- Advertisement -
Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ…
Ο καιροσκοπισμός του «wait and see» («περίμενε και θα δούμε»), αν «αποδίδει» σε πολλούς τομείς της ελληνικής ατσιδοσύνης, δεν αποδείχτηκε ποτέ, μα ποτέ, χρήσιμος στη διαχείριση των διεθνοπολιτικών – οικονομικών σχέσεων της χώρας.
Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου του Γ’ πορεύεται προς «δαφνοστεφή ερείπια του ενδοξοτέρου των ολέθρων», την παγιοποίηση δηλονότι της αποικιακής εξάρτησης της χώρας από τη Διεθνή της Τοκογλυφίας. Δεν χαρακτηρίζεται ουδέ καν από το γνώρισμα, το αποδιδόμενο στη Μεγάλη Αικατερίνη: «Ποτέ δεν πρόβλεπαν τα γεγονότα, αλλά σε κάθε περίπτωση έβρισκαν κάποια λύση»! «Μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουν, ίσως, κάποιο θαύμα»…
Περιήγαγε το σύνολο των Ελλήνων, όπου Γης, σε μια κατάσταση βαθύτατης μελαγχολίας, ταπείνωσης και υποταγής στο αξίωμα του Γραικυλισμού, έναντι της γείτονος προς ανατολάς χώρας, «σφάξε με πασά μου για ν’ αγιάσω»…
- Advertisement -
Επέτρεψε, υπουργεύοντος στο υπουργείο Εξωτερικών του «αδιανόητου τίποτα», κατά τον χαρακτηρισμό του φιλοσόφου Στέλιου Ράμφου, στον κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, στη διάρκεια της επισήμου επίσκεψής του στη χώρα μας, να δοκιμάσει στην πράξη τη νεοθωμανική θεωρία του, της «στρατηγικής του βάθους»:
• Να εξαγγείλει ότι η Τουρκία τότε και μόνο θα άρει του casus belli έναντι της Ελλάδας, αν η Βουλή των Ελλήνων με απόφασή της δεσμευθεί ότι η χώρα μας δεν θα επεκτείνει τα χωρικά ύδατα μέχρι των 12 ναυτικών μιλίων, όπως προσδιορίζεται ως αποκλειστικό δικαίωμα κάθε χώρας από το Διεθνές Δίκαιο.
• Να «μεταλλάξει» τη γεωγραφική θέση του Καστελλόριζου, ότι το νησί αυτό αποκόπτεται του Αιγαίου και ανήκει στη Μεσόγειο, λες και το Αρχιπέλαγος δεν ανήκει στο ευρύτερο θαλάσσιο σύνολο που αποκαλείται Μεσόγειος Θάλασσα!
• Απεφάνθη ο κ. Νταβούτογλου, υπό την αιδήμονα σιωπή του «δόκτορα» κ. Δρούτσα (!), ότι το Καστελλόριζο δεν διαθέτει υφαλοκρηπίδα και επομένως δεν «δικαιούται» η Ελλάδα να κηρύξει στη θαλάσσια αυτή περιοχή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), στοιχείο που εξυπηρετεί τα εθνικά της συμφέροντα…
Οι προκλητικές αυτές θέσεις του κ. Νταβούτογλου, προϊδεάζουν για το περιεχόμενο της μυστικής διπλωματίας, που διενεργείται κατ’ αυτάς μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας, η οποία στην ουσία των πραγμάτων συνεπάγεται παραχώρηση ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο!
Και όλα αυτά υπό την ανερμήνευτη σιωπή του «δόκτορα» κ. Δρούτσα…
- Advertisement -
Η γραμμή πλεύσης της χώρας υπό την κυβέρνηση του γόνου της «Φαμίλιας» των Παπανδρέου, του Γ. Παπανδρέου του Γ’, προς «δαφνοστεφή ερείπια του ενδοξοτέρου των ολέθρων», κινείται στη γραμμή «wait and see», της απουσίας ιστορικής μνήμης και γνώσεων για τη διαχρονική πορεία αυτού του τόπου.
• Γνώριζε πάντοτε ο ΄Ελληνας ότι η γεωπολιτική θέση της χώρας αποτελούσε στοιχείο ενδιαφέροντος από τη Ρωσία (τσαρική, σοβιετική, μετασοβιετική) και κατ’ επέκταση η Αθήνα μπορούσε να αξιοποιήσει το πλεονέκτημα αυτό για την προώθηση των συμφερόντων της. Πρόσφατο δείγμα αυτών των επωφελών και για τις δύο χώρες σχέσεων, το άνοιγμα του Σπύρου Μαρκεζίνη, υπουργού Συντονισμού του Παπάγου, και δη σε μια περίοδο αιχμής του «Ψυχρού Πολέμου», προς την τότε ΕΣΣΔ. Τα βήματα Μαρκεζίνη ακολούθησαν αργότερα οι κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή του Πρεσβύτερου, καθώς και του γενάρχη της «Φαμίλιας» Παπανδρέου, Γ. Παπανδρέου του Α’.
Στη μεταδικτατορική Ελλάδα τα ανοίγματα συνεχίσθηκαν με αποκορύφωμα την κίνηση του Κ. Καραμανλή του Νεώτερου, να υπερθεματίσει στην κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης.
Τον δρόμο αυτό των πετρελαίων τον καταπολέμησε με φανατισμό η Ουάσινγκτον και ο Γ. Παπανδρέου ο Γ’, έθεσε την ταφόπλακα λόγω «οικολογικών» ανησυχιών!
• Γνώριζε επίσης ο Έλληνας ότι για τη Δύση, είτε με τη μορφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε εκείνη της Ατλαντικής Συμμαχίας, το «οικόπεδο Ελλάς» αποτελεί το προγεφύρωμα για τη διείσδυση στα Βαλκάνια και ευρύτερα τη ΝΑ Μεσόγειο, αλλά και ότι αποτελεί αεροπορικό κόμβο στον οποίο συγκλίνουν όλες σχεδόν οι αεροπορικές συγκοινωνίες των τριών ηπείρων, Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, «αν και η σημασία αυτού του πλεονεκτήματος μειώνεται με τις υπερηχητικές δυνατότητες της σημερινής αεροπλοΐας».
• Ανακαλεί στη μνήμη του ο Έλληνας τη διαδρομή αυτής της «ορεινής και κρημνώδους χώρας» στο διάβα της Ιστορίας και όπως τότε, έτσι και σήμερα, η γεωγραφική θέση του «οικόπεδου» εφελκύει τα συγκρουόμενα, στρατηγικά και οικονομικά, συμφέροντα των ισχυρών κάθε εποχής, αλλά και την τάση των βόρειων και ανατολικών λαών νʼ αποκτήσουν διέξοδο στις θερμές θάλασσες του Νότου.
• Ανακαλεί στη μνήμη του ο σύγχρονος Έλληνας τους λόγους του λαϊκού ραψωδού, «Ρωμιοσύνη, Ρωμιοσύνη, δυο χρόνια ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιά», από υπαιτιότητα τρίτων και τώρα, παρά το γεγονός ότι απολαμβάνει 37 χρόνια ειρηνικού βίου, δεν εκρίζωσε από τα τρίσβαθα της ψυχής του την αβεβαιότητα, εθνική, οικονομική, πολιτική και κοινωνική. Το Μνημόνιο, «κατόρθωμα» αναντιρρήτως του Γ. Παπανδρέου του Γ’, με «βούλα» και υπογραφή Νομινίκ Στρος-Καν, τον τροχιοδρομεί στη «λεωφόρο των παθών»…
Ο σημερινός Έλληνας τρομάζει από τα παίγνια των «Τριών Φαμιλιών», που η βάσκανος μοίρα της χώρας τους αναθέτει «εν λευκώ» τη διαγούμιση της ικμάδας του, και αγωνιά όταν διαβλέπει και διαπιστώνει την πορεία «προς τα δαφνοστεφή ερείπια του ενδοξότερου των ολέθρων». Όπερ σημαίνει την άδηλη ημερομηνία λήξης της υποθήκευσης της χώρας, και στον τομέα της Οικονομίας και σε εκείνον της Εθνικής Ανεξαρτησίας, στη Διεθνή της Τοκογλυφίας.
- Advertisement -
