“Για Γραφείο Ταξιδίων, η Ελλάδα κάνει λόγο ο Αυστριακός Καγκελάριος Φάιμαν-Χιλιάδες πρόσφυγες στην Ειδομένη-Ακόμα 3,500 σήμερα στον Πειραιά- Μόνο ένας στους πέντε Έλληνες έχει ακριβή εικόνα του προσφυγικού
Ο ίδιος επισημαίνει πως η χώρα του θα παραμείνει συνεπής στη γραμμή της και θα διατηρήσει στους 37.500 τον αριθμό των αιτούντων άσυλο που έχει αποφασιστεί ως ανώτερο όριο για εφέτος.
«Δεν μπορούμε να υποδεχθούμε όλους τους πρόσφυγες και αυτό, ως επικεφαλής της κυβέρνησης, θα το πρεσβεύω με κάθε συνέπεια» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο αυστριακός καγκελάριος επαναλαμβάνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να υποδεχθεί πάνω από δύο εκατομμύρια πρόσφυγες, εάν εφαρμοζόταν αναλογικά σε όλες τις 28 χώρες-μέλη της ΕΕ η αυστριακή ποσόστωση.
«Η μεμονωμένη δράση μας είναι καθαρή άμυνα, και επίσης μία κραυγή για βοήθεια. Θέλουμε μία ευρωπαϊκή λύση, όμως υπάρχουν τόσο πολλές ανεφάρμοστες αποφάσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που έχω πειστεί ότι πρέπει να δράσουμε οι ίδιοι» συμπληρώνει.
Σε άλλη συνέντευξή του, στην κυριακάτικη έκδοση της αυστριακής εφημερίδας Kronen Zeitung, ο Φάιμαν υποστηρίζει πως η Αυστρία δεν μπορεί να δεχθεί όλους τους πρόσφυγες και «αυτό θα το φωνάζει δυνατά και καθαρά», ενώ προσθέτει πως η Αυστρία έχει κρατήσει υποδειγματική στάση και είναι απογοητευτικό το ό,τι αυτό δεν αναγνωρίζεται.
Επίσης, χαρακτηρίζει «σκανδαλώδη» τη στάση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία όπως λέει, «έχει συνηθίσει να παρακολουθεί με θλίψη ότι η Ελλάδα στέλνει παρακάτω τους πρόσφυγες και ήταν ευχαριστημένη που βρέθηκε κάποιος ο οποίος σήκωσε τα μανίκια και βοήθησε».
Κριτική ασκεί ο καγκελάριος και στη Γερμανία, επισημαίνοντας πως η χώρα αυτή δεν υποστήριξε το αυστριακό αίτημα να διαγραφούν κοινοτικές επιδοτήσεις εν μέσω της διένεξης ως προς τις ποσοστώσεις στην κατανομή των μεταναστών.
Ήδη, σε προχθεσινή συνέντευξή του στην εφημερίδα Kurier, ο Φάιμαν είχε αναφέρει πως στη διάρκεια θερμής συνομιλίας τους στο πιο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, είχε πει στον Αλέξη Τσίπρα ότι θα υποστηρίζει πάντα την Ελλάδα όταν τίθεται θέμα αποφυγής μίας πολιτικής λιτότητας που καταστρέφει την Ελλάδα, αλλά επίσης του είχε πει πως ο Έλληνας πρωθυπουργός και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν πρέπει να επαναπαύονται ότι όλοι οι πρόσφυγες μπορούν να στέλνονται στην Αυστρία.
Αναφερόμενος στις αντιδράσεις από την Αθήνα για τη στάση της Βιέννης, ο καγκελάριος είχε δηλώσει πως η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητά από την Αυστρία να δεχθεί 200.000 ανθρώπους τη στιγμή που η Ελλάδα την περασμένη χρονιά υποδέχθηκε 11.000 αιτούντες άσυλο και η Αυστρία 90.000.
Η κατάσταση είναι πλέον δραματική. Στην Ειδομένη πέρασαν χθές 300, ενώ παραμένουν άλλες 6.500 πρόσφυγες στην ουδέτερη ζώνη Ελλάδας – ΠΓΔΜ
Από τις 4 το μεσημέρι έως τις 8 το βράδυ του Σαββάτου πέρασαν 300 άτομα από το Ιράκ και τη Συρία αλλά έκτοτε, το σημείο έχει κλείσει.
Σύμφωνα με την αστυνομία, στον καταυλισμό στην Ειδομένη βρίσκονται περίπου 6.500 πρόσφυγες και άλλοι 400 είναι συγκεντρωμένοι στο βενζινάδικο, στο ύψος του Πολύκαστρου.
1.500 πρόσφυγες σε αυτοσχέδια hot spot στον Νομό Καβάλας
Τους 1.500 έφτασε ο συνολικός αριθμός των προσφύγων στην Περιφερειακή Ενότητας Καβάλας μετά και την άφιξη 900 άνθρωποι από τη Μυτιλήνη με το πλοίο της γραμμής “Νήσος Μύκονος”.
Τους νεοαφυχθέντες πρόσφυγες, προερχόμενοι από τη Συρία στο μεγαλύτερο μέρος τους, υποδέχθηκαν στο επιβατικό λιμάνι της Καβάλας «Απόστολος Παύλος» μέλη της διασυλλογικής κίνησης εθελοντών και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, οι οποίοι τους διένειμαν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
Οι αστυνομικές αρχές με λεωφορεία, μετέφεραν τους 200 πρόσφυγες στο Κλειστό Γυμναστήριο της Ελευθερούπολης, του Δήμου Παγγαίου, ενώ τους υπόλοιπους 700 τους μετέφεραν στο εκθεσιακό-συνεδριακό κέντρο του Επιμελητηρίου “Απόστολος Μαρδύρης” ανεβάζοντας τον αριθμό των προσφύγων που φιλοξενούνται πλέον σε αυτό στους 1.300.
Η νέα άφιξη των προσφύγων στο εκθεσιακό κέντρο προκάλεσε ένταση, καθώς επιβάρυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση εκεί, αφού ήδη οι υποδομές λειτουργούν πλέον οριακά και πρέπει άμεσα να κατασκευαστούν/τοποθετηθούν επιπλέον χημικές τουαλέτες (ο Δήμος ήδη νοίκιασε και τοποθέτησε δώδεκα) και να προστεθούν περισσότεροι νιπτήρες και ντουζιέρες.
Οι υπάλληλοι του Δήμου Καβάλας και οι δεκάδες εθελοντές υποδέχθηκαν με θέρμη τους νέους πρόσφυγες και τους πρόσφεραν κάθε δυνατή βοήθεια ώστε να βελτιωθεί η παραμονή τους στην Καβάλα. Συγκινητική είναι, επίσης, η ανταπόκριση κατοίκων και επιχειρήσεων στον Δήμο Παγγαίου, όπου φιλοξενούνται στο Κλειστό Γυμναστήριο της Ελευθερούπολης οι άλλοι 200 πρόσφυγες.
Στον Πειραιά, την Κυριακή το πρωί βρίσκονταν πάνω από 3.500 άτομα με τις Αρχές να σκέφτονται να ανοίξουν και το γήπεδο του μπειζμπόλ στο Ελληνικό για να τους φιλοξενήσουν. Ωστόσο, όπως δήλωσε ο κ. Μουζάλας το γήπεδο βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Η Κομισιόν εκτιμά ότι περίπου 25.000 μετανάστες βρίσκονται στην Ελλάδα και πλέον έχουν εγκλωβιστεί μετά την απόφαση των αστυνομικών δυνάμεων της Σλοβενίας, της Αυστρίας, της ΠΓΔΜ, της Σερβίας και της Κροατίας να περιορίσουν τη ροή των μεταναστών σε περίπου 580 ανθρώπους την ημέρα
Έρευνα της οργάνωσης διαΝΕΟσις: Ένας στους πέντε Έλληνες έχει ακριβή εικόνα του προσφυγικού
Περισσότεροι από 5.000.000 συμπολίτες μας βοήθησαν με κάποιον τρόπο τους πρόσφυγες το προηγούμενο διάστημα, όπως προκύπτει από έρευνα του μη-κερδοσκοπικού ερευνητικού οργανισμού “διαΝΕΟσις” που δημοσιοποιήθηκε σήμερα.
Όπως σημειώνεται στα συμπεράσματα της έρευνας «αν ισχύει, ίσως πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους», μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Από τις αρχές του 2015 σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν περάσει από τις ακτές της Τουρκίας σε κάποιο από τα ελληνικά νησιά, προσπαθώντας να φτάσουν σε μια από τις πλούσιες χώρες της βόρειας Ευρώπης. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μαζική μετακίνηση πληθυσμού στην πρόσφατη ιστορία, και μια από τις σημαντικότερες ανθρωπιστικές κρίσεις που έχει αντιμετωπίσει η Ευρώπη μεταπολεμικά. Και συμβαίνει να περνά από τις ακτογραμμές της Ελλάδας.
Πώς αντιμετωπίζουν αυτή την πρωτοφανή κρίση οι Έλληνες πολίτες; Τι εικόνα έχουν για το πρόβλημα, το μέγεθός του και τις αιτίες του; Τα βασικά συμπεράσματα από τις απαντήσεις στις 21 ερωτήσεις της έρευνας μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
1. Οι Έλληνες πολίτες σε γενικές γραμμές υποεκτιμούν το μέγεθος των προσφυγικών ροών, ενώ οι γνώσεις τους για τις επιμέρους πτυχές του προβλήματος εμφανίζονται περιορισμένες
2. Οι Έλληνες είναι απογοητευμένοι από τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ δεν είναι ικανοποιημένοι ούτε από τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο πρόβλημα. Αντίθετα, επιδοκιμάζουν έντονα τη στάση των κατοίκων των νησιών που υποδέχονται τους πρόσφυγες, τη δράση των ΜΚΟ, αλλά και τη δράση φορέων του κράτους -κυρίως του λιμενικού.
3. Οι πολίτες εκφράζουν σε σημαντικά ποσοστά αισθήματα και απόψεις συμπάθειας και αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες, που επιβεβαιώνονται σε μια σειρά από διαφορετικές ερωτήσεις της έρευνας. Δεν επιθυμούν, για παράδειγμα, να κλείσουν τα σύνορα της χώρας για να ανακοπούν οι προσφυγικές ροές, ενώ παράλληλα επιθυμούν να παραμείνει η χώρα στη ζώνη της συνθήκης Σένγκεν.
4. Η ιδεολογική αυτοτοποθέτηση αποτελεί το σημαντικότερο διαχωριστικό παράγοντα στις απαντήσεις των πολιτών. Ωστόσο, η γενική συνισταμένη των απαντήσεων είναι σαφής, με μόνο μειοψηφικά ποσοστά πολιτών που αυτοτοποθετούνται στο χώρο της Δεξιάς να απαντούν με διαφορετικό τρόπο σε κάποιες από τις ερωτήσεις.
Αναλυτικά τα συμπεράσματα
Σήμερα, μόνο ένας στους πέντε Έλληνες μοιάζει να έχει ακριβή εικόνα για το μέγεθος του προσφυγικού προβλήματος. Το 2015, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έφτασαν στα ελληνικά νησιά 856.723 πρόσφυγες. Ζητήθηκε από τους ερωτηθέντες να πουν πόσοι πρόσφυγες έφτασαν στη χώρα μας κατά τη γνώμη τους, και μάλιστα στους μισούς ερωτηθέντες ζητήθηκε να πουν ελεύθερα το νούμερο που τους έρχεται στο μυαλό (“ανοικτή” ερώτηση). Στους άλλους μισούς τέθηκαν 8 εναλλακτικές επιλογές (από “μέχρι 100.000” εως “πάνω από 2 εκατομμύρια”) και διάλεξαν.
Και στις δύο περιπτώσεις, οι πολίτες που επέλεξαν σωστά ήταν περίπου ίδιοι σε αριθμό: 21% είπαν έναν αριθμό ανάμεσα στο 700.000 και το 1 εκατομμύριο στην πρώτη περίπτωση, και 20% επέλεξαν το “από 700.000 μέχρι 1 εκατομμύριο” στη δεύτερη. Και στις δύο περιπτώσεις, οι πολίτες που υποεκτιμούν το πρόβλημα ήταν σχετικά παρόμοιοι σε αριθμό: 49% επέλεξαν αριθμό μικρότερο από 700.000 στην πρώτη περίπτωση, 58% στη δεύτερη.
Δύο σημαντικές διαφορές εμφανίστηκαν στους δύο διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ετέθη η ερώτηση. Στην “ανοιχτή” ερώτηση το ποσοστό των ερωτηθέντων που απάντησε “δεν ξέρω” έφτασε το 20%. Στην ερώτηση με τις εναλλακτικές επιλογές, μόνο ένα 6% δεν εξέφρασε γνώμη -κι αυτό ήταν μια διαφορά αναμενόμενη.
Αυτό που προκάλεσε εντύπωση στους ερευνητές ήταν η διαφορά στο ποσοστό των ερωτηθέντων που έδωσαν ένα πολύ χαμηλό νούμερο, υποδηλώνοντας πως το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι πολύ μικρό. Μόλις 6% των πολιτών διάλεξε το “μέχρι 100.000” στη δεύτερη διατύπωση της ερώτησης. Στην “ανοιχτή ερώτηση”, όμως, το ποσοστό των ερωτηθέντων που είπε ένα νούμερο μικρότερο του “100.000” ήταν πολύ μεγαλύτερο: 27%. Το μεγαλύτερο ποσοστό που εμφανίστηκε οπουδήποτε στη συγκεκριμένη ερώτηση.
Στην “ανοιχτή ερώτηση”, δε, το ποσοστό των πολιτών που απάντησαν με έναν αριθμό ανάμεσα στο 800.000 και το 900.000 (δηλαδή πολύ κοντά στο σωστό νούμερο) ήταν 6%.
Είναι ενδιαφέρον ότι μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης δεν έχει ξεκάθαρη γνώση για επιμέρους παράγοντες του φαινομένου. Ένα 39% των ερωτηθέντων δεν αναγνωρίζει τον όρο “hotspot”, ενώ ένα 30% δεν γνωρίζει τι είναι η Frontex και 4 στους 10 Έλληνες, πιστεύουν ότι η προσφυγική κρίση είναι ένα πρόβλημα “προσωρινό”. Αντίθετα, το 83% των ερωτηθέντων γνωρίζει τη συνθήκη Σένγκεν, και ένα 60% θεωρεί ότι η συμμετοχή της Ελλάδας σ’ αυτή είναι κάτι πολύ σημαντικό.
Σύμφωνα με τις απαντήσεις, οι μισοί Έλληνες πιστεύουν ότι για την προσφυγική κρίση φταίνε οι ξένες χώρες της Δύσης. Οι πολίτες δίνουν πολύ χαμηλό βαθμό στις προσπάθειες της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του προβλήματος (4,2 στα 10), ενώ πιστεύουν καθολικά (σε ποσοστό 92%) ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν στηρίζει την Ελλάδα στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Ένα εντυπωσιακό 84% πιστεύει ότι η είσοδος των προσφύγων “πρέπει να ελέγχεται από κοινού με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης”, παρόλο που ένα 36% συμφωνεί πως αυτός ο έλεγχος σημαίνει “απώλεια εθνικής κυριαρχίας”. Οι μισοί πολίτες πιστεύουν ότι η διαδικασία ταυτοποίησης των προσφύγων πρέπει να γίνεται με τη συνεργασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ ένας στους δύο επίσης πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει “σημαντική οικονομική και τεχνική βοήθεια για την υποδοχή των προσφύγων”.
Το τι πρέπει να ζητήσει η Ελλάδα ως αντάλλαγμα από τους Ευρωπαίους ήταν μια ερώτηση που επίσης τέθηκε με δύο τρόπους σε διαφορετικά μέρη του δείγματος. Στους μισούς προστέθηκε μία επιπλέον επιλογή στις πιθανές απαντήσεις: Ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα, “γιατί ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εθνική και κοινοτική της υποχρέωση”. Στους μισούς που δεν είχαν αυτή την επιλογή διαθέσιμη, κανένας δεν απάντησε έτσι αυθόρμητα. Στους άλλους μισούς, ένα 8% επέλεξε αυτή την απάντηση, ενώ στο ίδιο υποσύνολο αυτοί που επέλεξαν ότι η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει “διαγραφή/ρύθμιση του ελληνικού χρέους” ήταν κατά 7% λιγότεροι.
Αξιοσημείωτη, βεβαίως, είναι η εξαιρετικά υψηλή γνώμη που έχουν οι πολίτες για τη στάση των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου (8,9), του λιμενικού (8,44) και των ΜΚΟ που δουλεύουν για την υποδοχή των προσφύγων (7,5).
Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα της έρευνας είναι η έντονα θετική άποψη που έχουν για τους πρόσφυγες οι ερωτηθέντες, και μάλιστα σε μια σειρά από ερωτήσεις. Ένα 58% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι έχουν εκφράσει έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες, προσφέροντας τρόφιμα (39%), ρούχα (31%), χρηματική βοήθεια (10%) και βοηθώντας εθελοντικά (4%). Η Public Issue έκανε μια προβολή του αποτελέσματος στο γενικό πληθυσμό και κατέληξε στο συμπέρασμα πως, αν οι απαντήσεις είναι ειλικρινείς, περισσότεροι από 5.000.000 συμπολίτες μας βοήθησαν με κάποιον τρόπο τους πρόσφυγες το προηγούμενο διάστημα.
Αν ισχύει, ίσως πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους.
Και οι άλλες απαντήσεις του δείγματος υπογραμμίζουν αυτό το αποτέλεσμα.
Ένα 67% των πολιτών εκδηλώνει θετικά συναισθήματα απέναντι στους πρόσφυγες, ένα 84% δηλώνει πως τους συμπαθεί, το 66% έχει θετική εντύπωση για τη λέξη “άσυλο”, ένα 58% έχει θετική εντύπωση για την έννοια “πολυπολιτισμική κοινωνία”, ενώ το 66% απαντά πως δεν επιθυμεί η Ελλάδα να κλείσει τα σύνορά της -και άρα να διακόψει τις προσφυγικές ροές-, όπως κάνουν -ή προτίθενται να κάνουν- άλλες χώρες της Ευρώπης. Ένα 66%, δε, συμφωνεί με την άποψη ότι “οι πρόσφυγες θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία επειδή οι περισσότεροι είναι οικογενειάρχες και φιλήσυχοι άνθρωποι” και το 61%με την άποψη ότι “θα μπορούσαν να κάνουν την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα τους.
Από την άλλη, ένα 53% των πολιτών θέλουν η χώρα να δεχτεί για εγκατάσταση λιγότερους από 10.000 πρόσφυγες (το 17% επιλέγει “κανέναν”), αριθμό χαμηλότερο από αυτόν που έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση να φιλοξενήσει. Το 60% ωστόσο πιστεύει ότι οι πρόσφυγες που θα μείνουν θα πρέπει να μένουν σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και όχι σε ειδικούς καταυλισμούς, ενώ ένα 81% πιστεύει ότι πρέπει να τους δοθεί άδεια εργασίας.
Οι απαντήσεις των πολιτών στις περισσότερες ερωτήσεις της έρευνας ήταν παρόμοιες για όλες τις κατηγορίες του πληθυσμού, σε όλες τις ηλικίες και τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, είτε οι ερωτηθέντες είχαν προσφυγική καταγωγή είτε όχι, με μικρές διαφοροποιήσεις. Η σημαντικότερη διαφοροποίηση εμφανίστηκε με τη μορφή μιας κλιμάκωσης σχεδόν σε όλες τις απαντήσεις ανάλογα με την ιδεολογική αυτοτοποθέτηση. Για παράδειγμα, ένα 45% των “δεξιών” επιθυμεί το κλείσιμο των συνόρων και την παύση των προσφυγικών ροών (έναντι 30% του γενικού πληθυσμού και 10% των “αριστερών”). Οι “δεξιοί” διχάζονται πλήρως στο πού πρέπει να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες που θα παραμείνουν στην Ελλάδα, με τους μισούς να επιθυμούν να μείνουν σε ειδικούς καταυλισμούς. Το αντίστοιχο ποσοστό σ’ αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως “αριστεροί” είναι 21%. Οι δε “δεξιοί” είναι η μόνη πληθυσμιακή ομάδα που εκφράζει περισσότερες αρνητικές γνώμες για την πολυτισμικότητα (45%) από ό,τι θετικές.
Αυτές οι διαφοροποιήσεις, ωστόσο, δεν αμβλύνουν τη γενική εικόνα, η οποία είναι, θα έλεγε κανείς, μια εικόνα ανοχής, αλληλεγγύης και υπομονής, η εικόνα ενός πληθυσμού που αντιμετωπίζει το πρόβλημα με συμπάθεια, απογοητευμένου από τη στάση των κέντρων λήψης αποφάσεων (εγχώριων και ξένων) που τον εκπροσωπούν, αλλά πρόθυμου να βοηθήσει και να συνεισφέρει, παρ’ όλο που δεν έχει πολύ σαφή εικόνα του μεγέθους του προβλήματος.
Στοιχεία για την έρευνα
Ο “διαΝΕΟσις” υλοποίησε στα μέσα Ιανουαρίου του 2016 την έρευνα με την εταιρεία δημοσκοπήσεων Public Issue με τηλεφωνικές συνεντεύξεις σε δείγμα 1220 ατόμων από όλη την Ελλάδα.
Ομολογία Μουζάλα: Υποβάλαμε στην ΕΕ σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την Ελλάδα
