Οι Φιλελεύθεροι ως… ευχή και κατάρα

Του Μάνου Οικονομίδη, ειδική συνεργασία με το Statesmen.gr

Η γλώσσα των αριθμών έχει, ως γνωστόν, τους δικούς της κώδικες. Γι’ αυτό και είναι ελαφρώς δυσνόητη από το ακροατήριο, ειδικά όταν αφορά την πολιτική και τις δημοσκοπήσεις.

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα για τις διαθέσεις της κοινής γνώμης στη Μεγάλη Βρετανία, ο κυβερνητικός συνασπισμός του Ντέιβιντ Κάμερον και του Νικ Κλεγκ κλονίζεται. Οι Εργατικοί του Εντ Μίλιμπαντ ανακάμπτουν, αν και όχι με αξιοσημείωτες πολιτικές δρασκελιές. Και η ευθύνη βαρύνει, σχεδόν αποκλειστικά τον «αδύναμο κρίκο» της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της Γηραιάς Αλβιόνας: Τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες.

Ο Ντέιβιντ Κάμερον και οι Τόρις διατηρούνται στα επίπεδα όπου κινούνται και οι Εργατικοί του μικρού Μίλιμπαντ (37%-39%), οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες του Νικ Κλεγκ όμως, έχουν προσγειωθεί στο 13%, το χαμηλότερο ποσοστό τους εδώ και περίπου μια δεκαετία.

Μετά από σχεδόν μισό χρόνο στην εξουσία, και παρά τα ιδιαίτερα αντιδημοφιλή μέτρα που προωθεί, ο Ντέιβιντ Κάμερον επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις των πολιτικών αναλυτών, που προέβλεπαν ότι η προσωπική δημοφιλία του, και το κοινωνικό προφίλ το οποίο εγκαίρως είχε οικοδομήσει, θα λειτουργούσαν ως… βιτρίνα προστασίας στις δύσκολες ώρες. Οι οποίες βέβαια ήρθαν νωρίτερα από ό, τι θα περίμενε κανείς, δεν αγγίζουν ωστόσο τον πυρήνα της προσωπικής πολιτικής ηγεμονίας του «Τόρι Μπλερ», όπως χαϊδευτικά αποκαλούν τον Ντέιβιντ Κάμερον.

Το πρόβλημα βρίσκεται στους Φιλελεύθερους Δημοκράτες του Νικ Κλεγκ. Όπως, επίσης είχαν προβλέψει εξαρχής οι πολιτικοί αναλυτές. Κόμμα διαμαρτυρίας, που επιχείρησε να διεμβολήσει τον δικομματισμό, για να καταλήξει… χρήσιμη συνιστώσα του ενός πόλου, δεν διαθέτει το επαρκές και ικανό πολιτικό δυναμικό που απαιτεί η συγκυρία των στιγμών. Γι’ αυτό και η δική τους πολιτική απήχηση είναι αυτή που συρρικνώνεται, ενώ την ατζέντα της κυβερνητικής πολιτικής την ορίζουν οι Συντηρητικοί.

Τότε που, μετά τις εκλογές της άνοιξης, ο Ντέιβιντ Κάμερον έκανε την ανάγκη φιλοτιμία, και συνεργάστηκε με τον Νικ Κλεγκ, οι αναλυτές έκαναν λόγο για «ευχή και κατάρα». Σήμερα, ο Βρετανός πρωθυπουργός βλέπει να προβάλλει μπροστά του η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Και μάλλον θα σκέφτεται… ότι βιάστηκε να συμφωνήσει σε εκείνον τον «συνεταιρισμό».