Του Χάρη Παυλίδη, ειδική συνεργασία με το statesmen.gr
Η ιδεολογική ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας, τα στοιχεία δηλαδή εκείνα που θα την καταστήσουν διαφορετική από τα άλλα κόμματα δεν είναι ο «νεφελώδης μεσαίος χώρος», αλλά ο πολιτικός φιλελευθερισμός, που οριοθετείται από τον σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα. Σ’ αυτή τη βάση οφείλει να πορευθεί η Νέα Δημοκρατία, εγκαταλείποντας νοοτροπίες και συμπεριφορές που την έχουν αποξενώσει από τη νεολαία, αλλά και από τα δυναμικά ανερχόμενα στρώματα της κοινωνίας.
Η νέα ηγεσία της Κεντροδεξιάς έχει χρέος να αναβαθμίσει τον εσωτερικό διάλογο και να ενισχύσει τον ρόλο του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής». Οι παρουσιάσεις βιβλίων έχουν τη σημασία τους και ορθώς γίνονται. Ωστόσο, προέχουν πρωτοβουλίες που θα έχουν ως σημείο αναφοράς την πολιτική θεωρία του φιλελευθερισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όλοι θα πρέπει να διαμορφώσουν, κυρίως οι αυτοαποκαλούμενοι φιλελεύθεροι, ένα νέο πλαίσιο αρχών που θα τους διαφοροποιεί από τη συντήρηση.
Για παράδειγμα ένας γνήσιος φιλελεύθερος τάσσεται υπέρ της μεγαλύτερης οικονομικής ισότητας, είναι διεθνιστής, είναι υπέρ της ελευθερίας του λόγου και κατά της λογοκρισίας, κατά της φυλετικής απομόνωσης, υπέρ του σαφούς διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας, και για την επίτευξη όλων αυτών, υπέρ της δραστικής παρέμβασης της κεντρικής κυβερνητικής εξουσίας.
Για όλα αυτά χρειάζεται να ξεκινήσει ένας ευρύς διάλογος, ώστε να «ταυτοποιηθούν» οι φιλελεύθερες αρχές από τις συντηρητικές και τις σοσιαλιστικές. Θα πρέπει δηλαδή να συμφωνήσουμε τι είναι φιλελευθερισμός για τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι ένα κεντρικό ερώτημα το οποίο οφείλει να απαντήσει η νέα ηγεσία του κόμματος, αποδεχόμενη ότι ο φιλελευθερισμός μοιράζεται τις ίδιες θεμελιακές αρχές με πολλές άλλες πολιτικές θεωρίες, συμπεριλαμβανομένου και του συντηρητισμού, αλλά διακρίνεται από αυτές με το να αποδίδει διαφορετική σχετική σημασία σε διαφορετικές αρχές.
Επομένως, αυτό το πλαίσιο, αφήνει τα περιθώρια στο φάσμα που περιγράφει, και για τον ριζοσπάστη που συγκριτικά με τον φιλελεύθερο νοιάζεται ακόμα περισσότερο για την ισότητα και λιγότερο για την ελευθερία. Πολύ απλά, ο «κοινωνικός» φιλελευθερισμός που επαγγέλλεται η Νέα Δημοκρατία, υπερτονίζει τον πολιτικό φιλελευθερισμό, εξηγώντας γιατί ο φιλελεύθερος καταλαμβάνει μια θέση στο κέντρο του γραμμικού άξονα Δεξιά- Αριστερά. Μια καλή ιδέα θα ήταν η διοργάνωση ενός συμποσίου γύρω από το θέμα ώστε να γίνει αντιληπτή σε όλη τη κοινωνία η επικαιροποίηση του ιδεολογικού στίγματος της Νέας Δημοκρατίας.
