- Advertisement -
Γράφει ο Αντιπλοίαρχος Π.Ν. ε.α. Στ. Παπαδάς
Στους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε εμείς οι ΄Έλληνες, εν μέσω του διεθνούς ανταγωνισμού, της παγκοσμιοποίησης, του σύνθετου και πολύπλοκου χαρακτήρα των Εθνικών μας θεμάτων, της οικονομικής μας καταβαράθρωσης και διαβαίνοντας τις κρύες ημέρες του Χειμώνα, φορώντας για τις σωματικές μας ανάγκες τα όποια βαριά ρούχα διαθέτουμε, νοιώθουμε πέραν αυτών, όσο ποτέ άλλοτε περισσότερο γυμνοί, στα ενδότερα του επιδερμικά περιτυλιγμένου σώματός μας.
Διαχρονικά οι διανοούμενοι και οι επιστήμονες της γης, συγκλίνουν υπέρ της άποψης ότι, ο άνθρωπος εξελικτικά μετασχηματίσθηκε έτσι, ώστε να χαρακτηρίζεται ‘’σοφός’’. Ακολούθως και ενώ οι άνθρωποι ξεκίνησαν από την Αναγέννηση, έφθασαν στο σήμερα διαμορφώνοντας ένα νέο είδος ανθρώπου, ο οποίος φαίνεται ότι, απολακτίζει το χαρακτηριστικό γνώρισμα του ‘’σοφού’’ (δηλαδή του πολυμαθούς, εμβριθούς και συνετού) και δεχόμενος τη μετάλλαξή του, μεταβαπτίζεται εισάγοντας στη θέση αυτού, τον όρο ‘’οικονομικός’’ (δηλαδή τη σημερινή μορφή, του ολόγυμνου ανθρώπου).
Τούτο συντελείται διότι το χρήμα, αφού έφθειρε εν πολλοίς τους θεσμούς και εκτόπισε πολλές ηθικές αξίες, κατέλαβε την πρώτη θέση, θέτοντας ως παρεπόμενες και μη ουσιώδεις τις αξίες εκείνες, που ευρίσκουν ερείσματα στις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, όπως π.χ. τη Θρησκεία, την Πατρίδα, την Οικογένεια, την Παιδεία, τις Παραδόσεις, την Αγάπη, την Εμπιστοσύνη, την Αλήθεια, την Αλληλεγγύη, την Εντιμότητα, το Σεβασμό, την Ανιδιοτέλεια, την Αξιοπρέπεια κ.λ.π. Κατ΄ αυτό τον τρόπο αναδιαμορφώθηκε η ζωή μας, λαμβάνοντας μία μόνιμη μορφή σχοινοβασίας, αμφιταλαντευόμενη επικίνδυνα δεξιά, αριστερά, επάνω και κάτω.
Οι άνθρωποι παρατηρώντας τις πράξεις και τον τρόπο των ενεργειών, όσων άσκησαν την εξουσία στην Πατρίδα μας και δίδοντας έμφαση στο χειρισμό των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε (όπως π.χ. Εθνικά Θέματα, ανάγκη περιφρούρησης των συνόρων της Χώρας μας από την εισροή λαθρομεταναστών, σοβαρή οικονομική κρίση και αδήριτη ανάγκη δημιουργίας προϋποθέσεων, για εξασφάλιση εργασίας και ανεύρεση τρόπων προσπορισμού εισοδήματος για τους πολίτες κ.λ.π.) και αφού διαπιστώνουν ότι, οι άρχοντες αυτοί, αποδεικνύονται λίγοι ή μικρότεροι των περιστάσεων, τους γυρίζουν την πλάτη τους. Περαιτέρω περιορίζονται στον εαυτό τους και υπηρετούν το στενό χώρο του ατόμου τους και της οικογένειάς τους, εξυπηρετώντας με το δικό τους τρόπο, ένα παράλογο ατομικισμό. Τούτο άλλωστε δεν συμβαίνει και δεν θα πρέπει να ερμηνευθεί ως μία αντεπίθεση, στην επιδεικνυόμενη ανάλγητη συμπεριφορά της Πολιτείας εναντίον των πολιτών, αλλά ως απόρροια της δημιουργούμενης ανάγκης, η οποία εν προκειμένω παρορμείται από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του φρόνιμου και αδύναμου ανθρώπου, ο οποίος αντιδρά αμυνόμενος μπροστά σε ένα σύνολο σύνθετων προβλημάτων, όπου οι δρόμοι εν μέσω των οποίων ευρίσκεται, δεν του προσφέρουν διέξοδο για αναζήτηση λύσεων. Το φαινόμενο αυτό βέβαια, παρουσιάζεται έξω από όσα μας επιτάσσει και μας προσφέρει μία οργανωμένη κοινωνία με απαράβατους κανόνες και νόμους, που συνθέτουν και συντελούν στην αρμονία και την ισορροπία του κοινωνικού βίου. Στο σημείο αυτό πρέπει επίσης να επισημανθεί το γεγονός ότι, στον αντίποδα της αυτοσυντήρησης, (φαινόμενο και αυτό των προαναφερομένων αιτιών) ευρίσκονται αρκετοί συμπολίτες μας, οι οποίοι αφού κάμπτονται εύκολα από τις ατυχείς οικονομικές συγκυρίες και άλλες κρίσεις και μη δυνάμενοι να αντιδράσουν διαφορετικά μέσα από μία μάχη, ώστε να τις υπερνικήσου ή να τις αντιπαρέλθουν, απαρνούνται τις χαρές και τα θέλγητρα της ζωής και προβαίνουν στο παράτολμο διάβημα αφαίρεσης της ζωής των με τα ίδια τους τα χέρια, διαπράττοντας κατ΄ αυτό τον τρόπο, το αδίκημα της λιποταξίας από τη ζωή.
Παρακολουθώντας όλοι μας και βλέποντας με τα μάτια μας το συνάνθρωπο, να δημιουργεί ο καθένας τη δική του άποψη, θεωρία και ακολουθητέα τακτική που υποστηρίζει και εφαρμόζει, διαπιστώνουμε εν πρώτοις, τον σχηματισμό μιας πολυγνωμίας πνευματικής, πολιτικής, ηθικής και διάφορες ιδέες επίλυσης των προβλημάτων που απασχολούν τον τόπο μας, συναρτήσει των ευρισκομένων σε εξέλιξη θεμάτων σε παγκόσμια κλίμακα, που μας βομβαρδίζουν ακατάπαυστα τα ΜΜΕ (ημερήσιος και περιοδικός τύπος, τηλεόραση, διαδίκτυο, κ.λ.π).
Τα πολιτικά στηρίγματα στα οποία ελπίζαμε και επενδύσαμε όλοι μας, πέφτουν το ένα μετά το άλλο από τα επιχειρήματα αυτών που φέρνουν νέες θέσεις, έως ότου και αυτά καταρριφθούν με τη σειρά τους από άλλα, τα οποία θα διαδεχθούν τα προηγούμενα, χωρίς να πείθουν στο σύνολό τους ότι, υπάρχει στο βάθος η οποιαδήποτε ένδειξη διεξοδικής λύσης, σε μία εποχή που όλοι μας αισθανόμαστε την αδήριτη ανάγκη, για μία σταθερή βάση, ώστε να ορθώσουμε το κεφάλι μας.
Οι εντεινόμενες διαμαρτυρίες από διάφορες πληγείσες κατηγορίες συμπολιτών μας, του δημόσιου και του ιδιωτικού βίου, μέσω των ενώσεων, ομοσπονδιών, συνδέσμων, σωματείων, διαφόρων συλλόγων κ.α. ομάδων ανθρώπων κοινών προελεύσεων και συμφερόντων, μηδέ εξαιρουμένων και των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, εν ενεργεία και εν αποστρατεία, ελλείψει της αναμεταξύ των δυνατότητας συνομολόγησης από κοινού, σκοπών, προτάσεων, αλλά και εξεύρεσης τρόπων προσέγγισης των Πολιτικών Παραγόντων, για εποικοδομητικές συζητήσεις μαζί τους, προς αναζήτηση ρεαλιστικών λύσεων, πέραν της μεμονωμένης και πρόσκαιρης προσφοράς/ αναλαμπής χαράς, υποσχεσιολογίας και ελπίδας, σχετικά με την καθημερινότητα, ουδέν ουσιώδες μπορούν να πετύχουν. Τούτο συντελείται εν προκειμένω διότι, η διάτρηση του ασφυκτικά διαμορφωθέντος κλοιού, με τα αυξανόμενα οικονομικά κυρίως προβλήματα, που περιβάλλει τις διάφορες κοινωνικές τάξεις όπου συγκαταλέγονται και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, παρεμποδίζεται από τις επισκιάσεις των προαναφερομένων παραγόντων/ αδυναμιών, τα συνεχώς αναφυόμενα νέα όργανα εκπροσώπησής των, καθώς επίσης και τις διάφορες διασπαστικές τάσεις μεμονωμένων ατόμων εντός των εν λόγω οργάνων, τα οποία ενίοτε δημιουργούν υπόνοιες, εξάρτησης και εξόρμησής των από πολιτικά ελατήρια.
Η οποιαδήποτε προβαλλόμενη σωτήρια λύση, σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα με ανυπέρβλητα εμπόδια για την ανάσχεση της όλης προσπάθειας, δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στο σκοπό της, γιατί θα απαιτηθεί η ύψωση ενός τόσου δυνατού αναχώματος, τόσο σίγουρου, μεγαλειώδους και ακατάβλητου,ώστε τίποτα να μη μπορεί να το καταρρίψει. Τούτο άλλωστε μπορεί να προκύψει, καθόσον στο άμεσο μέλλον, λόγω εξάρτησης και πλήρους υποταγής της οικονομίας μας σε ξένους Θεούς με σκληρά ανταλλάγματα και πολιτικές δεσμεύσεις, εάν εμφανιστεί μία ιδεολογία η οποία μπορεί αργότερα να καταρριφθεί από κάποια άλλη, αυτόματα δημιουργείται στον άνθρωπο η μέγιστη αμφιβολία, κάνοντάς τον σχοινοβάτη στην πορεία της ζωής του.
Είναι προφανές ότι το κακό, το οποίο δημιουργήθηκε με την προβολή των πρώτων συμπτωμάτων, έκπτωσης των θεσμών και των αξιών της Χώρας μας, της παγκοσμιοποίησης, της βεβαρυμμένης και υποτεταγμένης οικονομίας μας και της εισροής και μόνιμης εγκατάστασης στον τόπο μας, μεγάλου αριθμού οικονομικών μεταναστών / λαθρομεταναστών, με προοπτική πολιτογράφησης ικανού αριθμού αυτών, με ότι αυτό συνεπάγεται από απόψεως βλαπτικής επίδρασής των, στην ανανέωση του καταρρέοντος γηγενούς Ελληνικού πληθυσμού, δεν καταγράφει, ούτε και καταδεικνύει στον ορίζοντα σαφή σημεία θεραπείας του. Όμως καθίσταται ευδιάκριτο ότι, μακροπρόθεσμα αν και δεν θα παρατηρηθεί η ερήμωση της Χώρας, εντούτοις θα παρουσιασθεί η σταδιακή δημιουργία μιας αλλογενούς πληθυσμιακής σύνθεσης και φυσιογνωμίας. Αυτό άλλωστε θα πρέπει να θεωρηθεί ως μία βεβαία επερχόμενη αλλαγή στον τόπο μας, καθόσον η οικονομική επιβάρυνση της πολυμελούς Ελληνικής οικογένειας δια μέσου της υπερφορολόγησης των παιδιών, δεν αναστρέφει τις υπάρχουσες δυσμενείς συνθήκες ενθάρρυνσης του αυτόχθονος πληθυσμού για τεκνοποίηση, παρά το σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Χώρα. Δυστυχώς οι επικρατούσες συνθήκες στον τομέα της οικονομίας, αλλά και της εισροής λαθρομεταναστών στη Χώρα μας, δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την αντιμετώπιση του προβλήματος, καθιστώντας το ακαταμάχητο, ενώ θα πρέπει πάση θυσία, να αποτρέψουμε το ξέσπασμα μιας προπαρασκευαζόμενης/ κυοφορούμενης καταιγίδας.
Όμως ύστερα από όλα αυτά, τι μέλλει γενέσθαι; Εκτός από τη στηλίτευση όλων των κακώς κειμένων, τι μπορούμε να πράξουμε για να τα θεραπεύσουμε, τώρα που η κοινή γνώμη (ντόπια και ξένη) είναι εναντίον όλων μας; Ποιος είναι εκείνος ο παράγοντας που θα αναστρέψει τα διεθνή οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, καθώς επίσης και τις υπόγειες συνδιαλλαγές, ώστε να μη μείνουμε κυριολεκτικά μόνοι μας στη διεθνή απολυτότητα;
Αλήθεια πόσο δύσκολο είναι, να μην αρκεσθεί και να μην επαναπαυτεί κανείς στις πατρικές του κληρονομιές και στις προπατορικές δάφνες, αλλά να τα διατηρήσει όλα αυτά ή να δημιουργήσει κάτι δικό του; Όπως και να έχει όμως, έχουμε προς τούτο, περιχαρακωμένα στη μνήμη μας τα κατορθώματα των προγόνων μας, που με τόσες θυσίες απέκτησαν, ανέδειξαν, διαμόρφωσαν και μετέδωσαν. ‘Άλλωστε αυτά τα ανεπανάληπτα, περίτεχνα δημιουργήματά τους και ο πολιτισμός τους, υπήρξε η διαχρονική αιτία εκτροφής εναντίον μας, ζηλόφθονων αισθημάτων από τους διάφορους βάρβαρους λαούς. Για την υπεράσπιση και διατήρηση της ανεξαρτησίας του χώρου αυτού, την ανάπτυξη της Οικονομίας και την πρόοδο του Πολιτισμού μας, ο Ελληνικός λαός αναγκάσθηκε να στερηθεί βασικά αγαθά επιβίωσής του και να αγωνιστεί επί σειρά αιώνων, αναπτύσσοντας στο έπακρο και εξαντλώντας όλες του τις δυνάμεις και δυνατότητες, ώστε με θάρρος, ανδρεία, επιδεξιότητα, αυταπάρνηση και σπάνια με ανώτερα οπλικά συστήματα ή άλλα υποστηρικτικά μέσα, ολιγάριθμοι άνδρες να κατανικήσουν τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα, πολυπληθέστατους αντιπάλους. Εδώ άλλωστε δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας, τα σοφά λόγια του βαθυστόχαστου, αισθαντικού νομπελίστα ποιητή μας Γεωργίου Σεφέρη, ο οποίος θυμίζοντάς μας με τα λόγια του, «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον» αντιλαμβανόμαστε ότι, αν θέλουμε να έχουμε μέλλον, πρέπει να δια-τηρήσουμε αναλλοίωτα τα πολύτιμα κομμάτια του παρελθόντος, μέσα από τα οποία θα οδηγούμεθα σε σωστή πορεία. Καιρός λοιπόν είναι, να καλλιεργήσουμε τις αρετές τους και να αναπαράγουμε τα κατορθώματά τους, παραμένοντας (Πολιτικοί, Πολίτες και Στρατιωτικοί) ενωμένοι, πάντα Έλληνες στη συνείδηση, για τους ΄Ελληνες και για την Ελλάδα, με θάρρος, φρόνηση και καρτερικότητα, συντασσόμενοι και εμείς οι απόμαχοι του στρατεύματος, (εξασθενημένοι και ανάπηροι) στον κοινό αγώνα, τόσο σε πολεμική, όσο και σε ειρηνική περίοδο, ακόμη και με αδειανή τη φαρέτρα μας, διαθέτοντας για την Πατρίδα την όποια υπολειμματική μας δυνατότητα, υποβασταζόμενοι με τα μπαστούνια και τις πατερίτσες. Οδηγός όλων μας ας γίνει η γνώση της ιστορίας, πίστη μας η αφοσίωσή μας στο Θεό και στην Πατρίδα, πυξίδα μας οι αρετές της φυλής μας και στόχος μας τα πεπρωμένα του ΄Εθνους μας. Στο σημείο αυτό έρχονται στη σκέψη μας, τα παρακάτω εξίσου σοφά λόγια του Πρόδρομου και Πρωτεργάτη του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, (κήρυκα του ξεσηκωμού του γένους)ποιητή μας Ρήγα Φεραίου, τα οποία με την αλληγορική / μεταφορική τους έννοια και τη διαχρονική τους αξία, αφού καθίστανται επίκαιρα, μας οδηγούν και πάλι και μας προτρέπουν, να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της Πατρίδας μας, τόσο για τη διάσωση της φυσιογνωμίας της από τον επιχειρούμενο Εθνικό αποχρωματισμό της, όσο και για τη διαιώνιση της Ελληνικής Ιδέας, αλλά και την ανόρθωση της Εθνικής μας Οικονομίας, στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις
Μην ελπίζετε εις ξένους
και υιούς νενοθευμένους,
η Πατρίς να λυτρωθεί.
Της Ελλάδος η πριν δόξα,
Με των τέκνων της τα τόξα,
θέλει πάλιν επιστρέψει,
νέους ήρωες να στέψει.
- Advertisement -
