Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Το έγγραφο που η κατοχική Τουρκία κατέθεσε στην Ε.Ε., στο πλαίσιο του Συμβουλίου Σύνδεσης, είναι η μεγαλύτερη και η πλέον επικίνδυνη επίθεση, μετά την τουρκική εισβολή, που η χώρα του Αττίλα εξαπέλυσε κατά της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας. Διπλωμάτες που εκτιμούν καλύτερα από τα άσχετα κόμματα και την τρεμαλέα κυβέρνηση τη διάσταση της νέας τουρκικής επίθεσης κατά της Κύπρου, την χαρακτήριζαν ως πρωτοφανή, εξωφρενική και αδιανόητη στα διπλωματικά και πολιτικά χρονικά.
Η Τουρκία που θέλει, δήθεν, να ενταχθεί στην Ε.Ε., διαμηνύει με τον πλέον αισχρό και ανήθικο τρόπο σε εκείνους, από τους οποίους αναμένει έγκριση της ενταξιακής πορείας της, ότι ένα μέλος της Ένωσης είναι… νεκρό για την ίδια, άρα ανύπαρκτο. Γι’ αυτό και σύμφωνα με το τουρκικό έγγραφο, που αποκάλυψε ο εκλεκτός συνάδελφος Παύλος Ξανθούλης στον «Φιλελεύθερο», αξιώνει ένα «νέο» διζωνικό, δικοινοτικό καθεστώς στη λογική των «δύο συνιστώντων κρατιδίων».
Η κατοχική Τουρκία ουσιαστικά… κηδεύει την Κυπριακή Δημοκρατία, στηριζόμενη στις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ και στην ολέθρια Κοινή Δήλωση Αναστασιάδη-κατοχικού Έρογλου. Επιμένει σε εγγυητικά «δικαιώματα» και διαμηνύει προς όλους ότι θα στηθεί εμπόδιο στην Κυπριακή Δημοκρατία για ένταξή της σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό. Το 64σέλιδο τουρκικό έγγραφο συνιστά την πιο οργανωμένη, μελετημένη και μεθοδευμένη κατά μέτωπον επίθεση της Τουρκίας για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ενώ μέχρι πρόσφατα η τουρκική ηγεσία προέβαινε σε δηλώσεις αμφισβήτησης της ύπαρξής της, με το έγγραφο που κατέθεσε στην Ε.Ε. επιχειρεί καίριο, ακαριαίο και ίσως τελειωτικό χτύπημα κατά της Κύπρου στην καρδιά της Ευρώπης. Όχι μόνο δεν την αναγνωρίζει αλλά και τη θεωρεί ως «εκλιπούσα», άρα, ας αναζητήσουμε ένα νέο καθεστώς: Τη ρατσιστική, αντιδημοκρατική, αντιευρωπαϊκή αλλά και τουρκογενή διζωνική.
Θα ανέμενε κανείς πως, μετά την αποκάλυψη του τουρκικού εγγράφου, που η Κυβέρνηση είχε ήδη στα χέρια της, αφού η αλαζονική Τουρκία το επέδωσε και στη… «νεκρή» Κ. Δημοκρατία, η ηχηρότερη, άμεση και αποστομωτική απάντηση θα προερχόταν από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ή, τουλάχιστον, από τον Υπουργό Εξωτερικών. Αντ’ αυτών, η απάντηση της Λευκωσίας στην αδίστακτη και απροκάλυπτη επίθεση της Τουρκίας ανετέθη στον αναπληρωτή Κυβ. Εκπρόσωπο.
Και τι δήλωσε; Κάλεσε την κατοχική χώρα «να σέβεται τις αποφάσεις και τις συμφωνίες που σύναψε με την Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης και της Κυπριακής Δημοκρατίας, και να εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις της έναντι της Ε.Ε. και της Κυπριακής Δημοκρατίας». Να γελάσουμε διά το αστείον της αντίδρασης; Να καγχάσουμε για την ανεπάρκεια της κυβερνητικής αντίληψης για την τουρκική επιθετικότητα; Ή να κλάψουμε για την επιπολαιότητα, με την οποία η Κυβέρνηση αντιδρά σε αυτόν το νέο πόλεμο, που η Τουρκία κήρυξε για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Ο Γάλλος συγγραφέας της Αναγέννησης, Michel Montaigne, έγραψε κάποτε: «Δεν υπάρχει πιο μεγάλη νίκη από το να πληροφορήσετε τον εχθρό σας ότι δεν μπορεί να σας πολεμήσει». Πώς απαντά η Λευκωσία στην αποθηριωμένη τουρκική επιθετικότητα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας; Με έναν ηλίθιο καλοπαιδισμό.
Με αφελείς δηλώσεις ενός αναπληρωτή Κυβ. Εκπροσώπου. Με τυποποιημένες κομματικές φλυαρίες και μιαν ανήκεστη, πια, πολιτική παθητικότητα, που στηρίζεται σε κωμικά βολικά άλλοθι. Ξαναρωτάμε: Γιατί η Κυβέρνηση δεν απαιτεί, ως συντριπτική απάντηση στα πιο πάνω, την εφαρμογή, επιτέλους, της αντιδήλωσης της Ε.Ε. της 20/9/2005, ώστε να ανακόψει τα τουρκικά σχέδια; Γιατί η Κυβέρνηση παίζει πελλόν;
