Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ
Μετά την εισβολή του 1974: Πρόσφυγας θρήνεί επι των ερειπίων Παίρνετε ίσες αποστάσεις από τους Ελλαδίτες και τους Τούρκους πολεμιστές. Καταλογίζετε και στις δύο πλευρές ότι προέβησαν σε βιαιοπραγίες κατά αμάχων; «Δεν σας κρύβω ότι νιώθω μια δυσανεξία όταν ακούω κι όταν αναγκάζομαι να χρησιμοποιώ τις λέξεις Ελλαδίτης και Κύπριος, γιατί υποσυνείδητα αισθάνομαι ότι καλλιεργείται ένας διαχωρισμός λεκτικός μεν, αλλά με βαθύτερη έννοια μεταξύ Ελλήνων. Εγώ, όταν λέω Κύπριος, το λέω με την έννοια όπως λέω Ηπειρώτης ή Κρητικός.
Σχετικά με τις βιαιοπραγίες, έγινε και στην Κύπρο ό,τι γίνεται και σε κάθε πόλεμο. Στην Κύπρο διαπράχθηκαν εγκλήματα και θηριωδίες πολέμου εκ μέρους των Τούρκων εισβολέων και των Τουρκοκυπρίων, διότι ήταν νικητές και είχαν τη δυνατότητα και τον πειρασμό να εκδηλώσουν όλη τη βαρβαρότητά τους, όχι μόνο απέναντι στους πολεμιστές, αλλά και στα γυναικόπαιδα.
Ωστόσο και από τη δική μας την πλευρά διαπράχθηκαν θηριωδίες από τους ατάκτους ένοπλους Κυπρίους και παραστρατιωτικές οργανώσεις, οι οποίες εγκλώβισαν αμάχους Τουρκοκυπρίους σε κάποιους θυλάκους και σε χωριά μικτού πληθυσμού. Ετσι, λοιπόν, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και τις δικές μας ευθύνες, για να μπορούμε τουλάχιστον με ανοιχτά μάτια να αντιλαμβανόμαστε τις αντιπαλότητες στην πραγματική τους διάσταση και να ηρεμούμε τα ένστικτά μας».
Ποιες είναι οι πληροφορίες που έχετε αντλήσει σχετικά με τους βετεράνους Τούρκους που εισέβαλαν στην Κύπρο;
«Εχω μείνει έκπληκτος από την ειλικρίνεια κάποιων στρατιωτών, των οποίων έχουμε μαρτυρίες. Δεν διστάζουν να αποκαλύψουν τις ωμότητες που διέπραξαν ως νεαροί και παρορμητικοί στρατιώτες υπό τη μέθη της νίκης. Τώρα, που έχουν φθάσει σε ώριμη ηλικία, έχουν κυριευτεί από τύψεις και έχουν χάσει τον ύπνο τους. Μπορούμε να πούμε ότι για τον τουρκικό στρατό, ο πόλεμος της Κύπρου ήταν ένα σοκ, τουλάχιστον στην πρώτη φάση της εισβολής, όπου δεν ήταν σίγουρο ότι θα κυριαρχήσουν. Ετσι, μπορούμε να πούμε και για τους δύο στρατούς ότι είναι θύματα, άσχετα αν είναι οι ηττημένοι ή οι νικητές.
Αλλά με εντυπωσιάζει επίσης το γεγονός ότι οι Τούρκοι παραδέχονται τη μαχητική ικανότητα των συγκροτημένων ελληνικών μονάδων, όπως είναι η ΕΛΔΥΚ, οι καταδρομείς και κάποια τάγματα της Εθνοφρουράς. Ενα από αυτά είναι το 336 Τ.Ε., που διέσωσε τη Λευκωσία, με επικεφαλής τον Ελλαδίτη ταγματάρχη Δημήτρη Αλευρομάγειρο, που επέδειξε εξαίρετη γενναιότητα και αυτοθυσία. Οι μάχες της Κύπρου δεν είναι μάχες υποχωρήσεως και δειλίας, αλλά κάποιες απ' αυτές είναι κορυφαίες στιγμές ηρωισμού, όπως η μάχη τού στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, η μάχη για την εξουδετέρωση του προγεφυρώματος της Κερύνειας υπό την ηγεσία του αντισυνταγματάρχη Παύλου Κουρούπη, που σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης, του λοχαγού τού Μηχανικού Σωτήρη Σταυριανάκου, του πλωτάρχη Λευτέρη Χανδρινού, ο οποίος χωρίς να ζητήσει διαταγή από το αρχηγείο πήρε το ρίσκο και βομβάρδισε και εξουδετέρωσε τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Πάφου. Και πολλών άλλων, που δεν είναι δυνατόν να αναφερθούν στο πλαίσιο μιας συνεντεύξεως».
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 25 Ιουλίου 2009
