ΑΡΘΡΟ -ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Του Βασίλειου Σταθάκου, επίτιμου προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης.
Τα πολυδιάστατα θέματα που μας απασχολούν και σαν φυλή, αλλά και σαν μέλους της διεθνούς κοινωνίας που κουβαλάμε και είμεθα το χαρακτηριστικό γνώρισμα μιας ανθρωπιστικής κοινωνίας, δύνανται να δρομολογηθούν με βάση τις κύριες δομές και κανόνες λειτουργίας:
Για κάθε πολιτική συμπεριφορά πρέπει πρωτίστως να λαμβάνονται δυο στοιχεία. Ήτοι το συμφέρον και η δύναμις, σαν βασικές προϋποθέσεις.
Στην χάραξη μιας υγιούς οικονομικής πολιτικής για την εξέλιξη μιας κοινωνίας, πρέπει η πολιτική που εφαρμόζεται από τους πολιτικούς να διαμορφώνει μια παραγωγικότητα με αντίστοιχη καταναλωτική δύναμη, έτσι ώστε και οι δυο πλευρές να ενθαρρύνονται και να θεμελιώνεται η πρόοδος. Η πολιτική των εκάστοτε πολιτικών, δηλαδή της εκάστοτε εξουσίας, πρέπει με ειδικά μέτρα να κινούνται με προσαρμοσμένους προϋπολογισμούς, ενώ οι οποιοιδήποτε δανεισμοί να είναι κατά το πλείστον για παραγωγικούς σκοπούς, ώστε η σημερινή αδυναμία να καλύπτεται από την αυριανή παραγωγική δύναμη. Η λέξη οικονομία είναι ακριβώς τούτο, να έχεις νόμο στα του οίκου σου, ο οποίος νόμος και αρχή, ερμηνεύεται στο να ξοδεύεις χρήματα λιγότερα από τα έσοδά σου. Έτσι ώστε με την αποταμίευση των όποιων εσόδων αφενός πολιτεύεσαι από θέσεως «ισχύος», αφετέρου οι κάθε μορφής αποταμιεύσεις συγκεντρώνονται και αποτελούν το ευρύτερο αναγκαίο κεφάλαιο για νέες παραγωγικές τοποθετήσεις. Η βεβιασμένη υπερχρέωση που σημαίνει ουσιαστικά ότι ζω και ελπίζω στηριζόμενος στα δανεικά εγκυμονεί τον μεγάλο κίνδυνο οπισθοδρόμησης ή και κατάρρευσης του όλου οικονομικού οικοδομήματος.
Σε περιόδους κρίσεων, είτε οικονομικών, είτε κοινωνικών, το κεφάλαιο της Διανόησης μιας κοινωνίας αποτελεί την σωτήρια σπίθα για την αναγκαία επιστροφή στην ελπίδα αναγέννησης και θετικής προοπτικής. Εάν μια τέτοια ανταλλαγή ιδεών και πνευματικής παρέμβασης δεν αποδειχθεί πραγματοποιήσιμη, κυρίως όταν δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν και τα κατ’ ιδίαν διατρεχόμενα μέσα και έξω της κοινωνίας αυτής και δεν είναι όλα μια πραγματοποιήσιμη φλόγα που θα ενθαρρύνει μια ευρεία συμμετοχή και όχι μόνο, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις την καθολική συμμετοχή του ανθρώπινου δυναμικού, και με δεδομένη την εφαρμογή μιας νέας πολιτικής των εκάστοτε πολιτικών, τότε υπάρχει κίνδυνος η θεωρητική θεώρηση των πνευματικών ταγών να είναι φωνή βοώντων που θα παρομοιάζονται «με το ξεθυμασμένο κρασί που πίνουν οι Βάκχοι και δεν μεθούν».
Για την σημερινή μας κατάσταση, σχεδόν σε όλα τα θέματα που μας απασχολούν, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, και κυρίως εθνικά, που ονομάζονται Δίκαια του Ελληνισμού, να χαραχθεί μια εθνική πολιτική, να ανασυνταχθούμε σαν Έθνος με νέες οργανωτικές δομές, όπου με ευρεία συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα θα ξεκινήσουμε να προσφέρουμε κάτι περισσότερο από εκείνα που απαιτούμε. Πρέπει να αναλογιστούμε ότι το κράτος είμαστε όλοι εμείς, και από εμάς εξαρτάται και το καλό και ωφέλιμο, αλλά και το κακό και ολέθριο. Εδώ είναι ανάγκη να υπενθυμίσουμε το σλόγκαν του προέδρου John F. Kennedy όταν με την πρότασή του έλεγε: «Να μην κοιτάζεις τι θα κάνει η πολιτεία για σένα, αλλά τι θα κάνεις εσύ για την πολιτεία». Το κράτος τέλος για το πλέον φλέγον θέμα, την συμπεριφορά της γείτονος Τουρκίας εις βάρος του ελληνισμού, Ελλαδικού και Κυπριακού, και εξαιτίας μιας τέτοιας απειλής, ένα μεγάλο μέρος του εθνικού προϊόντος να φτωχαίνει τον λαό μας, αναλογίζομαι τι είδους οξύμωρο σχήμα είναι αυτό, όταν πασχίζουμε πρώτοι και καλύτεροι για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, οπότε κάθε τι ελληνικό, αφού ήδη είναι ευρωπαϊκό, θα καταντήσει και ευρωπαϊκή-Τουρκική επικράτεια; Η πολι8τική και οι εκάστοτε πολιτικοί κινούνται σε τεντωμένο σκοινί με επικίνδυνες εθνικές προεκτάσεις.
Για τα ολισθήματα της εκάστοτε πολιτικής σχετικά με τα φλέγοντα εθνικά θέματα, αξίζει να υπενθυμίσουμε, ότι στην ιστορική διαδρομή και εξέλιξη του ελληνικού κράτους, διακρίθηκαν ηγετικές μορφές που άφησαν την σφραγίδα μνήμης και κάποτε άλλοτε την σφραγίδα της εθνικής ντροπής. Αξίζει εδώ δε να αναφέρουμε μια από τις μορφές πολιτικών ηγετών ήταν και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, και ξεχωρίζουμε τον πολιτικό αυτόν άνδρα με την πολιτεία του να συνδέεται και με την τύχη της ιδιαίτερής του πατρίδας της Κρήτης. Προκειμένου να αποφασίσουν την ένωσή της με την μητέρα πατρίδα ή να ανεξαρτητοποιηθεί, διεμείφθη το εξής στην κρίσιμη στιγμή: πολλοί οπλαρχηγοί φώναζαν έξω από το κτήριο που συσκέπτετο ο Βενιζέλος ότι η «Κρήτη θέλουμε να μείνει ανεξάρτητο κράτος»!Τότε βγαίνοντας στο μπαλκόνι, ο Ελευθέριος Βενιζέλος λέει προς όλους: «Να σταματήσετε κάθε τέτοιο αίτημα που είναι αντεθνικό, αφού η μοίρα της Κρήτης είναι να ενωθεί με την Μητέρα Ελλάδα». Εάν παρόμοιος ηγέτης ίστατο με σθένος κατά την κρίσιμη περίοδο για την τύχη της Κύπρου, σήμερα δεν θα είχαμε το εθνικό κατάντημα μιας πολύχρονης κυπριακής αγωνίας με αποτέλεσμα την μελλούμενη διαίρεσή της. Εάν, όπως πληροφορούμαι πρόσφατα, υπάρχουν όντως σκέψεις ή φωνές για μια ανεξάρτητη Κρήτη, αυτό ίσως είναι μια προδοσία ανέλπιστης κακοδαιμονίας. Και μόνο να ακούγεται είναι εθνικό κατάντημα.
Η πρόσφατη ελπίδα οικονομικής … από την αξιοποίηση της Δημόσιας περιουσίας και για την οποία ελπίδα έχει χαθεί πολύ μελάνι, κατ’ αρχήν αυθαίρετα υπολογίστηκε στα περίπου 50 δις ευρώ, ένα βέβαια ποσό πραγματικής ανακούφισης, απλά και επηρεασμού των σημερινών και μελλοντικών δανειστών μας. έλα όμως ότι μάλλον η ελπίδα είναι ουσιαστικά κάπου στην μέση, και τούτο, αφού ούτε καν γνωρίζει η Πολιτεία όλα τα δημόσια ακίνητα και προκειμένου να τα εντοπίσει, ίσως χρειαστεί κάποια επιπρόσθετα έξοδα, βαθαίνοντας την διαδικασία. Κυρίως όμως πρέπει να λεχθεί ότι σε μια τέτοια συγκυρία, πρέπει να κρατήσουμε «μικρό καλάθι». Διότι αλίμονο όταν, όπως λέει ο σοφός λαός μας, εάν «το πράμα πάει γυρεύοντας για το χρήμα και αντιστρόφως το χρήμα πάει γυρεύοντας για το πράμα». Εδώ υπάρχουν οριστικές οικονομικές αρχές που καθορίζουν το αποτέλεσμα. Και αφού πασιφανώς πηγαίνουμε γυρεύοντας για το χρήμα, δεν μπορεί παρά το αποτέλεσμα να είναι εις βάρος μας και επομένως τι μέλλει γενέσθαι, την απάντηση μας την δίνει η γνωστή παροιμία «Ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται».
ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ
Απαραίτητα στοιχεία και αρχές.
- Το συμφέρον και η δύναμη
- Οικονομικές αρχές: Να μην στηρίζεσαι στα δανεικά, χωρίς τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας. Αναγκαίες πολιτικές με τον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, ήτοι της παραγωγής και της κατανάλωσης. Τα τυχόν δανειζόμενα κεφάλαια να χρησιμοποιούνται, αν όχι στο σύνολό τους οπωσδήποτε κατά το πλείστον σε υποδομές που θεμελιώνουν και ενθαρρύνουν την παραγωγικότητα.
- Όταν κάθεσαι σε διαπραγμάτευση με τρίτους πάντα να διαπραγματεύεσαι από θέσεις ισχύος και ουδέποτε να δέχεσαι διαπραγματεύσεις για θέματα που θα σε οδηγήσουν σε κάποια εις βάρος σου παραχώρηση, ιδιαίτερα για θέματα εις βάρος της εθνικής σου κυριαρχίας.
- Σε κάθε περίπτωση το αγαθό της ελευθερίας του λαού σου σαν κράτος και του ατόμου σαν πολίτη της κοινωνίας του είναι αγαθό που διασφαλίζεται από την βαθειά γνώση, χρήση και σεβασμό των Δημοκρατικών θεσμών, όταν βέβαια λειτουργούν χωρίς αγκυλώσεις και παρεμβάσεις αλλοίωσης που καταντούν το αποτέλεσμα ίδιο ή παρόμοιο με ολιγαρχικά καθεστώτα, μορφή καταπίεσης και τυραννίας του ατόμου: Η κάθε κρίση σε μια κοινωνία δεν είναι οπωσδήποτε καταστροφική, όταν εγκαίρως ανασυνταχθούν όλες οι δυνάμεις και με πειθαρχία ξεκινήσουν απορρίπτοντας το «δις εξαμαρτείν». Οι υπεύθυνοι πολιτικοί και κόμματα είναι ανάγκη να υπηρετήσουν μια σύντομη θητεία στο ειδικό σωφρονιστήριο, ώστε να νουθετήσουν εαυτούς και αλλήλους. Το κυνικά λεγόμενο σαν ομολογία ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» γεννά την άμεση και κατηγορηματική εντολή του υποτίθεται κυρίαρχου λαού να ζητήσει ανένδοτος όλα τα κεφάλαια που αποτελούν περιουσία των κατά καιρούς πολιτικών. Να δρομολογηθεί η δήμευση του 80% από την όποια περιουσία τους, ώστε να εμπεδωθεί το αίσθημα εμπιστοσύνης και να γεννηθεί η αναγκαία ελπίδα για το μέλλον.
