Αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον δεύτερο τη τάξει του τουρκικού υπουργείο εξωτερικού, Φεριντούν Σινιρλίογλου έρχεται την επόμενη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον, προκειμένου να έχει συναντήσεις με αμερικανούς αξιωματούχους. Αν και οι δυο πλευρές αρνήθηκαν τα περί τελεσιγράφου για πάγωμα της πώλησης των αμερικανικών οπλικών συστημάτων, φαίνεται ότι υπάρχει ανησυχία εκ μέρους της Τουρκίας, η οποία προσπαθεί, να κρατήσει τις ισορροπίες με την Ουάσιγκτον, διατηρώντας ανέπαφη την συμμαχική σχέση που υπάρχει, και φυσικά αποκομίζοντας τα οφέλη αυτής της σχέσης.Η Ουάσιγκτον αναμφισβήτητα έχει ενοχληθεί από τις κινήσεις της Τουρκίας τους τελευταίους μήνες, και στο θέμα του Ιράν και για το Ισραήλ, αλλά η ιδιαίτερη κινητικότητα παρατηρείται στην Άγκυρα έχει στόχο να διασκεδάσει τους ισχυρισμούς ότι υπάρχουν τριγμοί στις διμερείς της σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τονίζοντας ότι η Τουρκία εξακολουθεί να μην έχει χάσει τον δυτικό προσανατολισμό της. Απλά διαφοροποιείται στην τακτική της προσέγγιση σε ορισμένα ζητήματα, πχ στο θέμα της Τεχεράνης, ωστόσο ο στόχος παραμένει ο ίδιος με την Δύση. Βέβαια, όπως παραδέχονται τούρκοι διπλωμάτες, η Άγκυρα δεν έχει καταφέρει να περάσει το μήνυμα αυτό στους αμερικανούς αξιωματούχους. Ο στόχος, λοιπόν, για τους Τούρκους είναι πείσουν την Ουάσιγκτον να κατανοήσει τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα πράγματα και για το Ιράν, αλλά και για το Ισραήλ, πείθοντας την αμερικανική κυβέρνηση ότι παραμένει αξιόπιστη σύμμαχός της.
Χθεσινή ανάλυση για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις στο Middle East Monitor αναφέρει σε σημείο της ότι αν δούμε το αμερικανικό τελεσίγραφο στο πλαίσιο των επερχόμενων ενδιάμεσων αμερικανικών εκλογών, η κίνηση αυτή μπορεί να ειδωθεί υπό το πρίσμα της προσπάθειας του αμερικανού προέδρου να επανακτήσει την χαμένη στήριξη του Κογκρέσου, εξευμενίζοντας παράλληλα το Ισραήλ και την ισραηλινή κοινότητα, η οποία είναι απογοητευμένη από την πολιτική του Ομπάμα προς αυτούς. Η δυσαρέσκεια αυτή μπορεί να μεταφραστεί ως απώλεια ψήφων στις εκλογές για τους δημοκρατικούς, αλλά και ως πιθανότητα μείωση της χρηματοδότησης της προεκλογικής εκστρατείας από το πανίσχυρο ισραηλινό λόμπυ. Στο κλίμα αυτό της τουρκο-ισραηλινής σύγκρουσης, πιθανότατα ο Ομπάμα, εκτιμά η ανάλυση, ότι δεν είναι διατεθειμένος να ρισκάρει την σχέση των Ηνωμένων Πολιτειών με το Ισραήλ, προτείνοντας στο κογκρέσο την έγκριση της πώλησης των οπλικών συστημάτων στην Τουρκία, μια κίνηση που θα αντιμετωπίσει την αντίδραση του σώματος.
Ένα τέτοιο σενάριο προϋποθέτει ότι δεν υπάρχει διακριτή διαφορά μεταξύ της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην Μέση Ανατολή και των ισραηλινών συμφερόντων για την ασφάλεια. Μία αντίληψη η οποία ωστόσο υποδαυλίζει το αντι-αμερικανικό συναίσθημα στην περιοχή της ΜΑ, εγείροντας το κρίσιμο ζήτημα στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών που οφείλει να προσμετρήσει η αμερικανική κυβέρνηση για την ειδική αυτή σχέση με το Ισραήλ και τα οφέλη που μπορεί να έχει ή όχι, συνυπολογίζοντας όλες τις παραμέτρους, τα υπέρ και τα κατά αυτής της σχέσης.
