Και όμως είναι αληθινό…

Κάτι κόκαλα πού τρίζουν…

Γράφει ο Ν. Δαπέργολας

Ὄχι, δεν εἶναι πλάκα! Ἔχει ὄντως συμβεῖ!

Ὁ Κούλης ὡς στρατηγός Μακρυγιάννης καί ἡ κυρά-Γιάννα ὡς Μπουμπουλίνα ἀνάμεσα στόν Τζό Μπάιντεν (ὡς Κολοκοτρώνη παρακαλῶ), τήν Οὔρσουλα φόν ντέρ Λάινεν (ὡς Μαντώ Μαυρογένους) καί σέ ἄλλα σώματα Ἑλλήνων καί Φιλελλήνων τῆς τότε ἐποχῆς, στά ὁποῖα φορέθηκαν ὄχι καί τόσο…φιλελληνικά σημερινά κεφάλια ξένων ἡγετῶν.

Στό ἐξώφυλλο τοῦ «ΒΗΜΑgazino» ὅλα αὐτά, ὅπως ἀκριβῶς διαφημίστηκε ὅτι θά κυκλοφορήσει!

Καί τί ἐννοεῖ δηλαδή ὁ εὐφάνταστος ποιητής, πέραν ἐννοεῖται τῆς ἀφόρητης κιτσαρίας;

Ὁ μεγάλος μας ἡγέτης καί ὅλοι οἱ λοιποί φίλοι πού στηρίζουν τη…λευτεριά μας;

Ἐμπρός ὅλοι μαζί γιά τήν παγκόσμια εἰρήνη καί συναδέλφωση;

Χέρι-χέρι, μαζί θά τή νικήσουμε τή μουφοπανδημία;

Τρία πουλάκια κάθουνταν στοῦ Διάκου τό γιοφύρι;

Ὄλα αὐτά μαζί;

Τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτά, ἀλλά κάτι ἄλλο πού οἱ πτωχοί ἡμέτεροι νόες ἀδυνατοῦν νά συλλάβουν;

Θά σᾶς γελάσω.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ἄλλωστε πώς δεν ἄκουσα καί καμία ἐπίσημη ἐρμηνεία ἀπό τούς ὑπευθύνους τοῦ (λέμε τώρα) περιοδικοῦ.

Μόνο κάτι κόκκαλα ἡρώων προγόνων μας πού τρίζουν ὁμολογῶ πώς ἄκουσα…