Οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα εξακολουθούν να τροφοδοτούν τις εντάσεις
Κουρδικό δημοψήφισμα. Όνειρο ήταν;
Γράφει ο Χρήστος Λουτράδης
Αρθρογράφος/ συνεργάτης στη Hurriyet Daily News
Το κακό με τις αναλύσεις περί της Μέσης Ανατολής και κυρίως με τα ζητήματα που άπτονται του Συριακού Εμφυλίου και του Κουρδικού ζητήματος είναι ότι απουσιάζουν πλήρως οι σταθερές που θα έδιναν σε μια ανάλυση μια πιο μακρόχρονη διάσταση και δεν θα εξαντλούσαν την χρησιμότητα της σε ένα διάστημα μια έως δύο εβδομάδων το περισσότερο.
Σε αυτό το προβληματικό σημείο βρισκόμαστε στην ανάλυση των αποτελεσμάτων του Κουρδικού δημοψηφίσματος.
Λίγες ημέρες μετά την επιτυχή και ευτυχή , κατάληξη για το Κουρδικό Έθνος του Ιράκ του δημοψηφίσματος και τους διθύραμβος από τα ηγετικά στελέχη των Κούρδων περί ανεξαρτησίας και αυτοδιάθεσης η αίσθηση που δημιουργείται είναι ότι για μια ακόμη φορά οι Κούρδοι έπεσαν θύμα του κυνισμού και των ιστορικών αναγκαιοτήτων των Μεγάλων Δυνάμεων.
Έχοντας την ανοχή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής αλλά και της Ρωσίας , το Ιράκ προχώρησε με ταχύτητα ζηλευτή στην κατάληψη της σημαντικής γεωστρατηγικά περιοχής του Κιρκούκ απομονώνοντας παράλληλα τους Κούρδους του Ιράκ από τον υπόλοιπο κόσμο, μέσω του αποκλεισμού που επέβαλλαν στο διεθνές αεροδρόμιο και στις υπόλοιπες συνοριακές διαδρομές που ένωναν το Κουρδικό Ιράκ με την Μέση Ανατολή και τον υπόλοιπο κόσμο. Την ίδια στιγμή η εξάρτηση των Κούρδων από τις εξαγωγές πετρελαίου, που αποτελεί το μοναδικό εισόδημα της περιοχής, από διαπραγματευτικό όπλο κατέληξε αχίλλειος πτέρνα αφού η απομόνωση που επεβλήθη από την Βαγδάτη τους στέρησε από την μοναδική πηγή εισόδου.
Η άμεση και εύκολα , υλοποιήσιμη, αντίδραση της Κυβέρνησης του Ιράκ, ανέδειξε και μια άλλη εξίσου σημαντική πτυχή του Κουρδικού ζητήματος. Την προχειρότητα με την οποία αντιμετώπισε η ηγεσία των Κούρδων του Ιράκ το δημοψήφισμα και κυρίως το αποτελέσμα ενός δημοψηφίσματος που η ίδια είχε αναγάγει ως στοίχημα επιβίωσης της ίδιας της ύπαρξης του Κουρδικού έθνους.
Είναι φανερό από την εικόνα της επόμενης ημέρας, ότι οι Κούρδοι του Ιράκ δεν είχαν δημιουργήσει αφενός τους σχετικούς μηχανισμούς αποτροπής των δυσμενών αντιδράσεων από το Ιράκ και τις υπόλοιπες χώρες που γνώριζαν ότι θα στραφούν εναντίον τους, αφετέρου τους θεσμούς εκείνους που θα επέτρεπαν την σταδιακή έστω θέσπιση ενός κράτους με δομές , θεσμούς και κυρίως διπλωματική ισχύ.
Επιπροσθέτως, η ανομοιογένεια των Κούρδων της ευρύτερης περιοχής που δεν έχουν κοινά συμφέροντα, στοχοθεσία και τρόπους δράσεις, αποτελεί ένα πρόσθετο παράγοντα που δρα αρνητικά στην προσπάθεια τους για την δημιουργία μιας κρατικής οντότητας που θα εμπεριέχει το Κουρδικό Έθνος. Η σύγκρουση ανάμεσα στους Κούρδους του Ιράκ και τους Κούρδους της Συρίας ενδέχεται να λάβει διαστάσεις γενικευμένης διαστάσεις «εμφύλιας» σύγκρουσης αν δεν εισακουστούν πιο μετριοπαθείς φωνές ή δεν υπερτερήσει στην ζυγαρία το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Ένα άλλο στοιχείο που ίσως είναι και από τα ελάχιστα σταθερά δεδομένα στην εποχή μετά το δημοψήφισμα είναι η συνεχιζόμενη κυριαρχία του Ιράν στην ευρύτερη περιοχή και κυρίως στο Ιράκ. Διεθνείς αναλυτές αναγνωρίζουν ότι δεν θα μπορούσε να αντιδράσει τόσο άμεσα και δυναμικά το Ιράν αν δεν είχε την παρασκηνιακή έστω στήριξη του Ιράν.
Όλα τα στοιχεία που παρατέθηκαν μπορεί να έχουν την αίσθηση του μη προσωρινού , λόγω των συνεχόμενων αλλαγών συσχετισμών και δυναμικών στην περιοχή, αλλά δημιουργούν μια συγκεκριμένη σταθερά στην εποχή μετά την κατάρρευση του Ισλαμικού Κράτους. Ότι οι νέοι παίχτες της περιοχής , παραμένουν οι παλαιοί. Το Ιράν , το Ιράκ, η Τουρκία και οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής μας.
Το ποιοι παίχτες θα βγούν και νικητές από αυτό το νέο γεωπολιτικό παιχνίδι ισχύος και επιρροής, θα το δείξει μόνο η ίδια η ιστορία. Το σίγουρο είναι ότι οι Κούρδοι έχασαν άλλη μια ευκαιρία για να αποκτήσουν αυτό που διακαώς επιθυμούν, κρατική οντότητα.
Περισσότερες δημοσιεύσεις της κατηγορίας Αναλύσεις ΕΔΩ
