Θερμές οι σχέσεις Ρωσίας -Γερμανίας: Τα σενάρια της επαναπροσέγγισης

Η Γερμανία ενδιαφέρεται να εξασφαλίσει μια στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία, η οποία και θα τις προσδώσει αυτό που πάντα τις έλειπε: ενέργεια.

Ίσως θυμούνται οι αναγνώστες, δημοσίευμα της στήλης προ ενός περίπου έτους, σχετικό με τις διατυπούμενες απόψεις Αμερικανών αναλυτών, που εξέφραζαν τον φόβο τους για το ενδεχόμενο στενής ρωσογερμανικής προσέγγισης, με συμπληρωματική τεχνογνωσία, οικονομία και εργασιακό καθεστώς, όπου -όπως είχα γράψει- θα συγκροτούσαν μια περιφερειακή δύναμη «από τον Ατλαντικό ως τον ειρηνικό Ωκεανό».

Αυτό το ενδεχόμενο, προστιθεμένης της γερμανικής τάσης προς κάποιας μορφής απεξάρτηση από τις ΗΠΑ και διαφοροποίησης της πολιτικής της, ήταν που υποχρέωσε τον αμερικανικό παράγοντα να «χαμηλώσει» τις γερμανικές φιλοδοξίες βγάζοντας από τα συρτάρια των αμερικανικών υπηρεσιών πληθώρα σκανδάλων (όλα τα οικονομικά σκάνδαλα που αποκαλύπτονται στην Ελλάδα, έχουν γερμανική εταιρεία να ενεργεί παρανόμως – και ρωσική στην περίπτωση Τσοχατζόπουλου).

Όμως, οι τάσεις απεξάρτησης, με μικρά βήματα είναι αλήθεια, της Γερμανίας δεν έπαψαν. Προσφάτως, ανακοινώθηκε πως γερμανικά στρατεύματα θα εγκατασταθούν στην βάση Ιντσιρλίκ της Τουρκίας, την οποία εγκατέλειψαν οι Αμερικανοί, η δε Μέρκελ ταυτίστηκε με τον Ερντογάν, ως προς την δημιουργία «προσφυγικής ζώνης» -δηλαδή, τουρκικής- στα συροτουρκικά σύνορα, ενδεχόμενο που απέκλεισαν οι Αμερικανοί

Εχθές δε, μάλλον ως «βόμβα» μπορεί να χαρακτηριστεί η δήλωση της Μέρκελ, ότι σχεδιάζει και συμφωνεί σε μια κοινή οικονομική ζώνη από τον Ατλαντικό έως τα παράλια του Ειρηνικού ωκεανού. Από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ, όπως σημειώνει δημοσίευμα της «Frankfurter Allgemeine Zeitung».

Η Μέρκελ πρόσθεσε ότι θα θέσει αμέσως τέρμα στις κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας, εφόσον βέβαια, η Μόσχα υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της βάσει της συμφωνίας του Μινσκ για την ανατολική Ουκρανία. Επιβεβαιώνει επομένως, την ανάλυση που έκανε η στήλη, επιβάλλεται δε να προστεθούν και κάποια άλλα στοιχεία, παρμένα από τον Tζώρτζ Φρίντμαν, που έκανε μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση στο Stratfor και αναδημοσίευσε πριν από καιρό το OnAlert, για τη “γερμανική στρατηγική” στην Ευρώπη.

Αυτήν την στρατηγική, την οποία έξη χρόνια τώρα εμείς οι Έλληνες προσπαθούμε να καταλάβουμε, μη βρίσκοντας λογικά τα όσα παράλογα ζητούν οι Γερμανοί, στην λογική της τιμωρίας που λατρεύουν από το Λούθηρο! Ο Τζώρτζ Φρίντμαν απλοποιεί τα πράγματα και εξηγεί στην ανάλυσή του ότι η Γερμανία μπορεί να έρθει στιγμή που δεν θα δίνει δεκάρα για την Ευρώπη, γιατί πολύ απλά δεν θα την ενδιαφέρει. Και γι΄ αυτό ενδιαφέρεται να εξασφαλίσει μια στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία, η οποία και θα τις προσδώσει αυτό που πάντα τις έλειπε: ενέργεια.

«Η ιδέα μιας Γερμανίας που θα έχει μια ανεξάρτητη εθνική στρατηγική έρχεται σε αντίθεση με ό,τι η Γερμανία ήθελε να γίνει μετά από το Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο και κυρίως με ό,τι ο κόσμος ήθελε από τη Γερμανία. Κατά κάποιο τρόπο, ολόκληρη η δομή της σύγχρονης Ευρώπης, δημιουργήθηκε για να επωφεληθεί ο οικονομικά η Γερμανία, αποφεύγοντας όμως παράλληλα την απειλή μιας νέας Γερμανικής κατοχής. Αυτή η πολιτική φαίνεται ότι έφθασε στο τέλος της από το 1991», έγραψε ο Φρίντμαν, ο οποίος προσπαθεί να κάνει κατανοητό ότι η όποια νέα γερμανική στρατηγική προκύψει, θα κρίνει το μέλλον της Ευρώπης.

Το βασικό πλαίσιο της Ευρώπης έχει αλλάξει από το 1991. Η Ρωσία παραμένει μια σκιά της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά έχει γίνει σημαντικός εξαγωγέας φυσικού αερίου. Η Γερμανία εξαρτάται από το φυσικό αέριο, αν και ψάχνει για εναλλακτικές λύσεις. Η Ρωσία έχει την ανάγκη της τεχνολογίας, την οποία η Γερμανία διαθέτει. Η Γερμανία επίσης δεν μπορεί να δεχτεί άλλους μετανάστες από το φόβο της αστάθειας, αλλά ο πληθυσμός της μειώνεται και κάτι πρέπει να κάνει γι΄ αυτό. Η Ρωσία έχει επίσης μια μείωση του πληθυσμού, αλλά ακόμα κι έτσι, έχει ένα πλεόνασμα εργαζομένων, ανέργων και υποαπασχολούμενων. Εν ολίγοις, υπάρχει σημαντική “συνέργεια” μεταξύ της Ρωσικής και της γερμανικής οικονομίας.

Προσθέστε σε αυτό ότι οι Γερμανοί αισθάνονται μεγάλη πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να εμπλακούν σε δράσεις από τις οποίες θέλουν να μείνουν έξω. Κι όλα αυτά ενώ οι Ρώσοι βλέπουν τους Αμερικανούς ως απειλή για τα συμφέροντά τους, και υπάρχουν πολιτικο-στρατιωτικά συμφέροντα που συνδέουν Γερμανία -Ρωσία.

Ως εκ τούτου, υποστηρίζει ο Φρίντμαν, «Συνάγεται ότι η Γερμανία θα πρέπει να εξετάζει μια εναλλακτική στρατηγική. Η σχέση της με τη Ρωσία είναι μια τέτοια στρατηγική».

Πηγή: voria.gr