- Advertisement -
Ένα επίκαιρο άρθρο της Mαριάννας Tζιάντζη, που δημοσιεύτηκε λίγο πριν εκπνεύσει το 2008 στην Καθημερινή με τίτλο:
«Μπισκότα από λάσπη»
- Advertisement -
Το Σικάγο, έδρα του Χρηματιστηρίου Σιτηρών, και η Ινδία είναι οι δύο τόποι όπου ταξίδεψε η ομάδα του Εξάντα για τις ανάγκες του «Πεθαίνοντας στην αφθονία» (ΝΕΤ). Σκοπός του ντοκιμαντέρ δεν ήταν η αφύπνιση των φιλανθρωπικών αισθημάτων μας, αλλά η εξέταση του παγκόσμιου επισιτιστικού συστήματος και η αναζήτηση των αιτιών που οδηγούν στον υποσιτισμό δισεκατομμυρίων ανθρώπων και στον θάνατο αρκετών εκατομμυρίων κάθε χρόνο, με πρώτα στη λίστα τα παιδιά.
Σχεδόν έχουμε ξεχάσει ότι τον Μάιο του 2008, λόγω των τεράστιων αυξήσεων στις τιμές των σιτηρών, ξέσπασαν σφοδρές διαδηλώσεις σε 33 χώρες.
Την ίδια στιγμή, η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων μπορεί να καλύψει τις ανάγκες όλου του πληθυσμού της Γης και να υπάρχει και περίσσευμα για να ταΐζουμε τις πάπιες ή τους εξωγήινους.
Η εκπομπή διάλεξε την Ινδία, καθώς η χώρα αυτή (δεύτερη στον κόσμο στην παραγωγή ρυζιού μετά την Κίνα) έρχεται πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη των υποσιτισμένων ανθρώπων, ξεπερνώντας τις χώρες της Αφρικής.
Η «Γη ποτισμένη με ιδρώτα» (Μοther India), μια διάσημη ταινία του 1957 με τη θρυλική Ναργκίς, απεικόνιζε τον σκληρό αγώνα των Ινδών αγροτών για επιβίωση, όμως έδειχνε ότι υπήρχε ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Σήμερα η ίδια εύφορη γη ποτίζεται με δάκρυα και πόνο, μητέρες φτιάχνουν για τα παιδιά τους μπισκότα από λάσπη (δεν είναι χάπενινγκ, αλλά πικρή αλήθεια) ενώ η εξαθλίωση των πολλών συντελείται ταυτόχρονα με την ιλιγγιώδη αύξηση των κερδών πέντε (5) εταιρειών που ελέγχουν το παγκόσμιο εμπόριο τροφίμων. Αντί για ελπίδα για το αύριο, η απόγνωση για το σήμερα: 200.000 είναι οι Ινδοί αγρότες στη «ζώνη του βαμβακιού» που αυτοκτόνησαν την τελευταία δεκαετία λόγω χρεών σε τράπεζες. Ο χαρακτηρισμός «γενοκτονία», που ακούστηκε στο ντοκιμαντέρ, δεν μοιάζει υπερβολικός.
Οι άνθρωποι αυτοί αυτοπυρπολήθηκαν ή κατάπιαν φυτοφάρμακα όχι εξαιτίας της κακής σοδειάς ή κάποιας φυσικής καταστροφής, αλλά γιατί είναι δυσβάσταχτη η εξάρτηση από τη Μονσάντο, τον διεθνή γίγαντα της βιοτεχνολογίας στον αγροτικό τομέα.
Στους αγρότες ανήκει η γη, όχι όμως οι πατενταρισμένοι σπόροι του μεταλλαγμένου βαμβακιού ΒΤ το οποίο καλλιεργούν. Ενώ επί αιώνες κρατούσαν για τη σπορά τους καλύτερους καρπούς του δικού τους χωραφιού, τώρα υποχρεώνονται, βάσει συμβολαίου, να αγοράζουν κάθε χρόνο από την εταιρεία τους σπόρους που θα φυτέψουν. Από την ίδια εταιρεία αναγκαστικά αγοράζουν τα παρασιτοκτόνα και τα ζιζανιοκτόνα. Το εξοντωτικό πακέτο συμπληρώνει η κρατική πολιτική για τα τρόφιμα, καθ’ υπαγόρευσιν της Παγκόσμιας Τράπεζας: το δημόσιο σύστημα διανομής τροφίμων, που κάποτε κάλυπτε το 97% της εσωτερικής κατανάλωσης, καταργήθηκε γιατί θεωρήθηκε εμπόδιο στην επέκταση του ελεύθερου εμπορίου. Έτσι, σήμερα η Ινδία εισάγει το 47% των τροφίμων της.
Το ντοκιμαντέρ απευθύνεται στο μυαλό, στη λογική του τηλεθεατή. Δεν είναι «γροθιά στο στομάχι», αλλά ερέθισμα για σκέψη. Δεν επικρίνει αόριστα τους «ισχυρούς της Γης» ή την απληστία των κερδοσκόπων, αλλά προσπαθεί να λύσει μια σύνθετη εξίσωση και καταλήγει στην πρόβλεψη ότι το επόμενο εμπορεύσιμο αγαθό στο παγκόσμιο χρηματιστηριακό καζίνο θα είναι το νερό. Παράλογο, εγκληματικό, αλλά νόμιμο και, γιατί όχι, ηθικό.
*************************************************
ΤΟ θέμα φυσικά δεν έχει λήξει. Οι κερδοσκόποι, που είδαν τις φούσκες στην αγορά ακινήτων να γκρεμίζονται στράφηκαν στην αγορά τροφίμων, συμβάλλοντας σε ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό στην άνοδο των τιμών των τροφίμων μέσα στο περασμένο έτος.
Τις τιμές αυτές τις πληρώνουν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη, είτε αντλώντας περισσότερα (πραγματικά χρήματα) από το πορτοφόλι τους, είτε λιμοκτονώντας, όπως συμβαίνει στην Ινδία…
Οι αγρότες της Ευρώπης και της Ελλάδας, είναι στην ίδια μοίρα με τους αγρότες της Ινδίας, όσων αφορά την υποχρέωση τους απέναντι στη Μονσάντο, για αγορά σπόρων, λιπασμάτων και ζιζανιοκτόνων και είναι το ίδιο θύματα της κρατικής αγροτικής πολιτικής (σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο), που μέσα από “προγράμματα επιδοτήσεων” έβαλαν τον αγρότη στο “μαγαζάκι” της Monsanto…
Η μεγάλη βόμβα θα σκάσει σ΄ εμάς όμως μόλις λήξουν και οι τελευταίες “επιδοτήσεις”, που λειτούργησαν σαν το τυράκι στη φάκα της Monsanto…
Με τη λήξη τους -και με τους περιορισμούς που συμφωνήθηκαν εντός της ΕΕ- οι αγρότες θα βρεθούν σε ελεύθερη πτώση δίχως αλεξίπτωτο… εκτός εάν έχουν ήδη προνοήσει και αποβιβάστηκαν από το τρένο της Monsanto… επιλέγοντας π.χ. τη φυσική γεωργία.
Το νερό έχει ήδη γίνει “εμπορεύσιμο αγαθό”, τόσο μέσα από τις εταιρίες εμφιαλώσεως, όσο και μέσα από την “κρατική πολιτική”, που μετέτρεψε τους οργανισμούς ύδρευσης σε ιδιωτικές κερδοσκοπικές εταιρίες στα πλαίσια Δημοτικών επιχειρήσεων. (Νόμιμο μεν -αφού προηγήθηκε σχετική νομοθεσία-, ανήθικο δε.) Εδώ και λίγα χρόνια έχουν επιβάλει φόρο 80% (επί της πραγματικής κατανάλωσης νερού) στο οποίο προστίθεται και 19% ΦΠΑ!, διπλασιάζοντας την αξία του νερού, με το αιτιολογικό πως ΘΑ γίνουν “έργα”, ενώ μεγάλο μέρος των έργων -όπου έγιναν- καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες ή έχει χρηματοδοτηθεί από ευρωπαϊκά ή εθνικά προγρ άμματα.
Αυτό είναι το τραγικότερο όλων. Πέρα από τη μόλυνση, πέρα από την οικονομική κρίση, ελλοχεύει και ο σοβαρός κίνδυνος να περιοριστεί -τεχνητά- η επάρκεια τροφίμων, (αλλά και νερού), από μία “άνωθεν” οδηγία, σε μια εποχή μάλιστα που όλο και λιγότεροι ασχολούνται με τη γεωργία,
Οδηγίες “άνωθεν”, σαν αυτή που απαγόρευσε στο κράτος της Ινδίας να φροντίζει να τρέφει το λαό της με την ίδια της την παραγωγή (!), εμποδίζοντας τις εξαγωγές τς παραγωγής της – επιβάλλοντας της αντ’ αυτού να συμμορφωθεί με μία πολιτική που σκοτώνει τον ίδιο της το λαό για χάρη της… “ελεύθερης αγοράς”… Σαν αυτή της ΕΕ, που απειλεί με πρόστιμα τη χώρα μας εάν βοηθήσει τους αγρότες (αλλά επικροτεί τις επιδοτήσεις των τραπεζών…)
Εδώ έπρεπε να είχαμε εστιάσει από χρόνια ΟΛΟΙ μας. Αυτά είναι τα αγαθά που έπρεπε να προστατεύουμε πάση θυσία, αλλά εμείς προτιμήσαμε μια ψεύτικη “μόδα” και πιστέψαμε, πως η περιβαλλοντική προστασία περιορίζεται στην ανακύκλωση συσκευασιών και το σβήσιμο της λάμπας…
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΣΑΝΤΟ
Η Μονσάντο είναι πασίγνωστη για τη δημιουργία των σπόρων-«Εξολοθρευτών». Οι σπόροι-Εξολοθρευτές επιτρέπουν την καλλιέργεια μίας και μοναδικής σοδειάς, καθώς αυτή η σοδειά δεν παράγει βιώσιμους σπόρους. Αυτό θέτει τέρμα στη συνεχή, ανεξάρτητη παραγωγή ειδών διατροφής. Ο καλλιεργητής πρέπει να επιστρέψει στη Μονσάντο για να αγοράσει κι άλλους σπόρους, με αποτέλεσμα ουσιαστικά να ελέγχεται απ’ την εταιρεία.
- Advertisement -
Στο άρθρο της «Ο Εξολοθρευτής ξεφεύγει κάθε έλεγχο : Κατοχυρώνοντας Ζωή και Θάνατο», η Μαίρη Τζο Όλσεν γράφει : «Το μόνο που μπορεί να συναγωνιστεί τις αλλαγές στον τομέα της γεωργικής βιοτεχνολογίας σήμερα είναι η ταχύτητα με την οποία η Βιομηχανία Τροφίμων καταβροχθίζει τον εαυτό της. Τα τελευταία δύο χρόνια, η Μονσάντο ξόδεψε πάνω από 6,7 δις δολάρια για την αγορά σπόρων και άλλων εταιριών βιοτεχνολογίας . Στην καλύτερη περίπτωση έχουμε μπροστά μας άλλα δύο χρόνια – και στην χειρότερη, έξι μήνες – για να διαφυλάξουμε το δικαίωμα των αγροτών να διαθέτουν και να αναπαράγουν τους δικούς τους σπόρους . Ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετούνται; Το δικαίωμα που έχουν εδώ και 12.000 χρόνια οι αγρότες να κρατούν και να βελτιώνουν τους σπόρους τους μπορεί να φτάνει στο τέλος του – τώρα.»
Στην περίπτωση αυτή, η Μονσάντο δεν θα είναι σε θέση απλώς να ελέγχει ποιος παίρνει σπόρους, αλλά και ποιος παίρνει τα μέσα να τους καλλιεργήσει. Ακόμη, ο στενός σύνδεσμος της Μονσάντο με τα μεγαλύτερα ινστιτούτα που ασπάζονται τις διάφορες φιλοσοφίες σ χετικά με τον έλεγχο του πληθυσμού, όπως η Διεθνής Οργάνωση Υγείας, η Παγκόσμια Τράπεζα και η IMF, μας αναγκάζουν να αναρωτηθούμε σχετικά με τα ύποπτα σχέδια που μπορεί να προκύψουν ως αποτέλεσμα του ελέγχου που ασκεί αυτός ο όμιλος στην τροφή και στο νερό
Η Μονσάντο δεν είναι φιλανθρωπική εταιρεία, δεν ξόδεψε εκατομμύρια σε έρευνες για πλάκα, και δεν προσπαθεί με νύχια και δόντια να εξάγει μεταλλαγμένα στον κόσμο για να τρώνε οι φτωχοί, αλλά για χρηματικό κέρδος, και κυρίως για το πολιτικό και στρατηγικό κέρδος στις ΗΠΑ που η εξάρτηση του κόσμου διατροφικώς συνεπάγεται. Ας μην ξεχνάμε ότι η Μονσάντο είναι που κατασκεύασε το εντομοκτόνο Roundup και την συνθετική ορμόνη ανάπτυξης ζώων rBGH, και μετά η ίδια έφτιαξε τους μεταλλαγμένους σπόρους οι οποίοι αντιστέκονται το Roundup, και μάχεται να μην δείχνουν οι ετικέττες κρέατος ή γαλακτοκομικών οτι περιέχουν rBGH. Η Χιλλαρυ Κλίντον δούλευε ως δικηγόρος στη νομική φίρμα Rose απο το 1977, η οπoία φίρμα έχει ως πεδίον της την βιομηχανική αγροκομία και γενετική μηχανική. Οι δεσμοί κυβέρνησης και μεταλλαγμένων είναι πολλοί και πολλαπλοί, με ανθρώπους-κλειδιά που δουλεύουν στο Υπουργείο τροφίμων και φαρμάκων να προέρχονται από τις εταιρείες μεταλλαγμένων, π.χ. ο νομικός του υποδιεθυντής Michael Taylor μεταξύ 1991-94, είχε δουλέψει για την Μονσάντο ως δικηγόρος με αποστολή να εγκριθεί η rBGH απο το υπουρ γείο.
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ – ΜΟΝΣΑΝΤΟ
Η εβραϊκών συμφερόντων “Μονσάντο” αποτελεί τη μεγαλύτερη πολυεθνική εταιρεία στον τομέα της γεωργικής βιοτεχνολογίας με επίκεντρο των δραστηριοτήτων της την έρευνα και την παραγωγή γεωργικών ειδών καλλιέργειας, όπως και την πρώτη εταιρεία στον κόσμο στην παραγωγή χημικών βοτάνων για προστασία και ενίσχυση των φυτών, όπως και την παραγωγή γενετικά τροποποιημένων σπόρων για καλλιέργεια, κατέχοντας το εξωπραγματικό 80% της παγκόσμιας αγοράς.
Με σχεδόν 17.000 υπαλλήλους σε όλο τον κόσμο και κέρδη που το 2007 ξεπέρασαν τα 8,5 δισεκατομμύρια δολάρια, η Μονσάντο έχει ως όραμα να φέρει μια καινούργια εποχή στις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων, αλλάζοντας στην ανάγκη και την ίδια την ανθρώπινη φύση.
Η εταιρεία έχει μια μακρά παράδοση στην έρευνα και παραγωγή χημικών προϊόντων, που χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν το Agent Orange, χημικό που χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ, επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον βιομηχανικές ουσίες και προσθετικές ουσίες στο φαγητό. Από τη δεκαετία του ’90 έγινε η πρώτη εταιρεία που κυκλοφόρησε στην αγορά γενετικά τροποποιημένους σπόρους πρώτης γενιάς, συνοδεύοντας αυτή την κίνηση με μια απίστευτη εκστρατεία διαφήμισης και προώθησης των «θετικών στοιχείων» των μεταλλαγμένων και της ανάγκης να περάσει η ανθρωπότητα σε νέα εποχή. Ανάμεσα στους δημοφιλέστερους μεταλλαγμένους σπόρους που κυκλοφορεί στην αγορά είναι αυτοί για τη σόγια, το βαμβάκι, το αραποσίτι, τη ζάχαρη, το σιτάρι, το λάδι, το ρύζι, τις πατάτες κ.ά. Οι μεταλλαγμένοι καρποί είναι έτσι φτιαγμένοι ώστε να αντέχουν τα φυτά σε όλες τις καιρικές συνθήκες και εποχές του χρόνου, να αντιστέκονται στις φυσιολογικές ασθένειες της φύσης, να αναπτύσσονται γρηγορότερα και περισσότερο από το συνηθισμένο. Χαρακτηριστική είναι μια νέα ορμόνη που απελευθέρωσε η Μονσάντο στην αγορά με μορφή ένεσης, που καθιστά τις αγελάδες ικανές να παράγουν περισσότερο γάλα. Επόμενο βήμα της εταιρείας είναι η χημική παρέμβαση σε πηγές νερού, ιδίως σε χώρες με λειψυδρία.
Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, η Μονσάντο δραστηριοποιείται σε μια βιομηχανία όχι ιδιαίτερα δημοφιλή στο κοινό. Μάλιστα, ακόμη και η επίσημη αντίδραση από πλευράς Ε.Ε. να μην αναγνωρίζει την ελεύθερη διακίνηση μεταλλαγμένων στην ευρωπαϊκή αγορά, δυσχεραίνει το εφιαλτικό όραμα της εταιρείας για ένα νέο κόσμο. Αντίθετα, η Μονσάντο δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, όπου και εδρεύει. Οι στενές σχέσεις με όλα τα νομοθετικά σώματα στις ΗΠΑ είναι κοινό μυστικό, ενώ οι σκανδαλώδεις συνδέσεις της εταιρείας στην κυβέρνηση Κλίντον είχαν κάνει τον γύρο του κόσμου. Το ίδιο ισχύει και τώρα με την κυβέρνηση Μπους, με τον τελευταίο μάλιστα να διορίζει στο υπουργείο Περιβάλλοντος σε θέση-κλειδί υψηλόβαθμο στέλεχος της εταιρείας. Όμως το ακόμη χειρότερο που κάνει η Μονσάντο είναι ότι διασφαλίζει την επιλογή των επιστημόνων που συμμετέχουν σε επιτροπές δικαιοδοσίας παγκοσμίως σχετικά με τα μεταλλαγμένα, για να περνά σίγουρα τη θέση της. Η συντριπτική πλειοψηφία των επιστημόνων που εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις έως και ανοιχτό πόλεμο εναντίον των μεταλλαγμένων, «παραιτούνται», απολύονται ή περιθωριοποιούνται από τις θέσεις τους. Η άποψή τους δύσκολα φτάνει στα ΜΜΕ, κυρίως στην Αμερική, παρότι είναι συντριπτική στους επιστημονικούς κύκλους.
Το ανοιχτό φίμωμα της ανησυχούσας επιστημονικής κοινότητας και ο έξυπνος έλεγχό ς της με άτομα-πιόνια είναι μόνο μία πτυχή βέβαια των πρακτικών μάρκετινγκ της Μονσάντο. Το 1997 η ηρεμία της αμερικανικής κοινωνίας διαταράχθηκε όταν δύο δημοσιογράφοι του καναλιού Φοξ κατήγγειλαν δημόσια ότι απολύθηκαν από τη διοίκηση του καναλιού, μία μέρα πριν προβληθεί το ντοκιμαντέρ τους για τη Μονσάντο. Μετά την άμεση παρέμβαση της εταιρείας το σοκαριστικό υλικό δεν προβλήθηκε ποτέ. Σε άλλες περιπτώσεις η Μονσάντο προχωρά κατευθείαν και σε μηνύσεις εναντίον όσων λένε δυσφημιστικά για τη δράση της πράγματα, όπως συνέβη με πολλές οικολογικές ακτιβιστικές ομάδες (Σνόουμπολ) ή το περιοδικό Ecologist.
Μηνύσεις όμως γίνονται και εναντίον γεωργών, αν διαπιστωθεί ότι χρησιμοποιούν πατέντες μεταλλαγμένων της Μονσάντο για καλλιέργεια. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός Καναδού αγρότη που έχασε τη μάχη στις δικαστικές αίθουσες παρότι απέδειξε ότι οι μεταλλαγμένες ουσίες που βρέθηκαν στη γη του ήταν αποτέλεσμα της ευρείας χρήσης χημικών σε παρακείμενες γεωργικές εγκαταστάσεις της Μονσάντο. Η γειτνίαση εδαφών συμβατικής ή βιολογικής καλλιέργειας με αντίστοιχα όπου χρησιμοποιούνται ευρέως μεταλλαγμένες ουσίες αποτελεί και τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων και τη δημόσια υγεία. Ακόμη χειρότερα, καθιστά τα εδάφη περισσότερο εξαρτημένα στα χημικά και οδηγεί αναπόφευκτα σε μια βιοχημική γεωργία. Αυτός είναι και ο βαθύτερος στόχος της Μονσάντο, που προσβλέπει σε μια «βιομηχανία» σπόρων, καθώς οι γεωργοί θα αναγκάζονται να αγοράζουν κάθε χρόνο καινούργιους αντί να φυλάνε τους παλιούς, όπως παλιά.
Η θεσμική αντίσταση που έχει βρει η εταιρεία σε σημαντικό κομμάτι του παγκόσμιου Βορρά την έχει κάνει να στρέφει την προσοχή της στον «φτωχό και πεινασμένο Νότο», όπου είναι πιο εύκολο να περάσει μια κουλτούρα μεταλλαγμένων τροφών. Ο Τρίτος Κόσμος για μία ακόμη φορά πληρώνει τον φόρο του ανέξοδου πειραματισμού δυτικών πολυεθνικών, δίχως να υπάρχει ανάγκη λογοδο σίας. Κι όμως, ακόμη κι έτσι υπάρχουν αντιστάσεις, και μάλιστα σθεναρές. Στην Ινδία η απόφαση της κυβέρνησης για «απελευθέρωση» της παραγωγής βαμβακιού προσέκρουσε στις έντονες αντιδράσεις των ινδικών αγροτικών κινημάτων, με αποτέλεσμα να αποσυρθεί. Ο αγώνας ενάντια στα μεταλλαγμένα θα είναι διαρκής και δύσκολος αλλά συνάμα και τοπικός, εθνικός, οικουμενικός.`
Πώς το … γάλα σπέρνει το θάνατο από καρκίνο!
Για το μολυσμένο γάλα που καταναλώνουν οι Αμερικανοί, εξαιτίας της χρήσης της γενετικά τροποποιημένης αυξητικής ορμόνης των βοοειδών (rbGH) της εταιρείας «Mosanto», και σπέρνει τον . θάνατο από τον καρκίνο, μίλησε ο Καθηγητής-ερευνητής κ. Κωνσταντίνος Μουρούτης, σε εκδήλωση που διοργανώθηκε στο Δημαρχείο του Αγίου Αθανασίου στη Λεμεσό, την Κυριακή, 13 Απριλίου.
Ο κ. Μουρούτης, αφού ανέφερε, ότι ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων ενέκρινε τη χρήση της γενετικά τροποποιημένης αυξητικής ορμόνης των βοοειδών (rbGH) της εταιρείας «Μοσάντο» για αγελάδες, στις 4 Φεβρουαρίου 1994, διερωτήθηκε: «Είναι απορίας άξιον το γεγονός, ότι επιτράπηκε η κυκλοφορία γάλακτος στη διατροφική αλυσίδα των Αμερικανών από κοπάδια που υποβάλλονταν σε αγωγή με rbGH, επτά χρόνια πριν από την πραγματική έγκριση». Και, πρόσθεσε, ότι: «Μια αγελάδα είναι ικανή να παράγει 10,000 τέταρτα γαλονιού γάλακτος ετησίως. Ένα κοπάδι από 200 αγελάδες θα μπορούσε να παράγει 1 εκατομμύριο τέταρτα του γαλονιού ετησίως. Πιθανόν, εκατοντάδες κοπάδια, τα οποία υποβάλλονταν σε πειραματική αγωγή με την ορμόνη, θα μπορούσαν να παράγουν ένα τέταρτο γαλονιού πειραματικού γάλακτος που καταναλώνονταν από κάθε Αμερικανό σε κάθε ένα από τα χρόνια πριν από την έγκριση».
Από το 1994, είπε ο κ. Μουρούτης, η μεγαλύτερη ποσότητα του γάλακτος των Αμερικανών μολύνθηκε από το γάλα αγελάδων, στις οποίες εκχύθηκε ο γενετικά μεταλλαγμένος οργανισμός. Αυτά τα επτά συμβολικά χρόνια παντελούς άγνοιας, πρόσθεσε, μπορεί να συνέβαλαν στο ράγισμα του καθρέπτη που έφερε γρουσουζιά στις γενετικά τροποποιημένες τροφές. «Σαν το εκπληκτικό πολύχρωμο όνειρο του Ιωσήφ, αυτά τα χρόνια μετά την έγκριση της rbGH, συνέβαλαν στην έξαρση του καρκίνου και της επτάχρονης κακοτυχίας», είπε ο κ. Μουρούτης.
Το πείραμα της «Μοσάντο» έπρεπε να εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες! Η Ευ ρωπαϊκή Κοινότητα, ανέφερε ο ομιλητής, έλαβε υπ’ υπόψη την αίτηση της αμερικανικής εταιρείας, προκειμένου να εγκρίνει τη χρήση της rbGH, αλλά τελικά την απέρριψε. Ο Καναδάς απέρριψε επίσης την αίτηση της Μοσάντο, προτιμώντας να περιμένει να δει, τι θα συμβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στη συνέχεια ο κ. Μουρούτης αναφέρθηκε στο πώς και γιατί ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων επέτρεψε την κυκλοφορία του πειραματικού γάλακτος το 1989.
«Η Μοσάντο έκανε αίτηση, προκειμένου να της χορηγηθεί έγκριση για την γενετικά κατασκευασμένη αυξητική ορμόνη (rbGH) τον Δεκέμβριο του 1986. Σχεδόν οκτώ χρόνια μετά, πήραν την τελική έγκριση. Κατά τη διάρκεια αυτών των 8 ετών η Μοσάντο επένδυσε 500 εκατομμύρια δολάρια και υπέβαλε 55.000 σελίδες στοιχείων στον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων. Δύο μήνες μετά την αρχική αίτηση, η Μοσάντο έκοψε το σχοινί που συγκρατούσε την παγίδα. Ζήτησαν ‘μηδενική περίοδο ανάκλησης κι απόρριψης του γάλακτος’. Αυτό, που στην πραγματικότητα ζήτησε η Μοσάντο από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων ήταν να επιτραπεί η κυκλοφορία του γάλακτος, από κοπάδια που υποβάλλονταν σε αγωγή με τη συγκεκριμένη ορμόνη, χωρίς να γίνει περαιτέρω έρευνα», είπε ο ομιλητής.
Ικανοποιώντας την αίτηση του 1989 της Μοσάντο, ανέφερε ο κ. Μουρούτης, η Judy Juskevich έγραψε: «Βασισμένοι στ’ αποτελέσματα της μελέτης που έγινε, σχετικά με τη χορήγηση της ορμόνης από το στόμα και στη γνώση μας σχετικά με τα χαρακτηριστικά και τη βιολογική δραστηριότητα της σωματοτροπίνης των βοοειδών, δεν έχουμε αντίρρηση να ικανοποιήσουμε την αίτηση της εταιρείας».
Οι άνθρωποι είχαν τυφλή εμπιστοσύνη στον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων, τόνισε στη συνέχεια ο ομιλητής, υποθέτοντας, είπε, ότι οι υπεύθυνοι υγείας της Αμερικανικής κυβέρνησης φρόντιζαν για την ανθρώπινη υγεία κι ασφάλεια. Αυτό το υπόμνημα, υποστήριξε, δείχνει ξεκάθαρα ότι έκαναν μεγάλο λάθος.
Επεσήμανε, ότι, ολόκληρη η έγκριση βασ ίστηκε πάνω σ’ αυτήν τη μοναδική μελέτη και ανέφερε, ότι: «Το γάλα που προέρχονταν από κοπάδια που υποβάλλονταν σε αγωγή με rbGH μπήκε στην διατροφική αλυσίδα των Αμερικανών, επειδή ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων έκρινε, ότι το εν λόγω γάλα ήταν ασφαλές για κατανάλωση, επτά χρόνια πριν από την έγκριση της ορμόνης».
Στην περίπτωση της γαλακτικής ορμόνης, η Μοσάντο κι ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων συμπέραναν, ότι δεν υπάρχουν βιολογικές επιδράσεις σε πειραματόζωα από την αγωγή με rbGH. Αυτό, δεν ήταν αλήθεια, ισχυρίστηκε ο κ. Μουρούτης.
Οι περισσότεροι Αμερικανοί, είπε, δεν γνωρίζουν, ότι τα πειραματόζωα που υποβλήθηκαν σε αγωγή με rbGH παρουσίασαν τεράστιες αλλαγές στο λεμφικό τους σύστημα. Οι σπλήνες αυτών των ζώων, τόνισε, αναπτύχθηκαν υπερβολικά. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων, όμως, ισχυρίστηκε, ότι δεν υπήρχε απόδειξη βιολογικών επιδράσεων. «Βλακείες», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μουρούτης.
Σημείωσε, ότι, καθώς οι Αμερικανοί συνεχίζουν να καταναλώνουν γενετικά τροποποιημένο γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα, τα ποσοστά των θανάτων που οφείλονται σε καρκίνο του λεμφικού συστήματος, έχουν απογειωθεί!
Αναφερόμενος σε ανασκοπήσεις του SEER, σχετικά με τα στατιστικά του καρκίνου (τα ποσοστά αναφέρονται ανά 100.000 πληθυσμό) και το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου, ο ομιλητής επιβεβαίωσε ότι: Από το 1980 έως το 2000, οι θάνατοι από καρκίνο του λεμφικού αυξήθηκαν κατά 37,3% στους άνδρες και κατά 26,4% στις γυναίκες.
«Είμαι εμβρόντητος! Το γάλα είναι όντως ένα θανατηφόρο δηλητήριο», κατέληξε ο κ. Μουρούτης.
- Advertisement -
