Τα συμπεράσματα των βρετανικών εκλογών
Η εκδίκηση του BRemain.
Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης
Ποικίλα συμπεράσματα από τις Βρεταννικές εκλογές. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Πρώτον, εξουδετερώθηκε ο κίνδυνος απώλειας της Σκωτίας από το Ηνωμένο Βασίλειο, ο οποίος είχε αναδυθεί όχι τόσο με το πρώτο στοίχημα του σχετικού δημοψηφίσματος του Κάμερον, όσο με το δεύτερο για την έξοδο από την ΕΕ. Το αίτημα από την πρώτη υπουργό της Σκωτίας για την επανάληψη του δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας, απερρίφθη εκ προοιμίου από την Τερέζα Μέϊ, χωρίς όμως να πείθει για την ισχύ της να το αποτρέψει. Τελικά το απέρριψε ο λαός στις εκλογές γκρεμίζοντας το Σκωτσέζικο Εθνικιστικό Κόμμα από τις 56 στις 35 έδρες. Ταυτόχρονα, αναβίωσαν οι Συντηρητικοί στη Σκωτία μετά από δεκαετίες.
Δεύτερον, οι εκλογές έδωσαν την ευκαιρία στην μειονότητα του 48% του Bremain, να δείξει την δύναμή του. Μπορεί οι Συντηρητικοί να μεταμορφώθηκαν σε ένα «μεγάλο UKIP», όμως η τελευταία λέξη δεν είχε ειπωθεί. Ενώ λοιπόν με ανανεωμένη μεγάλη πλειοψηφία η Τερέζα Μέϊ θα βάδιζε πανίσχυρη σε ένα δικό της σκληρό brexit, όπερ και επεδίωκε, και ενώ με ανανεωμένη μικρή πλειοψηφία θα βάδιζε δέσμια των σκληρότερων βουλευτών της πάλι σε ένα αντίστοιχο, αν όχι σκληρότερο, brexit, ο λαός της έδωσε μειοψηφία ολίγων εδρών, ώστε να εξαρτάται από την αντιπολίτευση. Πρόκειται για μία απίθανα λεπτή ισορροπία. Μέχρι και το Ενωτικό βορειοιρλανδικό κόμμα DUP το οποίο πιθανώς θα δώσει ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση μειοψηφίας των Συντηρητικών, έχει ως προτεραιότητα τη διατήρηση παραμονής στην Τελωνειακή Ένωση, διότι μοιράζονται χερσαία σύνορα με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας. Από την άλλη, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι υπέρ ενός πιο «μαλακού brexit» ούτως ή άλλως.
Τρίτον, επιβεβαιώνεται ότι ο πολιτικός χρόνος κυλάει ταχύτατα. Η Τερέζα Μέϊ διέθετε πλειοψηφία 13 εδρών, είχε δημοσκοπικό προβάδισμα 20 μονάδων, και στόχευε σε ευρεία πλειοψηφία 100 εδρών. Έφτασε η διαφορά της μόλις στο 2% από τους Εργατικούς με 7 έδρες λίγοτερες από την αυτοδυναμία. Μάλιστα, αν δεν απορροφούσε τους κραδασμούς του SNP θα βρισκόταν ακόμη πιο πίσω. Αντίστοιχη πολιτική ανακατάταξη είχε πετύχει μόνο η Μάργκαρετ Θάτσερ, αλλά αντίστροφα! Εκεί που βρισκόταν τρίτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις, προχώρησε σε έναν πόλεμο στην άλλη άκρη της γης και σε 2 μήνες βρέθηκε να προπορεύεται με 25%, κάτι που μετουσιώθηκε σε θρίαμβο στις εκλογές του 1983.
Τέταρτον, τα πολλαπλά πολιτικά στοιχήματα και η δημοψηφισματική πόλωση υπονομεύουν τη χώρα. Ο Κάμερον είχε τις πιθανότητες με το μέρος του θέλοντας να σβήσει τη φλόγα του ευρωσκεπτικισμού. Κάηκε, αποχώρησε και έβαλε τη χώρα σε περιπέτειες. Η Μέϊ είχε τις πιθανότητες με το μέρος της και θέλοντας να πάρει νωπή εντολή για να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της θέση. Κάηκε. Εδώ όμως πρέπει να προσέξουν οι Συντηρητικοί. Αν ωθήσουν τη Μέϊ σε παραίτηση και ανέλθει νέο πρόσωπο στην πρωθυπουργία, πάλι δεν θα έχει απ’ ευθείας λαϊκή εντολή, πάλι η ετυμηγορία των εκλογών δεν θα είναι σαφής ως προς το είδος του brexit και αυτό το μείγμα θα οδηγήσει σε νέες καθυστερήσεις την ώρα που η βόμβα έχει ημερομηνία λήξης την 31η Μαρτίου 2019. Υπάρχουν διεθνή γεγονότα και ζητήματα ασφαλείας, που –μοιραία- θα απορροφήσουν πολιτικό κεφάλαιο. Το τελευταίο που χρειάζεται η Βρεταννία είναι νέες καθυστερήσεις.
Πηγή: Εστία
