Με τον τίτλο «Τρία ευρωπαϊκά λάθη» η γαλλική, οικονομική εφημερίδα, Les Echos, δημοσιεύει άρθρο ομάδας τραπεζιτών και οικονομολόγων που υπογράφουν ως «Διογένης» και υπογραμμίζουν ότι στις ευρωπαϊκές αστοχίες συγκαταλέγονται η ολιγωρία, αλλά και τα υψηλού κόστους ανεπαρκή μέτρα που το μόνο που έκαναν ήταν να επιτείνουν την λαϊκή δυσφορία.
Οι υπογράφοντες οικονομολόγοι και τραπεζίτες, εκτιμούν ότι η έξοδος της χώρας από το ευρώ παραμένει ως μια βασική πιθανότητα, ενώ οι αποταμιεύσεις των Ελλήνων που είναι απαραίτητες για την επανεκκίνηση της οικονομίας «θα έχουν φύγει για αλλού».
Εισαγωγικά γίνεται αναφορά στο PSI, με την επισήμανση ότι οδήγησε την Ευρώπη σε πρωτόγνωρες και μη ελέγξιμες καταστάσεις, αφού η περίπτωση της Ελλάδας δεν ήταν συγκρίσιμη με την πρότερη εμπειρία της Αργεντινής, η οποία είχε κλειστό τραπεζικό σύστημα.
Εξηγούν ότι με το ευρώ, τα ευρωπαϊκά κράτη δημιούργησαν ένα ανοικτό σύστημα με ελεύθερη διακίνηση του χρήματος. Έτσι οι ελληνικές τράπεζες μπορούν χωρίς πρόβλημα να μεταφέρουν τα χρήματα των πελατών τους στις αγγλοσαξονικές τράπεζες, για παράδειγμα, στις οποίες δεν είναι δυνατόν να απαγορευθεί η συναλλαγματική τους μετατροπή σε λίρες ή δολάρια.
Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η «απεθνικοποίηση» των ελληνικών αποταμιεύσεων, αφού με το να ανήκουν στην ΕΕ δεν είναι δυνατόν να τεθεί σε λειτουργία έλεγχος των εμβασμάτων ειδικά για τους Έλληνες.
Εάν συνεχίσουμε με την ίδια λογική, λέει η ομάδα «Διογένης», πριν προλάβουμε να κάνουμε οτιδήποτε, το μόνο που θα έχει απομείνει στην Ευρώπη θα είναι τα χρέη της Ελλάδας και της Ισπανίας. Τα χρήματα θα έχουν φύγει για αλλού, τη στιγμή μάλιστα που είναι απαραίτητα για την επανεκκίνηση των οικονομιών.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν κάνει λάθη, τουλάχιστον τρεις φορές:
– Πρώτο λάθος η παραβίαση του σύμφωνου αλληλεγγύης, με τη δικαιολογία ότι οι Έλληνες είπαν ψέματα.
– Δεύτερο, η λήψη κάθε φορά μέτρων, ανεπαρκών και υψηλού κόστους, που προκάλεσαν τη δυσφορία του λαού, χωρίς να δώσουν λύσεις.
– Τρίτο, η ολιγωρία και οι χρονικές καθυστερήσεις που επέτρεψαν στους πλούσιους Έλληνες, αλλά και στους Ισπανούς τελικά, να πάρουν τα μέτρα τους ώστε να μεταφέρουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.
Συνεχίζοντας με αυτή τη λογική, δεν απομένουν παρά δύο επιλογές για τους Ευρωπαίους σε σχέση με την Ελλάδα: ή να μην κάνουν τίποτα, ή ν’ αποφασίσουν την έξοδό της από το ευρώ.
Σε αυτήν την περίπτωση, εκτιμά η ομάδα «Διογένης», οι μεγάλοι νικητές θα είναι το δολάριο και η αμερικάνικη οικονομία που έχει τόσο ανάγκη από ρευστότητα για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων της.
Μαζί της κερδισμένες θα βγουν και οι αγγλοσαξονικές τράπεζες, που στο μεταξύ θα έχουν εισπράξει τις προμήθειές τους.
Σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο σκληρός ανταγωνισμός, η νίκη ανήκει σε αυτούς που αποδεικνύουν την ικανότητά τους να κινηθούν, να αποφασίσουν και να δράσουν απέναντι σε μια Ευρώπη πετρωμένη στον εγωισμό και στις διαιρέσεις της, καταλήγει το άρθρο.
Το άρθρο στα γαλλικά
Trois erreurs européennesDE DIOGÈNELes gouvernants européens qui ont accepté le 21 juillet 2011 de ne soutenir la Grèce qu’en échange d’une dévalorisation de sa dette nous ont conduits dans un univers inconnu, et surtout non maîtrisable. Ceux qui font référence à la crise argentine il y a dix ans oublient une chose : le système bancaire argentin était fermé, comme tout système à monnaie nationale. La position de change passait par l’équilibrage des comptes de la banque centrale. Cette dernière pouvait décider unilatéralement de bloquer le change pour éviter la fuite des capitaux. C’est ce qu’elle a fait. Et sans prévenir quiconque : dans ces conditions l’effet de surprise est primordial. Ceux qui ont vécu les dévaluations du franc s’en souviennent : jusqu’au dernier moment le ministre des Finances niait tout problème pour prendre les spéculateurs par surprise.En mettant en place l’euro, les pays européens ont créé un système ouvert dans lequel l’argent circule librement. Les banques grecques peuvent sans problème transférer les avoirs de leurs clients en France, dans une banque anglo-saxonne par exemple, à laquelle il ne pourra être interdit de changer de l’euro contre du dollar ou du sterling. En utilisant l’un des avantages de l’euro qui permet aux citoyens d’utiliser la même monnaie dans tous les pays de la zone euro, les Grecs peuvent « dénationaliser » leur épargne et la transformer en dollars très simplement. Il n’est donc pas possible de mettre en place un contrôle des changes spécial pour les Grecs.Si on continue le raisonnement, avant qu’on ait pu faire quoi ce soit, et cela fait bientôt un an que cela dure, il ne restera en Europe que les dettes de la Grèce et de l’Espagne. Les avoirs seront ailleurs. Or ce sont ces avoirs qui sont indispensables au redémarrage de ces économies.Les dirigeants européens se sont trompés – au moins -trois fois.En rompant le pacte de solidarité de la monnaie unique, avec certes l’excellente raison que les Grecs ont menti. En prenant des mesures à chaque fois insuffisantes mais de plus en plus coûteuses, ils se sont mis à dos l’opinion publique de ces pays sans apporter de solution. En laissant le temps passer, ils ont permis aux Grecs et aux Espagnols fortunés de prendre les dispositions nécessaires pour sortir leurs avoirs de leurs pays.Pour continuer dans la même voie, il ne leur reste plus qu’à choisir entre les deux possibilités suivantes : ne rien faire ; ou décider que la Grèce doit sortir de l’euro.Les grands gagnants seront donc le dollar, l’économie américaine, qui a tant besoin de liquidités pour financer ses déficits, et les banques anglo-saxonnes qui auront pris leurs commissions au passage. Dans un monde où la compétition fait rage, la victoire appartient à ceux qui démontrent la capacité à bouger, à décider, à agir face à une Europe empêtrée dans son égoïsme et ses divisions.
*Diogène est un collectif de banquiers et d’économistes
