Οι αμερικανικές εκλογές και ο Ελληνισμός: Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα των Αμερικανών
Του Πανίκου Παναγιώτου Από το 1976, όταν εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ο Τζίμι Κάρτερ και στην Κύπρο χτυπούσαν τις καμπάνες, συνηθίζεται να δημιουργούνται κάποιες προσδοκίες για «διαφορετική αντιμετώπιση» του Κυπριακού και των άλλων ελληνικών ζητημάτων από μέρους της Ουάσιγκτον. Το 1980, ο Ρόναλντ Ρίγκαν υποστήριξε ότι «οι Κύπριοι πρόσφυγες πρέπει να μπορέσουν να επιστρέψουν στα σπίτια και στη γη τους».
Το 1988, ο αντίπαλος του Μάικλ Δουκάκη, ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος δήλωσε ότι «επιδιώκουμε μια συνταγματική δημοκρατία που θα στηρίζεται στην αρχή της πλειοψηφίας, στο κράτος δικαίου και στην προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων».
Το 1992, ο Μπιλ Κλίντον τόνισε ότι «από το 1974, το βόρειο τμήμα της Κύπρου βρίσκεται υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή. Οι ΗΠΑ έχουν ηθική υποχρέωση, αλλά και συμφέρον για λόγους εθνικής ασφάλειας, να φροντίσουν ώστε να λήξει αυτή η παράνομη κατοχή». Τo 2000, ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος δεν έκανε συγκεκριμένη αναφορά στο Κυπριακό και στη συνέχεια πίεσε για την αποδοχή του σχεδίου Ανάν.
Το 2008, ο Μπαράκ Ομπάμα μίλησε για «τουρκική κατοχή» και για «την ανάγκη εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Τώρα, το 2016, στο πρόγραμμα του Ντόναλντ Τραμπ σημειώνεται ότι «χαιρετίζουμε τη συνεχιζόμενη συμφιλίωση στη Βόρεια Ιρλανδία και ελπίζουμε ότι η επιτυχία της θα μπορούσε να επαναληφθεί στην Κύπρο». Στο πρόγραμμα της Χίλαρι Κλίντον επισημαίνεται ότι «θα επιδιώξουμε την ενίσχυση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μας με την Τουρκία και τον τερματισμό της διαίρεσης της Κύπρου».
Μετά λοιπόν από τόσες ανεφάρμοστες υποσχέσεις, οι υποψήφιοι αναγκάστηκαν να είναι πλέον πιο συγκρατημένοι και φειδωλοί. Η επικρατούσα άποψη στην Ομογένεια είναι ότι «όποιος κι αν εκλεγεί, η πολιτική των ΗΠΑ στο Κυπριακό και γενικά στα ελληνικά εθνικά θέματα παραμένει η ίδια, γιατί δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν την Τουρκία».
Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα, αλλά συνάμα δεν είναι και η απόλυτη αλήθεια, γιατί ο κόσμος μεταβάλλεται ραγδαία. Η γειτονιά της Κύπρου αλλάζει. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα διαφοροποιούνται. Και μέσα απ’ όλα αυτά, ο Ελληνισμός έχει τη δυνατότητα να δράσει ενιαία και συντονισμένα, να διεκδικήσει και να «επιβάλει» τις δικές του αλήθειες και τα δικά του αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα.
www.philenews.com
