Κυριακή της Πεντηκοστής (Ιούνιος 2014)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

 

Πενήντα μέρες μετά την Ανάσταση και δέκα μέρες μετά την Ανάληψη οι μαθητές του Χριστού ήταν μαζεμένοι στα Ιεροσόλυμα στο σπίτι που έμειναν. Ήταν οι ένδεκα μαθητές και ο νέος ο Ματθίας που είχαν εκλέξει αυτοί αντί του προδότη Ιούδα. Είχαν τις πόρτες κλεισμένες γιατί φοβούνταν τους Ιουδαίους. Περίμεναν να έλθει το πνεύμα το Άγιο να τους φωτίσει όπως τους υποσχέθηκε ο Χριστός κατά την Ανάληψη. Ήταν όλοι καθισμένοι αμίλητοι, λες και το σπίτι ήταν ακατοίκητο. Ησυχία βασίλευε παντού, μα ξαφνικά το σπίτι γέμισε. Γέμισε από υπερκόσμιες φωτιές, που έμοιαζαν με γλώσσες. 
Γέμισε από ισχυρό άνεμο. Άλλαξε η όψη του υπερώου της Ιερουσαλήμ. Τη λύπη διαδέχτηκε η χαρά, το φόβο διαδέχτηκε το θάρρος. Μέσα σε λίγα λεπτά το σπίτι αυτό γίνεται πόλος έλξεως, που ελκύει χιλιάδες ψυχές. Μα πως όλα αυτά; Το σπίτι γέμισε από Πνεύμα Άγιο. Να τι έλειπε από το σπίτι εκείνο και φαινόταν άδειο. Έλειπε το Πνεύμα το Άγιο.

Ήλθε λοιπόν το Άγιο Πνεύμα και «επλήρωσε τον οίκον, ου ήσαν καθήμενοι». Έφθασε η ώρα να εκπληρωθεί η τελευταία υπόσχεση του Χριστού, πως θα’ρθει ο Παράκλητος. Ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο ήρθε. Η δωρεά του Αγίου Πνεύματος δόθηκε πλούσια στους μαθητές.+ Το Άγιο Πνεύμα, υπήρχε πάντοτε «ήν μεν αεί και εστί και έσται». Υπήρχε πάντοτε, αλλά οι άνθρωποι δεν το είχαν πάντοτε. Η πτώση του ανθρώπου είχε απομακρύνει το Πνεύμα το Άγιο. Εν τούτοις και στην Παλαιά Διαθήκη δεν έπαυε τελείως ο Θεός να στέλνει λίγες ακτίνες από το Πνεύμα το Άγιο, που φώτισε το νου των Προφητών και κήρυτταν  το Θέλημα του Θεού και έγραφαν τα βιβλία της Π.Διαθήκης. Αλλά το Πνεύμα το Άγιο κατήλθε πλούσια τη μέρα της Πεντηκοστής. Κατέβηκε σα βίαια πνοή, κατέβηκε σαν φωτιά, κατέβηκε σαν ουράνιο ρεύμα και πλημμύρισε το σπίτι.

Το Τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος αγαπητοί μου, βρίσκεται παντού και γεμίζει τα πάντα.

«Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». Πληρεί και τα εν ουρανοίς και τα επί γης. Όπως γέμισε τότε το υπερώο έτσι και τώρα γεμίζει την εκκλησία. Το Πνεύμα το Άγιο φτερουγίζει μέσα στον ορθόδοξο ναό και κατεβαίνει και ενεργεί τα τελούμενα μυστήρια. Όλα τα τελούμενα μυστήρια της εκκλησίας τελούνται  «εν Πνεύματι Αγίω». Την ώρα που ο ιερέας διαβάζει την ευχή του καθαγιασμού και φτάνει στο φρικτό σημείο που λέγει «μεταβαλών τω Πνεύματί σου τω Αγίω»,  την ώρα εκείνη γίνεται έκχυσις του Αγίου Πνεύματος, Πνεύμα Άγιο πλημμυρίζει την Αγία Τράπεζα και κάνει το θαύμα, και μεταβάλει τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Αυτή την αλήθεια, τονίζει ο ιερέας ρίχνοντας το ζέον μέσα στο Άγιο Ποτήριο «Ζέσις πίστεως, πλήρης Πνεύματος Αγίου». Ο ιερός ναός Γεμίζει Πνεύματος Αγίου. Την πραγματικότητα όμως αυτή λίγοι την αισθάνονται. Και την αισθάνονται όσοι έχουν αφήσει την ψυχή τους να πλημμυρίσει από Πνεύμα Άγιο. Αλλά ίσως πει κανείς. Μα σήμερα που είναι το Πνεύμα το Άγιο; Που είναι η ζωντανή παρουσία του; Που είναι οι θαυμαστές ενέργειές του και τα ποικίλα Χαρίσματά του; Και σήμερα, αδελφοί μου, το Πνεύμα το Άγιο πληρεί τα πάντα. Πως; Ενεργεί μυστηριωδώς στα μυστήρια της εκκλησίας μας. Ενεργεί δια μέσου των πιστών δούλων του Θεού, που είναι πλημμυρισμένοι από Πνεύμα Άγιο. Μην πείτε πως δεν υπάρχουνπνευματοφόροι  άνθρωποι και σήμερα. Υπάρχουν. Πως τους καταλαβαίνουμε; Από πολ΄΄α σημάδια. Μα το σπουδαιότερο σημάδι είναι ένα.

Είναι το σημάδι που βλέπουμε κατά την Πεντηκοστή στους Αποστόλους. Τι έκαναν οι Απόστολοι αμέσως μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος; Άρχισαν να μιλάνε. Πύρινες έγιναν αμέσως οι γλώσσες των μαθητών, φωτιά το κήρυγμά τους. Να η σπουδαιότερη εκδήλωση του ανθρώπου που η ψυχή του είναι πλημμυρισμένη από Πνεύμα Άγιο. Άμα βράζει ένα δοχείο, δεν μπορεί να μην ξεχειλίσει. Κι άμα κοχλάζει μια ψυχή απ’ την φωτιά του Αγίου Πνεύματος δεν μπορεί να μείνει ήσυχη και σιωπηλή. Θα ανοίξει το στόμα και θα μιλάει με παρρησία και δύναμη για τα μεγαλεία του Θεού. Ένας θερμός κήρυκας του Ευαγγελίου που μιλάει με παρρησία και λαλεί την αλήθεια προς πάντας, ένας θερμός Χριστιανός που δεν ντρέπεται αλλά έχει τον ηρωισμό να λαλεί το λόγο του Θεού, είναι μια απόδειξη ότι το Πνεύμα υπάρχει και σήμερα «λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα Χαρίσματα».

Μα υπάρχουν και άνθρωποι, που το Πνεύμα το Άγιο δεν γεμίζει και δεν πλημμυρίζει το είναι τους, αλλά ούτε καν τους αγγίζει. Πως λοιπόν λέμε ότι το Πνεύμα το Άγιο πληρεί τα πάντα; Ας αναφέρουμε μια εικόνα. Φανταστείτε μια πηγή με γάργαρο νερό. Πολλοί διαβάτες διψασμένοι σκύβουν και ρουφούν το δροσερό νερό και ξεδιψούν. Υπάρχουν όμως και μερικοί, που προτιμούν να μένουν διψασμένοι παρά να ταπεινωθούν και να σκύψουν να ρουφήξουν το γάργαρο νερό. Επειδή λοιπόν υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι σημαίνει πως δεν υπάρχει και πηγή; Ο Χριστός όμως αγαπητοί μου φωνάζει στους ανθρώπους «Εάν τις διψά ερχέσθω προς με και πινέτω» Αγαπητοί μου. Κλάψτε αυτές τις ψυχές που ζουν χωρίς τη δροσιά, χωρίς την πνοή, χωρίς το φως, χωρίς τη φωτιά του Αγίου Πνεύματος. Είναι ψυχές άδειες. Να γιατί οι άνθρωποι αυτοί αισθάνονται μέσα τους ένα κενό. Να γιατί παρ’ όλον που είναι πλούσιοι από υλικά αγαθά, η  ψυχή τους είναι άδεια. Και είναι άδεια γιατί λείπει από μέσα τους το Άγιο Πνεύμα. Ας κάνουμε αγαπητοί μου θερμή παράκληση στο Θεό να στείλλει το Πνεύμα του το Άγιο και σε μας, να πλημμυρίσει την καρδιά μας. Κι όταν έρθει μέσα μας το Πνεύμα το Άγιο εκείνο θα μας διδάσκει και θα μας οδηγεί «εις νομάς Χαρισμάτων».

Αμήν