Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών ωθούν τη Ρωσία προς τον… Σοσιαλισμό;
Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Όταν μετά την αλλαγή του καθεστώτος στην Ουκρανία η ευρωπαϊκή ηγεσία σε αρμονία με άλλες χώρες της δύσης όχι μόνο εξόπλισε την ανατροπή του τότε εκλεγμένου προέδρου Γιανουκόβιτς, ωθώντας μία χώρα στην καρδιά της Ευρώπης σε εμφύλιο, αλλά, το κυριότερο, ξεκίνησε εμπάργκο κατά της Ρωσίας, ο Αμερικανός πρώην υποψήφιος Πρόεδρος Ρον Πολ προειδοποίησε ότι οι πράξεις αυτές είναι από οικονομική και κάθε λογική παράλογες και δεν προωθούν τα συμφέροντα του καπιταλισμού και της λογικής του ελεύθερου εμπορίου.
Έκτοτε, η Ουκρανία μπήκε σε πρωτοφανή ύφεση με τη νέα κυβέρνηση, δύο νέα κρατίδια τύπου «λαϊκής δημοκρατίας» (δηλαδή σοσιαλιστικά κράτη) δημιουργήθηκαν στην καρδιά της Ευρώπης, στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας, ενώ η Ρωσία, μία χώρα πολύ πιο φιλελεύθερη οικονομικά από τις χώρες της δύσης, έγινε, από παράγοντας προώθησης του καπιταλισμού, παράγοντας που δημιουργεί μία εναλλακτική οικονομική ζώνη.
Η Ρωσία, μία χώρα όπου ο φορολογικός συντελεστής για τις εταιρείες είναι στο 1/3 εκείνου που έχουν οι περισσότερες από τις χώρες των γραφειοκρατών των Βρυξελλών, ωθήθηκε εξ ανάγκης στην εναντίωσή της προς τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη αλλά και άλλες δυτικές δυνάμεις. Ο καπιταλισμός, που είχε κυριολεκτικά θριαμβεύσει, και τον οποίο είχε προωθήσει ο σημερινός Ρώσος πρόεδρος, Βλαδίμηρος Πούτιν, πλέον οδηγήθηκε σε νέα μονοπάτια. Η Ρωσία υποχρεώθηκε να διασφαλίσει την οικονομία και τα σύνορά της. Και η Ευρώπη έκτοτε έκανε στροφή που θυμίζει περισσότερο την κατάσταση στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, παρά την κατάσταση μετά το τέλος του πολέμου!
Ο Ρον Πολ δεν είναι κάποιος «σοσιαλδημοκράτης» Αμερικάνος, ούτε κάποιος ρωσοαναθρεμένος Αμερικανός πολίτης. Αποτελεί τον πιο ακραίο ηγέτη του φιλελεύθερου στρατοπέδου στις ΗΠΑ. Είναι ο μόνος γνήσιος εκπρόσωπος του φιλελευθερισμού. Όμως φαίνεται ότι οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών (και πολλοί Αμερικανοί πολιτικοί, όπως η Χίλαρι Κλίντον) δεν ανήκουν στο ίδιο «γκρουπ», καθώς εκπροσωπούν το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα που «μασάει τις κρατικές δαπάνες» και «αναδιανέμει τα πρότζεκτς» κάθε φορά που γίνεται ένας πόλεμος σε οποιαδήποτε άκρη του πλανήτη. Πρόκειται για εκείνους που ευθύνονται τουλάχιστον για τους μισούς από το ένα εκατομμύριο δυστυχισμένους που πλημμυρίζουν πλέον τις ακτές της Ελλάδος, προσπαθώντας να διασωθούν από την τραγωδία στην χώρα τους, είτε λέγεται Συρία, είτε Ιράκ, είτε Λιβύη.
Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, αφού με το εμπάργκο όχι μόνο προώθησαν τα συμφέροντα των τεράστιων αυτών εταιρειών και δημιούργησαν ανθρωπιστικό πρόβλημα, αλλά έσπρωξαν χώρες όπως Ρωσία και Κίνα μακριά από τη φιλελευθεροποίηση, προσπάθησαν πρόσφατα να εξετάσουν την… απαγόρευση των εισαγωγών «μετάλλων» από τις χώρες αυτές, ενώ προχτές ανακοίνωσαν το πλέον απίθανο: απειλούν τους τραπεζίτες να μην εμπλακούν στην έκδοση «ομολόγων» για λογαριασμό της Ρωσίας! Προφανώς οι γραφειοκράτες αυτοί βρίσκονται στην προπολεμική εποχή του γερμανικού επεκτατισμού, στη δεκαετία του 1930 και μπορούν να πιστεύουν ο,τι θέλουν. Όμως οι πράξεις τους διόλου δεν διευρύνουν ούτε την ανάπτυξη της πλειοψηφίας των ευρωπαϊκών εταιρειών που χρειάζονται ανοικτές αγορές να πουλάνε προϊόντα, ούτε των εργαζομένων που θέλουν δουλειές από αυτήν την ανάπτυξη. Προφανώς, εχθρεύονται τον καπιταλισμό ως σύστημα, ίσως να εχθρεύονται γενικά την έννοια του εμπορίου. Γι’ αυτό, αυτή η γερμανοκρατούμενη Ευρώπη έχει πάψει να είναι ένα καλαμπούρι. Έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνη για τους πολίτες της. Και αυτό δεν είναι ο,τι καλύτερο για τις αγορές…
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία
