Με τον Γιάννο Χαραλαμπίδη
Είναι μεν σημαντική η εκλογή Προέδρου της Βουλής, αλλά με τον τρόπο που τα γεγονότα εξελίσσονται, ο πολίτης τα παρακολουθεί περισσότερο ως άλλη μια τηλεοπτική σαπουνόπερα παρά ως ένα πολιτικό συμβάν. Προφανώς, διότι ο πολίτης αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα απ’ ό,τι οι πολιτικοί νομίζουν ότι μπορεί να αντιληφθεί. Κατανοεί ότι η υπόθεση αυτή είναι ένα παίγνιο κομματικής εξουσίας και οι πολιτικοί σπαταλούν φαιά ουσία για τις δικές τους φιλοδοξίες και συμφέρονταν αντί για την επίλυση των προβλημάτων που τον απασχολούν.
Εάν οι πολιτικοί ήταν πιο ειλικρινείς, εάν δεν υποτιμούσαν τη νοημοσύνη των πολιτών ως προς τις προθέσεις, τα κίνητρα και τη δράση τους, τότε θα ενίσχυαν και την αξιοπιστία τους, καθώς και του κομματικού συστήματος. Ο πολίτης δεν είναι ούτε αφελής ούτε βλαξ. Μπορεί να μη μιλά, αλλά κατανοεί ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα που επηρεάζουν την καθημερινή του ζωή και αναμένουν επί μακρόν λύσεις, όπως:
1. Η οικονομία. Χωρίς πανικό και με σοβαρότητα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την καταπολέμηση του ελλείμματος με ταυτόχρονο καταρτισμό προγράμματος διαρθρωτικών αλλαγών και ανάπτυξης.
2. Η υγιής οικονομία σχετίζεται με την κοινωνική και πολιτική συνοχή. Και εξ αφορμής τούτου επισημαίνουμε τα εξής συναφή ζητήματα: α) της καταπολέμησης των ναρκωτικών που μολύνουν την καρδιά της κυπριακής κοινωνίας και είναι πρόβλημα πολύ πιο οξύ απ’ ό,τι οι πολιτικοί μας αξιολογούν. β) Των παράνομων μεταναστών, που είναι θέμα συναφές με την αύξηση της ανεργίας και της ξενοφοβίας. Δυστυχώς και αυτό το θέμα προσεγγίζεται μέσω ιδεολογικών αγκυλώσεων και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων αντί μέσω της οικοδόμησης ορθολογιστικής συγκροτημένης στρατηγικής.
3. Της καταπολέμησης της ανεργίας και δη της στήριξης της νέας γενιάς, που μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από ένα μοντέλο σύγχρονης ανάπτυξης, που θα λαμβάνει υπόψη τα πλεονεκτήματα της κυπριακής οικονομίας ή θα δημιουργεί νέα.
4. Του νοικοκυρέματος του ταμείου κοινωνικών ασφαλίσεων.
5. Της αναβάθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο κάκιστα τείνει να συνταυτιστεί με τον αφελληνισμό των Κυπρίων ως μεθοδολογικό εργαλείο μιας λύσης στο Κυπριακό, η οποία βρίσκεται υπό εξέλιξη και δεν διαφέρει πολύ, ενδέχεται να είναι ακόμη και χειρότερη, από το σχέδιο Ανάν.
Θα μπορούσαν να καταγραφούν και άλλα ζωτικής σημασίας προβλήματα που απασχολούν τον πολίτη, τον οποίο πεισματικά αρνείται να κατανοήσει το κομματικό σύστημα. Είναι δε, πρόδηλο ότι ως ισχυρό χαρτί των κομματικών μηχανισμών παραμένει η πελατειακή σχέση, που απαξιώνει την αξιοκρατία και την αξιοπρέπεια των πολιτών και του συστήματος. Είναι δε συναφής με το παίγνιο εσωτερικής εξουσίας, μιας δηλαδή κομματικής οικογενειακής υπόθεσης, όπως συμβαίνει και στην παρούσα φάση με την εκλογή του Προέδρου της Βουλής…
