- Advertisement -
The Economist / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Η Αγκελα Μέρκελ χαρακτηρίζει «φυσιολογικό» το να υποστηρίζει την επανεκλογή του Νικολά Σαρκοζί στην προεδρία της Γαλλίας. «Ανήκουμε στην ίδια πολιτική οικογένεια», είπε πρόσφατα η Γερμανίδα καγκελάριος σε κοινή συνέντευξη που παραχώρησε με τον Γάλλο πρόεδρο, «με υποστήριξε και είναι φυσικό να υποστηρίζω κι εγώ την εκστρατεία του».
Κατ’ αρχάς, η Μέρκελ διατύπωσε την προτίμησή της προς τον Σαρκοζί πριν καν ο ίδιος ανακοινώσει επισήμως την υποψηφιότητά του. Επίσης, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η υποστήριξή της θα του βγει σε καλό.
Και σε κάθε περίπτωση, εφόσον ο Σαρκοζί υπολείπεται τόσο στις δημοσκοπήσεις, γιατί έσπευσε η Γερμανίδα καγκελάριος να θέσει σε δοκιμασία τις σχέσεις της με τον Φρανσουά Ολάντ πριν καν αυτός αναλάβει την προεδρία;
Η απάντηση παραπέμπει στην καχυποψία της Μέρκελ απέναντι στον σοσιαλιστή Ολάντ. Ο Ολάντ επιτρέπει στους υποστηρικτές του να επιδίδονται σε αντιγερμανική ρητορεία, ενώ δηλώνει ότι θέλει να επαναδιαπραγματευτεί το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας.
Το σύμφωνο θα υπογραφεί σε σύνοδο που θα διεξαχθεί τον επόμενο μήνα, αλλά ο Σαρκοζί δεν θα προλάβει να το επικυρώσει πριν από τις εκλογές. Αυτό δίνει στον Ολάντ μια ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να καταφέρει κάτι καλύτερο. Ο Ολάντ «είναι η μεγαλύτερη εν ζωή απειλή για το δημοσιονομικό σύμφωνο της Μέρκελ», έγραψε η γερμανική εφημερίδα «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ».
Η Αγκελα Μέρκελ θεωρεί τη συνθήκη αυτή ακρογωνιαίο λίθο της «ένωσης σταθερότητας». Του χρόνου, οπότε θα επιδιώξει και η ίδια την επανεκλογή της, θέλει να είναι σε θέση να πει στους ψηφοφόρους ότι αυτό που συνέβη δεν θα ξανασυμβεί.
H κρίση έχει αλλάξει τους κανόνες της ευρωπαϊκής πολιτικής. Η ευγένεια στις διακρατικές σχέσεις υποσκελίζεται από την ανάγκη επιβίωσης. Τα μέλη της Ευρωζώνης έμαθαν ότι οι οικονομικές πολιτικές των γειτόνων αφορούν όλους και έτσι αποδέχθηκαν στενότερη επιτήρηση από τις Βρυξέλλες και από τους εταίρους. Οι χώρες της Eυρώπης έχουν πλέον δικαίωμα, ακόμη και καθήκον, να επεμβαίνουν αν μια χώρα δεν διαχειρίζεται σωστά τα οικονομικά της. Η απόσταση από αυτό μέχρις του σημείου να νιώσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες ότι μπορούν να ανακατεύονται και στα πολιτικά των άλλων, είναι μικρή.
Η Μέρκελ έχει ήδη συμβάλει στην απομάκρυνση των πρωθυπουργών της Ελλάδας και της Ιταλίας. Ισως απλώς να επρόκειτο για αυτοσχεδιασμό ως απάντηση στα γεγονότα, αλλά κάποιοι θεωρούν ότι πρόκειται για την απαρχή μιας πανευρωπαϊκής πολιτικής.
Ο ήρεμος και συναινετικός χαρακτήρας του Ολάντ ίσως ταιριάξει περισσότερο στη Μέρκελ από την επιπολαιότητα του Σαρκοζί. Ο Ολάντ ανήκει στην κεντρώα και φιλοευρωπαϊκή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Το κόμμα του αρνήθηκε να δεχθεί τα σχέδια του Σαρκοζί για εισαγωγή ρήτρας απαγόρευσης ελλειμμάτων στο σύνταγμα, όμως ο Ολάντ υπόσχεται να περάσει δικό του χρυσό κανόνα με τη μορφή απλής νομοθεσίας. Προς τι λοιπόν οι ανησυχίες γύρω από το πρόσωπό του; Καθώς η κρίση μαίνεται, η Γερμανία ανησυχεί για επιστροφή στις ανεύθυνες δαπάνες. Τι θα συμβεί αν ο Ολάντ διορίσει αριστερόστροφο υπουργό Οικονομικών; Οσο και αν μιλάει για δημοσιονομική πειθαρχία, ο Ολάντ εξακολουθεί να υποστηρίζει αύξηση της φορολογίας και των κρατικών δαπανών την ώρα που οι περισσότεροι εφαρμόζουν περικοπές.
Ο Φρανσουά Ολάντ λέει ότι δεν θέλει να ξαναγραφτεί το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας «εξαρχής», θέλει απλώς μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη και την αλληλεγγύη. Σε αυτό ο Ολάντ μπορεί να βρει κάποιους συμμάχους. Πολλοί Ευρωπαίοι έχουν κουραστεί από την αγένεια του Σαρκοζί και θεωρούν εσφαλμένη την προώθηση της λιτότητας από τη Μέρκελ. Η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία είναι υπέρ των ευρωομολόγων και οι νότιοι ζητούν περισσότερη αλληλεγγύη. Πράγματι, ως πρόεδρος ο Ολάντ θα μπορούσε να συμμαχήσει με τους ηγέτες της Ισπανίας και της Ιταλίας πιέζοντας για περισσότερη ανάπτυξη, λιγότερη λιτότητα και ευρωομόλογα.
Ομως, ενώ πολλοί διαφωνούν με τους Μερκοζί, ακόμη περισσότεροι φοβούνται το ενδεχόμενο ευρωπαϊκής παράλυσης. Η μοίρα του ευρώ δεν θα κριθεί από αυτά που θα πει ο Ολάντ, αλλά από αυτά που θα κάνει η Μέρκελ. Αν η Μέρκελ πάρει τη συνθήκη που θέλει, ίσως είναι πιο ήσυχη. Οσο για τον Φρανσουά Ολάντ, πρέπει να ξέρει ότι η δημοσιονομική χαλαρότητα θα τιμωρηθεί από τις αγορές πριν καν προλάβουν οι Βρυξέλλες να ψελλίσουν «υπερβολικό έλλειμμα».
- Advertisement -
