Ένας από τους πλέον αμφιλεγόμενους πρωθυπουργούς της Ιταλίας, ο Τζούλιο Αντρεότι, απεβίωσε στην Ρώμη σε ηλικία 94 ετών.
Έφυγε πλήρης ημερών, διετέλεσε επί επτά φορές πρωθυπουργός και έζησε ζωή βγαλμένη από πολιτικό μυθιστόρημα με σκοτεινά σημεία και γωνίες.
Με την παρουσία του και τη διοίκηση που εφάρμοσε άφησε το στίγμα του, ενώ ο ίδιος στιγματίστηκε με τις κατηγορίες για σχέσεις με τη μαφία: καταδικάστηκε σε φυλάκιση για το λόγο αυτό, όμως κατόπιν αθωώθηκε.
Τον αποκάλεσαν Divo Giulio (από το λατινικό Divus Iulius, θεϊκός Ιούλιος, επίθετο που αποδιδόταν στον Ιούλιο Καίσαρα), λόγω της σπουδαιότητας της παρουσίας του στα μεταπολεμικά πολιτικά πράγματα της Ιταλίας.
Ποιος ήταν
Ο Τζούλιο Αντρεότι γεννήθηκε στη Ρώμη στις 14 Ιανουαρίου του 1919.
Σπούδασε νομικά στη Ρώμη και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην Συντακτική Συνέλευση του 1946.
Έκτοτε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής, μέχρι το 1991, οπότε ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Φραντσέσκο Κοσίγκα τον διόρισε ισόβιο γερουσιαστή.
Στις 14 Απριλίου 1986, ο Τζούλιο Αντρεότι, ως υπουργός Εξωτερικών, ειδοποίησε τη Λιβύη για την επίθεση που θα δεχόταν την επόμενη μέρα από τις ΗΠΑ λόγω τρομοκρατικού χτυπήματος σε ντίσκο του Βερολίνου.
Θεωρείται ότι η «προειδοποίηση» αυτή βοήθησε τη Λιβύη να μη δεχθεί την επίθεση αυτή εντελώς απροετοίμαστη.
Στην τρίτη θητεία του (1989-92) υπήρξε ο τελευταίος Χριστιανοδημοκράτης πρωθυπουργός της χώρας.
Κατά τη διάρκεια της θητείας αυτής αποκαλύφθηκε το μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς της ιταλικής πολιτικής σκηνής, το οποίο οδήγησε στη διάλυση του κόμματός του.
Στις 24 Οκτωβρίου 1990, ο Αντρεότι παραδέχτηκε ενώπιον του Κοινοβουλίου την ύπαρξη της Operazione Gladio, μιας μυστικής αντικομουνιστικής «επιχείρησης».
Στο πρώτο στάδιο της επιχείρησης «καθαρά χέρια» δεν αναμείχθηκε το όνομά του, τον Απρίλιο του 1993 όμως ανακρίθηκε με την κατηγορία των σχέσεων με τη Μαφία.
Το 1994, το παραδοσιακό κόμμα της Χριστιανοδημοκρατίας, του οποίου ήταν εξέχουσα προσωπικότητα, εξαφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη της Ιταλίας.
Ανάμειξη με τη Μαφία
Το 1979 ερευνήθηκε ο ρόλος του Αντρεότι στη δολοφονία του Mino Pecorelli, ενός δημοσιογράφου ο οποίος τον κατηγορούσε ότι διατηρούσε σχέσεις με τη Μαφία και ενεχόταν στην απαγωγή του πρωθυπουργού Άλντο Μόρο.
Μετά από δίκη που διήρκεσε τρία χρόνια, το δικαστήριο τον απάλλαξε από τις κατηγορίες το 1999. Ακολούθησε έφεση και το Νοέμβριο του 2002 καταδικάστηκε σε κάθειρξη εικοσιτεσσάρων ετών.
Ήδη ογδόντα τριών ετών τότε, ο Αντρεότι άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος.
Στις 30 Οκτωβρίου 2003 η απόφαση ανετράπη εκ νέου και ο Αντρεότι αθωώθηκε της κατηγορίας του φόνου.
Το ίδιο έτος, δικαστήριο του Παλέρμο τον αθώωσε από τις κατηγορίες των σχέσεων με τη Μαφία, αλλά μόνο λόγω παραγραφής.
Το δικαστήριο βεβαίωσε ότι ο Αντρεότι είχε πράγματι ισχυρούς δεσμούς με τη Μαφία μέχρι το 1980, τους οποίος και χρησιμοποίησε για την προώθηση της πολιτικής του καριέρας σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θεωρείται και ο ίδιος όργανο της Μαφίας.
Ο Αντρεότι υπερασπίστηκε τον εαυτό του, τονίζοντας ότι οι κυβερνήσεις του έλαβαν σκληρά μέτρα κατά της Μαφίας.
Πράγματι, η έβδομη Κυβέρνησή του έλαβε ισχυρά μέτρα ενάντια στην Cosa Nostra, κυρίως χάρη στον υπουργό Δικαιοσύνης Τζιοβάνι Φαλκόνε.
Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας La Repubblica, Eugenio Scalfari, παρατηρεί:
«Όταν λέει ότι πήρε εξαιρετικά σκληρά μέτρα κατά της Μαφίας, δεν λέει ψέματα. Σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή τη δεκαετία του 80, διαπίστωσε ότι η Μαφία δεν μπορούσε να ελεγχθεί. Αφυπνίστηκε (…) και η Μαφία, η οποία διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε πλέον να υπολογίζει στην ανοχή ή την προστασία του, δολοφόνησε τον άνθρωπό του στη Σικελία».
Πρόσφατες δραστηριότητες
Για πολλά χρόνια, ο Αντρεότι αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα Corriere della Sera, ενώ γύρισε και τηλεοπτικό διαφημιστικό σποτ για εταιρία κινητής τηλεφωνίας το 2005.
Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2006, ο 87χρονος Αντρεότι αποδέχτηκε να είναι υποψήφιος του κυβερνώντος τότε κόμματος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι για την προεδρία της Γερουσίας.
Έχασε όμως την εκλογή με ψήφους 165 έναντι 156.
Στις 21 Ιανουαρίου 2008, μαζί με άλλον ένα ισόβιο γερουσιαστή, αρνήθηκε να υπερψηφίσει έκθεση του υπουργού Εξωτερικών Μάσιμο ντ' Αλέμα, ενώ ως τότε πάντοτε στήριζε την Κυβέρνηση Πρόντι με την ψήφο του.
Κατόπιν της ενέργειας αυτής, ο Ρομάνο Πρόντι παραιτήθηκε, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για νέες βουλευτικές εκλογές και την επάνοδο του Μπερλουσκόνι στην εξουσία.
Η ενέργεια αυτή του Αντρεότι, δεδομένων των σχέσεών του με την Καθολική Εκκλησία, ερμηνεύτηκε ως «μήνυμα» της Συνόδου Ιταλών Επισκόπων προς την Κυβέρνηση, η οποία την εποχή εκείνη προωθούσε, παρά τις αντιδράσεις της Εκκλησίας, τη νομιμοποίηση των ανύπαντρων ζευγαριών, συμπεριλαμβανομένων των ομοφύλων.
nooz.gr
