ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΛΟΚΑΣΙΔΗ*
Δημοσιοποίησε προ ημερών ο επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ κ. Λυσσαρίδης την αποσταλείσα επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πληθώρα δηλώσεων ακολούθησε. Πλείστες δηλώσεις ασχολήθηκαν με τεχνητά ζητήματα: την ενέργεια της δημοσιοποίησης, το ύφος της επιστολής, το χρονισμό. Αδικαιολόγητα κατά την άποψή μου. Ο επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ έχει μια μακρά και έντιμη ιστορία. Και η ιστορία του αυτή επιβάλλει την εστίαση στην ουσία των δηλώσεών του. Είναι ατυχής η επιχείρηση εντοπισμού σφαλμάτων στην εκφορά και στον τρόπο διατύπωσης των απόψεων.
Σε ό,τι αφορά την ουσία, ο κ. Λυσσαρίδης εκκινεί επικρίνοντας την αναφορά στο ανακοινωθέν Χριστόφια – Ταλάτ σε συνεταιρισμό δύο κρατών που θα έχει μία ομόσπονδη κυβέρνηση. Αυτή η θεμελιακή φράση του ανακοινωθέντος ήταν όντως κακή. Το είχαμε επισημάνει και εμείς ως Δημοκρατικό Κόμμα. Η εξέλιξη που θα προκύψει με τη λύση (αν δεήσουν οι Τούρκοι να ακολουθήσουν) θα είναι μια ομοσπονδιακή μετεξέλιξη της ήδη υπάρχουσας Κυπριακής Δημοκρατίας. Σε καμία περίπτωση δεν θα είναι η εγκαθίδρυση συνεταιρισμού. Και δη μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και ψευδοκράτους.
Εν πάση περιπτώσει, αυτή η ομοσπονδοποίηση υπόκειται πάντοτε στην αίρεση της εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εφ' ολοκλήρου της Κύπρου αλλά και της διασφάλισης της ενότητος του κράτους. Ορθώς επισημαίνει ο Βάσος Λυσσαρίδης ότι ούτε το κράτος του '60 συνιστούσε συνεταιρισμό. Διότι αν ήταν συνεταιρισμός θα κατέρρεε με την αποχώρηση του ενός εκ των δύο συνεταίρων το 1964. Εύστοχη κριτική ασκείται, επίσης, από τον κ. Λυσσαρίδη και στην αποδοχή από πλευράς του Προέδρου της Δημοκρατίας της εκ περιτροπής προεδρίας και της παραμονής αριθμού εποίκων.
Μεταξύ των υπολοίπων σημείων της επιστολής επιλέγω να αναφερθώ στο θέμα των εγγυήσεων. Πολύ ορθώς ο επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ καταρρίπτει οποιαδήποτε ιδέα ύπαρξης ξένων και δη τουρκικών εγγυήσεων επί της Κύπρου. Σε καμία περίπτωση, λέγει, δεν εξαρτάται η συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας από τη συνέχιση της συνθήκης εγγυήσεων. Αλίμονο! Ούτε και είναι λογικό στην εποχή της κατοχύρωσης της εθνικής μας ανεξαρτησίας μέσα από την ένταξη στην Ε.Ε. να υπαχθούμε εθελουσίως σε μια νέα εγγυητική δουλεία. Και βεβαίως να μη νομίζει κανείς ότι μια μετά λύση Κυπριακή Δημοκρατία με εγγυήσεις θα είναι η ίδια με μια Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς εγγυήσεις. Αλλά αυτό, όμως, χρήζει ξεχωριστής ανάπτυξης.
Σε ό,τι αφορά τώρα τα δευτερεύοντα ζητήματα της επιστολής. Διόλου δεν ευσταθεί η θέση ότι η συμμετοχή στο Εθνικό Συμβούλιο συνιστά μια αποκλειστική οδό έκφρασης άποψης. Εξάλλου αυτό καταρρίπτεται στην πράξη. Δεν υπάρχει πολιτικός αρχηγός που να θεωρεί ότι συμμετέχοντας στο Εθνικό Συμβούλιο αποποιείται το δικαίωμα δημόσιας έκφρασης. Εκτός και αν πρόκειται για απόρρητο ζήτημα. Θα προσέθετα μάλιστα ότι η δημόσια έκφραση στην αγορά του Δήμου είναι ιερή και αδιαπραγμάτευτη. Ιδίως στους καιρούς που ζούμε. Αναμένουμε από κάθε πολίτη να διατηρήσει υψηλό βαθμό πολιτικής συμμετοχής. Πώς θα το πράξει αν δεν είναι ενημερωμένος; Το Δημοκρατικό Κόμμα πάντοτε υποστήριζε στα εθνικά ζητήματα τον ενεργό δημόσιο διάλογο. Είναι αυτονόητο και βεβαίως πανταχόθεν αντιληπτό ότι πρέπει να υπάρχει μέτρο και προσοχή. Αυτή όμως η νουθεσία είναι τουλάχιστον περιττή στην περίπτωση ενός πολιτικού όπως είναι ο Βάσος Λυσσαρίδης.
*Αναπληρωτής Πρόεδρος ΔΗΚΟ
