Μπαίνουμε σε μία εντελώς απρόβλεπτη περίοδο σε πολλαπλά μέτωπα κατά την οποία θα χρειαστεί η μέγιστη ετοιμότητα από την ελληνική κυβέρνηση.
Στο επίκεντρο βεβαίως των ανησυχιών οι κινήσεις της Τουρκίας σε διπλό ταμπλό. Από τη μια η ευθεία απειλή που συνεπάγονται πλέον οι έρευνες στο Αιγαίο και από την άλλη η εκτόξευση των μεταναστευτικών – προσφυγικών ροών τις οποίες η χώρα δείχνει ότι πολύ δύσκολα μπορεί να αντιμετωπίσει. Σε ό,τι αφορά τις έρευνες του Γιαβούζ, ας ελπίσουμε ότι θα πρυτανεύσει η λογική, ιδιαίτερα από τη στιγμή που οι τουρκικές επιδιώξεις ευοδώθηκαν στο Συριακό μέτωπο. Και ότι δεν θα μπει τελικά στον παραλογισμό να τραβήξει το σχοινί στα άκρα. Και να δοκιμάσει τα ελληνικά αντανακλαστικά.
Καθώς είναι σαφές ότι από ένα σημείο και μετά δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια ή επιλογές πλην της “απάντησης”. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση η χρήση άλλων μέσων πέραν της διπλωματίας ασφαλώς και δεν μπορούν να θεωρηθούν προτιμητέα. Προσοχή, άλλο απαραίτητη, άλλο προτιμητέα… Ούτε από τους πιο σκληροπυρηνικούς. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι θα αποφευχθούν τελικά οι ακραίες προκλήσεις.
Αν όμως τα σενάρια εμπλοκής μπορεί και να φαντάζουν σε κάποιους υπερβολικά, εκείνο που δεν είναι καθόλου υπερβολικό είναι η αδυναμία διαχείρισης του μεταναστευτικού αν η κατάσταση που επικρατεί τον τελευταίο μήνα συνεχιστεί ή χειροτερέψει. Ειλικρινά αμφιβάλω αν υπάρχει κάποια καλή λύση. Λύσεις ανάγκης ναι, λύσεις όμως αποτελεσματικές δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο να υπάρξουν αν οι ροές πολλαπλασιαστούν.
Και υπάρχει ένα μείζον ερώτημα. Ποια άραγε είναι η κρίσιμη μάζα που θα προκαλέσει αρνητικά αντανακλαστικά στις τοπικές κοινωνίες; Σε ποιον αριθμό θα αρχίσει να φρακάρει το πράγμα; Πόσους εν τέλει μπορεί να αφομοιώσει η κοινωνία; Το ρωτώ γιατί δεν έχει νόημα να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Βεβαίως και πρέπει να γίνει το καλύτερο δυνατό γι΄ αυτούς τους ανθρώπους. Αλλοίμονο. Και είναι πραγματικά μία τεράστια εθνική ντροπή οι συνθήκες και όσα συμβαίνουν στα “κολαστήρια” τύπου Μόρια. Αλλά όταν τα σύνορα προς δυσμάς είναι κλειστά και οι ροές συνεχίζονται, πού θα πάει το πράγμα; Και πόσο θα χρειαστεί να “πριμοδοτηθούν” από την κατάσταση οι ακραίοι που σήμερα ψιλολουφάζουν;
Αυτά τα δύο μέτωπα εμπεριέχουν εθνικούς κινδύνους και αδιέξοδα. Υπάρχουν όμως και άλλα μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα. Στον ευρωπαϊκό ορίζοντα. Από το μέτωπο της οικονομίας και των τραπεζών. Τα μηνύματα κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι. Και όποιος κατάλαβε τι είπε στην Αθήνα ο απερχόμενος διοικητής της ΕΚΤ, μάλλον θα πρέπει να ανησυχεί. Ό,τι μπορούσαμε να κάνουμε, το κάναμε είπε λίγο πολύ ο κ. Ντράγκι. Τώρα πρέπει να λάβουν αποφάσεις και οι πολιτικοί για την πορεία της Ευρώπης. Φοβάμαι ότι η ερμηνεία δηλώνει ότι το πρόβλημα στις ευρωπαικες τράπεζες και τις οικονομίες είναι πολύ μεγάλο και εν τέλει… πόση σκόνη να βάλεις κάτω από το χαλί;
Σε αυτό το περιβάλλον η κυβέρνηση πλησιάζει πλέον στο να συμπληρώσει τις πρώτες 100 μέρες της. Με πολύ σοβαρά και ενδιαφέροντα δείγματα γραφής. Όπως ήταν και η κατάθεση ενός σοβαρού, αξιόπιστου προϋπολογισμού. Όμως είναι αλήθεια ότι τα δύσκολα είναι μπροστά και θα χρειαστεί να μετουσιωθεί όλη αυτή η ορμή των πρώτων μηνών σε μία μεστή σοβαρή διακυβέρνηση με πολύ προσεκτικά και υπεύθυνα βήματα. Με αναζήτηση και της μέγιστης δυνατής συναίνεσης, εντός και εκτός της κυβερνώσας παράταξης.
