Ευθύνη μας να ξεφύγουμε από το τέλμα
Είναι η ώρα να το παλέψουμε !
Είναι φανερό ότι η αύξηση της άνισης κατανομής του πλούτου, όπως και μεγάλα προβλήματα οικουμενικών διαστάσεων, όπως η καταστροφή του πλανήτη μας, οι πόλεμοι και η προσφυγιά έχουν παροξυνθεί. Με την Ελλάδα μονίμως ανάμεσα στη Σκύλλα της χρεοκοπίας και τη Χάρυβδη της καταναγκαστικής φτωχοποίησης. Νέους ανθρώπους που θα ήθελαν (και έπρεπε να μπορούν) να μείνουν και να δουλέψουν εδώ, να μεταναστεύουν. Και μεγάλα δημόσια συστήματα, με πρώτο αυτό των συντάξεων, στα πρόθυρα της κατάρρευσης, χωρίς πρόταση διεξόδου. Όλα αυτά δεν είναι παρά τα αρνητικά αποτελέσματα αδιέξοδων, δεξιών και αδέξιων πολιτικών. Και δεν μπορεί να οφείλονται σε οτιδήποτε άλλο.
Αισθάνομαι ότι αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Αμέσως. Από την σύγχυση, τον συμβιβασμό και την αυταπάτη του προσωπικού βολέματος είναι η ώρα να μαζευτούμε και να το παλέψουμε. Να κάνουμε το προσωπικό μας αδιέξοδο, ελπίδα για όλες και όλους. Αντί να διολισθήσουμε σε ακόμα πιο βάρβαρες, ρατσιστικές και σκοταδιστικές καταστάσεις, να οργανώσουμε μια πιο σταθερή, δίκαιη και ελπιδοφόρα ζωή. Άλλος χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει. Δεν πάει άλλο!
Και νομίζω ότι η αρχή έχει ήδη γίνει: δυνάμεις αποφασισμένες να αλλάξουν τα πράγματα, παλιές και νέες, δίνουν αυτήν ακριβώς τη μάχη, σε όλο τον κόσμο. Δυνάμεις με συναίσθηση της ανάγκης πρόταξης του δημοκρατικού αιτήματος, ως απάντησης στις κοινωνικές ανισότητες. Ειδικότερα στην Ευρώπη, αυτή την εποχή διεξάγονται αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Και από την εκλογή του Πράσινου Προέδρου της Δημοκρατίας στην Αυστρία και την ήττα της άκρας δεξιάς στην Ολλανδία, μέχρι την απόρριψη της κυρίας Λεπέν στη Γαλλία και την ενίσχυση των Εργατικών, υπό τον Τζέρεμυ Κόρμπυν βεβαίως, στο Ηνωμένο Βασίλειο μοιάζε ότι «τα ψέματα τελείωσαν». Ακόμα και η εσωκομματική επικράτηση του Μπενουά Αμόν απέναντι στον Μανουέλ Βάλς, αλλά και η θριαμβευτική επάνοδος του Πέδρο Σάντσεζ στην ηγεσία του PSOE δείχνουν ότι η ροή των πραγμάτων αλλάζει.
«Ανασύνταξη» και «βηματισμός μπροστά», αλλά και «συνάντηση με τους δικούς μας ανθρώπους» την κοινωνική πλειοψηφία δηλαδή, είναι η πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται γύρω μας. Ώρα να συντονιστούμε λοιπόν και στην πατρίδα μας, με την ελπίδα που μοιάζει να ξαναγεννιέται. Να ξαναζήσουμε καλές στιγμές προόδου. Χέρι με χέρι ξανά, όσοι πιστεύουμε σε αυτές τις ιδέες. Και είμαστε εμείς και όχι άλλοι που έχουμε την ευθύνη να προχωρήσουμε.
Είναι η ώρα να το παλέψουμε: αξίζει το κόπο!