Είμαστε ο Οικουμενικός Ελληνισμός!

Μία από τις διακηρυγμένες θέσεις του πρώην εκδότη του «Εθνικού Κήρυκα» την περίοδο 1947-1977, Μπάμπη Μαρκέτου, για την ομογένεια και την Γενέτειρα, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς έρχεται να «κλειδώσει» πάνω σε γεγονότα και καταστάσεις που βιώνει και σήμερα η ομογένεια με προέκταση στις σχέσεις της με την  ελληνική πατρίδα. Η θέση του πρώην εκδότη αφορά στην ανάγκη να μην διαταραχτεί η ενότητα της Ομογένειας. Για κανένα λόγο.

Ανατρέχοντας στο μακρινό παρελθόν, θα σημειώσουμε ότι οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ, από τις  βαριές εργασίες στις σιδηροδρομικές γραμμές και τα μεταλλεία (1901), πέρασαν στα καροτσάκια με τα φτηνά ζαχαρωτά, φρούτα και λαχανικά ή λουλούδια. Τα στιλβωτήρια και τα εστιατόρια στη λάντζα. Κατόπιν ήλθε το πογκρόμ της Κου Κλουξ Κλαν (1909) από το οποίο η ίδρυση της  ΑΗΕΡΑ  (1922) και η δράση της προσέφερε προστασία εξασφαλίζοντας στους μετανάστες που ενδιαφέρονταν δουλειά και γνώση της Αγγλικής Γλώσσας.

Οι Απόδημοι Έλληνες βίωσαν και αυτοί τις συνέπειες του ολέθριου Εθνικού Διχασμού του 1916. Έκτοτε, κύλησε πολύ χρόνος.

Καθοριστικός Παράγοντας που άλλαξε τη μοίρα των Ελλήνων στην Αμερική ήταν η ελληνική αντίσταση στην εισβολή του Μουσολίνι (1940) και του Χίλτερ (1941). Από την πρώτη ημέρα που έφθασαν στην Αμερική οι ειδήσεις για τις πρώτες νίκες κατά των Ιταλών (μοναδικές νίκες των Συμμάχων μέχρι τότε σε παγκόσμιο επίπεδο) οι Αμερικανοί είδαν τους Έλληνες μετανάστες σαν παιδιά και απογόνους ηρώων και έτσι θα τους αντιμετώπιζαν από τότε και στο εξής.

Στο διάβα των ετών, με την εργατικότητα και την εμπνευσμένη καθοδήγηση άξιων ομογενών ηγετών οι Απόδημοι στις ΗΠΑ βρήκαν τον δρόμο τους και ανάμεσα στις χιλιάδες δυσκολίες και βάσανα της ξενιτιάς,  μπόρεσαν να ομονοήσουν, να δουλέψουν, να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να προκόψουν.

Και ήλθαν τα περίλαμπρα χρόνια της Ομογένειας στις ΗΠΑ  και η άνοδός της στα σπουδαία επιτεύγματά της που την έφεραν στον κορυφή των σημερινών κατακτήσεών της, σε όλα τα πεδία, επιστημονικά, επαγγελματικά κλπ..  Αυτή την ενότητα της προοδευτικής καθημερινότητας, μπόρεσε να διατηρήσει η Ομογένεια της Αμερικής και τα δύσκολα χρόνια της επταετίας των Συνταγματαρχών, αλλά και σε πολλές άλλες κρίσιμες περιστάσεις.

Σ’  αυτόν τον υψηλόφρονα στόχο αφορούσε η διατυπωμένη εγγράφως άποψη του εκλιπόντος εκδότη-διευθυντή Μπάμπη Μαρκέτου πως «οι Ομογενείς πρέπει  να προστατεύονται από τον κίνδυνο της εξάψεως και της αναταραχής και από τον κίνδυνο να προκύψουν επίμονες φανατισμένες αντίθετες απόψεις μεταξύ τους».

Τι βιώνουμε, εντούτοις,  σήμερα εν σωτηρίω έτος 2024; Έναν υφέρποντα διχασμό, μία κατρακύλα περιωνύμων οργανώσεων και Ομοσπονδιών με τα δύο Δ.Σ., τους δύο (ή τρείς;) προέδρους,  με κλειδαριές και κλειδιά που περνούν από το ένα χέρι στο άλλο, με μία λέξη παρατάξεις με επίμονες φανατισμένες αντίθετες απόψεις.

Την ίδια ώρα πάμπολλες άλλες οργανώσεις, που δεν έχουν ανανεωθεί στελεχιακά, έχουν περιθωριοποιηθεί, και όπως ένας άλλος σημαντικός ομογενής, ο Μανώλης Βεληβασάκης, έχει σημειώσει σε άρθρο του πρόσφατα, μάλλον προσπαθούν “να πιάσουν πουλιά στον αέρα, χωρίς όμως ούτε τσιφτέδες, αλλά ούτε και μπαρούτι ακόμη για να τους οπλίσουν”!

» Στην κατηγορία αυτή δυστυχώς ανήκουν πάμπολλες από τις διάφορες τοπικές οργανώσεις και ομοσπονδίες που έχουν χάσει το προσανατολισμό τους, και ως εκ τούτου φθείρουν με τον καιρό, και πολλές από αυτές έχουν παραμείνει απλές «σφραγίδες» με μεγάλους και πομπώδης τίτλους και «εξοχότατους» αξιωματούχους. Μερικές δε, έχουν παραπέσει σε τέτοιο χάλι, που τα ολιγοστά μέλη τους όχι μόνο αλλήλο-φαγώνονται, αλλά καταλήγουν στην Αμερικανική δικαιοσύνη για να τους λύσει τάχα τις άλυτες διαφορές τους και να βρουν τα χαμένα λεφτά!».

Από την άλλη άκρη του Ατλαντικού,  η Αθήνα φαίνεται να μην βλέπει ή να μην θέλει να ασχοληθεί με το πρόβλημα.  Αλλά όσο η Αθήνα στρέφει το βλέμμα από την άλλη πλευρά ως Πόντιος Πιλάτος, η ομογένεια θα βρίσκεται μετέωρη χωρίς καν ένα ΣΑΕ που κι αυτό με ευθύνη ελληνικών κυβερνήσεων καταργήθηκε και το οποίο ήταν κατά το Σύνταγμα «εκφραστής του συνόλου της ομογένειας». Και είναι όντως απορίας άξιο πώς στο περίφημο «Στρατηγικό Σχέδιο» δεν προβλέπεται (;) η ανασύσταση του ΣΑΕ, για να αποκατασταθεί και η αρμονία με τον Συνταγματικό Χάρτη της χώρας μας.

Τις μέρες αυτές στις ΗΠΑ βρίσκεται ο ΥΦΥΠΕΞ Γιώργος Κώτσηρας «διαφημίζοντας» το  «Στρατηγικό Σχέδιο» εκπέμποντας, όπως λέει, «ένα σαφές μήνυμα στήριξης του απόδημου ελληνισμού». Τι θα γίνει με την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέα Υόρκης, όμως;  Θα την αφήσουμε να εκπνεύσει στους διαδρόμους των Δικαστηρίων; Τι θα κάνουμε με τα ελληνόγλωσσα σχολεία του εξωτερικού; Θα τα αφήσουμε να παρακμάσουν στοιβάζοντας μαθητές για να γλιτώνουμε ενοίκια;  Με την Υγεία των επισκεπτόμενων την γενέτειρα ομογενών τι θα γίνει; Θα την προστατεύσει κάποιο ΑΜΚΑ; Με την ψήφο τους; Θα την αποκαταστήσουμε σε ισοδύναμη με την ψήφο των υπολοίπων Ελλήνων ή θα επιμένουμε κομματικά στο «Επικρατείας»;;

Αυτά είναι μερικά μόνον από τα θέματα και τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπισθούν και για τα οποία το «Στρατηγικό Σχέδιο» δεν προσφέρει λύσεις. Ούτε η Κυβέρνηση φαίνεται διατεθειμένη να ασχοληθεί με αυτά. Αρκείται σε συσκέψεις με εκπροσώπους του «εβραϊκού λόμπι». Για τους «λίγους» ενδιαφερόμενους ομογενείς, «δεν έχουμε χρόνο». Για τους πολλούς, έχουμε τις επιλεκτικές συγκεντρώσεις για ρητορικούς λόγους «της δεκάρας»!

Κύριοι, ανασκουμπωθείτε! Να μην περάσει η ομογένεια σε μη αναστρέψιμες αποστάσεις από την γενέτειρα! Μην αφήσετε την Ομογένεια να πέσει στα καταστρεπτικά δίκτυα της διχόνοιας. Βρείτε λύσεις να αποκατασταθεί η τάξη στις οργανώσεις. Καλή η ανοικτή Διαβούλευση αλλά χρειάζεται και η κεκλεισμένων των θυρών επίσημη ενημέρωση της οργανωμένης ομογένειας. Δεν είμαστε εσείς και εμείς. Είμαστε ο Οικουμενικός Ελληνισμός!

ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ