Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
Στεκόμαστε μπροστά στο μεγάλο Μυστήριο του Θεού. Ο Θεός Λόγος ολοκληρώνει το προαιώνιο σχέδιο του Θεού Πατέρα για τη σωτηρία του ανθρώπου. Ο Υιός και Λόγος του Θεού γίνεται τέλειος άνθρωπος, όμοιος με εμάς σε όλα, με μόνη διαφορά, ότι δεν είχε αμαρτία. Αυτή η αναμαρτησία του Χριστού έδωσε τη δυνατότητα να καταπατηθεί η αμαρτία και ο θάνατος. Ο Κύριος δεν δεσμευόταν από καμία ενοχή αμαρτίας και σαν συνέπεια αυτής της αναμαρτησίας είχε την όλη δύναμη και εξουσία να κατανικήσει όχι μόνον την αμαρτία μέσα από την ανθρώπινη φύση Του, αλλά και αυτόν τον θάνατο.
Η αμαρτία μπήκε μέσα στον κόσμο από την παρακοή ενός ανθρώπου και διά της αμαρτίας κυριάρχησε η φθορά και ο θάνατος σ’ όλους τους ανθρώπους. Όλοι οι άνθρωποι ήσαν ένοχοι και κανείς δεν ήταν αναμάρτητος. Κανείς δεν μπορούσε να διορθώσει το φταίξιμο των πρωτοπλάστων, να προσφέρει κάποια θυσία, ώστε να ισορροπήσει τα διεστώτα. Ο άνθρωπος βρίσκεται σε έχθρα με τον Θεό και Πλάστη Του.
Οι πρωτόπλαστοι δέχθηκαν τις αναρίθμητες ευεργεσίες του Αγίου Θεού. Ο άνθρωπος πλάστηκε με την δυνατότητα να μην αποθάνει. Δέχθηκε την εντολή να μη γευθεί από τον απαγορευμένο καρπό της γνώσεως του καλού και του κακού, αλλά με συμβολή του όφεως, η Εύα παράκουσε την θεία Εντολή και παρέσυρε και τον Αδάμ. Η πτώση τους ολοκληρώθηκε. Οι πρωτόπλαστοι επιρρίπτουν, στη συνέχεια, την ευθύνη της δικής τους πτώσης στον ίδιο τον Θεό και εξορίζονται. Έκτοτε ο άνθρωπος βρέθηκε αιχμάλωτος της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου.
Κανένας δεν μπορούσε να διορθώσει τα όσα έγιναν. Έπρεπε ο ίδιος ο Θεός να διορθώσει το πταίσμα του Αδάμ. Μεταξύ του Αδάμ και του Χριστού υπάρχει ένας συσχετισμός. Ο Αδάμ πλάστηκε από το χώμα του Παραδείσου που ήταν αγνό και καθαρό από κάθε μόλυσμα αμαρτίας· έτσι και ο Χριστός, ο δεύτερος Αδάμ, γεννήθηκε από Παρθένα Κόρη. Ο Αδάμ βάδισε προς το δένδρο του απαγορευμένου καρπού· έτσι και ο Χριστός βάδισε προς τον Γολγοθά. Ο Αδάμ άπλωσε τα χέρια του για να λάβει τον απαγορευμένο καρπό· έτσι και ο Χριστός άπλωσε τα χέρια Του πάνω στο Σταυρό. Δέχθηκε φτυσίματα, εμπαιγμούς, κτυπήματα στο πρόσωπο και στο κεφάλι. Φόρεσε ακάνθινο στεφάνι και φόρεσε την κόκκινη χλαμύδα για να αποκαταστήσει τη βασιλική δόξα που έχασε ο Αδάμ, ο οποίος ήταν ο βασιλιάς και το στεφάνι όλης της υλικής δημιουργίας.
Όλα αυτά τα υπόφερε ο Χριστός για να σώσει εμάς τους ανθρώπους. Δεν ήρθε για να αναζητήσει δικαίους, αλλά να καλέσει αμαρτωλούς σε μετάνοια. Δεν σταυρώθηκε για κανένα χριστιανό, για κανένα δίκαιο, για κάποιο άγιο. Σταυρώθηκε και πέθανε πάνω στο Σταυρό για τη δική μας αγάπη, για τον καθένα από εμάς προσωπικά. Ο Χριστός πέθανε για μας τους αμαρτωλούς, για μένα και για σένα, γιατί μας αγαπά και θέλει να μας σώσει και να μας χαρίσει την ουράνια Βασιλεία Του.
Στο τέλος της ιεράς αυτής ακολουθίας όλοι θα πλησιάσουμε τον Εσταυρωμένο Χριστό. Τι μπορεί να Του προσφέρουμε; Ο Κύριος πρόσφερε την μοναδική Θυσία υπακοής προς τον ουράνιο Πατέρα Του, όχι γιατί είχε την ανάγκη να το κάμει, αλλά γιατί μας αγαπά.
Πλησιάζοντας, λοιπόν, τον Εσταυρωμένο Χριστό, ας Του προσφέρομε κάτι, μιάς και Εκείνος πρόσφερε τη δική Του Ζωή για μας. Ο Κύριος δεν συγκινείται από τάματα, χρυσά και επάργυρα. Θέλει όμως να Τον πλησιάσουμε με ταπείνωση και μετάνοια. Θέλει να Του αφιερώσουμε δύο δάκρυα μετανοίας και να ζητήσουμε τη συγχώρησή Του, τη φιλανθρωπία Του, το έλεός Του και την αγάπη Του.
Τελειώνοντας την ιερά αυτή ακολουθία, ας παρακαλέσουμε τον Εσταυρωμένο Χριστό να δώσει πλουσιοπάροχα τη θεία Του Χάρη, να σκεπάζει τις οικογένειές μας, να φωτίζει και να προστατεύει τα παιδιά μας, να μας χαρίζει κάθε υγεία, ώστε να γιορτάσουμε όπως πρέπει την Αγία Ανάστασή Του, όχι με κροτίδες και δυναμίτες, αλλά με τη δύναμη της ψυχής μας και με πίστη ορθή να αναφωνήσουμε το «Χριστός ανέστη»! Σας εύχομαι, Καλή Ανάσταση.
