Της Νίκης Τζαβέλα
Από την αρχή του χρόνου, η Ελλάδα έχει αναλάβει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχει ξανακάνει η Ελλάδα Προεδρίες, θα πάει καλά. Το μόνο διαφορετικό για μας, είναι ότι για πρώτη φορά, το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος έβαλε και την χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διαχειρίζεται την Προεδρία.
Αυτή την γέφυρα, μεταξύ της ένταξης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και την παρούσα Ελληνική Προεδρία θα πρέπει να χρησιμοποιήσει ο Αντώνης Σαμαράς στις ομιλίες του. Είναι ευκαιρία, για τον Έλληνα Πρωθυπουργό, να υπενθυμίσει οράματα και προσδοκίες του παρελθόντος, που έχουν ξεχαστεί μέσα στο σκοτεινό, ομιχλώδες παρόν της Ένωσης.
Δεν είναι τα κράτη μέλη που βρίσκονται σε οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική κρίση. Είναι η Ευρώπη ο μέγας ασθενής.
Μία Ευρώπη γερασμένη, κουρασμένη, μη ανταγωνιστική στις παγκόσμιες αγορές. Μία Ευρώπη χωρίς κανένα παγκόσμιο πολιτικό βάρος. Επαίρονται οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ότι η Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη αγορά για όλες τις παγκόσμιες οικονομίες. Υπερηφανευόμαστε, γιατί η Ευρώπη εισάγει και καταναλώνει προϊόντα που παράγουν όλοι οι άλλοι στον πλανήτη. Η δε Ευρώπη εξάγει ανεργία!!!
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει μετατραπεί σε ένα δαιδαλώδες εξόχως γραφειοκρατικό και κανονιστικό μόρφωμα που διαπερνάται όχι από πολεμικό μένος, αλλά από οικονομική αντιπαλότητα μεταξύ των κρατών μελών της. Και σε αυτόν τον πόλεμο οικονομικού και κοινωνικού αλληλοσπαραγμού, είναι –αν όχι κάτι άλλο– γελοίο να ακούμε συνεχώς εκκλήσεις για αλληλεγγύη και συνοχή! Εδώ, χρειαζόμαστε ταχύτατη δράση, και όχι σπαραξικάρδιες αοριστολογίες.
Αν το πρώτο καθήκον στην πολιτική «είναι να μετράς», η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χάσει τον λογαριασμό. Αν μελετήσει κάποιος καλά, θα δει ότι την τελευταία δεκαετία, ΠΟΥΘΕΝΑ στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει γίνει ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ, με πολλαπλασιαστικά για την ντόπια κοινωνία, οφέλη. Το παγκόσμιο κεφάλαιο αποφεύγει να επενδύσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ακραίες ρυθμίσεις και οι κανονισμοί, η εξωπραγματική δογματική νομοθεσία για το περιβάλλον, η πολυπλοκότητα των διαδικασιών, έχουν κάνει την Ευρωπαϊκή Ένωση ΜΗ ελκυστική για τους επενδυτές. Επιπλέον, ο μονόδρομος της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής, έχει σταματήσει παντού (ακόμη και στην Γερμανία), τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων, με αποτέλεσμα οι υποδομές που προσφέρονται στον επενδυτή να είναι χαμηλής ποιότητας.
Ας αφήσουμε τις συναντήσεις κορυφής και τους οδικούς χάρτες για την απασχόληση. Αυτά είναι ιστορίες για αγρίους. Χωρίς νέες επενδύσεις, δεν υπάρχει απασχόληση.
Να ζητήσει η Ελληνική Προεδρία εκπόνηση μελέτης, για τους λόγους της επενδυτικής άπνοιας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτός, θα είναι πράγματι, χρησιμότατος οδικός χάρτης. Να καταργηθούν τα παράλογα νομικά εμπόδια για την επίτευξη ταχείας και υγιούς ανάπτυξης. Να καταργηθούν δογματισμοί και ιδεολογήματα που έχουν μετατραπεί σε οικονομική νομοθεσία. Η Ένωση έχει την τεχνογνωσία να δημιουργήσει ασφαλή νομοθετικά πλαίσια και για την κοινωνία και για τις επενδύσεις.
Να ζητήσουμε την Αναγέννηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός διαθέτει μεγαλοαστισμό, κοσμοπολιτισμό και ρεαλισμό. Στις εναρκτήριες ομιλίες του, να αναδείξει τον Ευρωπαϊσμό του. Να αναφερθεί στους τολμηρούς Ευρωπαίους άνδρες και γυναίκες που έχτισαν την Ευρώπη, αξιοποιώντας όλες τις ενδογενείς πηγές πλούτου της Ηπείρου. Να ζητήσει –συγκεκριμένα- μια λειτουργική τραπεζική ένωση, με ένα στιβαρό ταμείο πίσω της, για τις κρίσιμες καταστάσεις, γιατί οδεύουμε –ως συνήθως- στην «κατασκευή σκελετού» και σε τραπεζικά μνημόνια, όπως η Ισπανία. Γιατί ό,τι θεσμό χτίσαμε μέσα στην ζάλη της οικονομικής κρίσης, όλοι στον «σκελετό» είναι, με αποτέλεσμα να είναι αναποτελεσματικοί σε κάθε είδους κακοκαιρία…
Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται μια χαρτογράφηση των λανθασμένων πολιτικών της. Και το Συμβούλιο να δεσμευτεί ότι θα δεχτούν ΟΛΟΙ τις αλλαγές που θα αναζωογονήσουν την Γηραιά Ήπειρο.
Όσοι από εμάς, είμαστε πραγματικοί Ευρωπαϊστές, να συνδράμουμε «εκ των έσω», με όλες μας τις δυνάμεις, σε αυτό το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης.
Και όποια κριτική γίνεται στο παρόν άρθρο, εποικοδομητική είναι, γιατί περιέχει ανησυχία για το μέλλον. Περιέχει συγκεκριμένες ρεαλιστικές προτάσεις και όχι έσχατο αντιμνημονιακό λαϊκισμό που δηλητηριάζει και ευνουχίζει την δυναμικότητα και την δυνατότητα της Ευρωπαϊκής ανάπτυξης.
* Η κα Νίκη Τζαβέλα είναι Ευρωβουλευτής
Πηγή:www.capital.gr
