Η στυγνή αρπαγή της Πρώτης κατοικίας των Ελλήνων
Γράφει ο Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς*,
Η αντικατάσταση του Ελληνικού Πληθυσμού ανά την Ευρώπη, δια της επιδοτούμενης μεταναστεύσεως ως ατζέντας της προελαύνουσας παγκοσμιοποιήσεως, συνιστά μία αδιάσειστη πραγματικότητα και πανθομολογείται κιόλας σαφώς, από τους κρατικούς αξιωματούχους, εμμέσως πλην σαφώς, ότι το οξύ δημογραφικό μας πρόβλημα, θα επιλυθεί δια των επηλύδων, αντί ως όφειλαν και ορίζει και το Σύναγμα εις το πλαίσιο του Κράτους Δικαίου (άρθρο 21 και 25 του Συντάγματος), να δώσουν κίνητρα προς τις νέες οικογένειες.
Τηρουμένων των αναλογιών, ο δεύτερος σχεδιασμός αλώσεως του έθνους είναι η πλήρης αποκοπή των Ελλαδιτών εκ των περιουσιών τους, ένεκεν και συνεπεία της καθολικής πτωχοποιήσεώς τους και ιδιαίτατα με τον ανεξέλεγκτο καταιγισμό πλειστηριασμών, ακόμη και της πρώτης κατοικίας τους.
Τρανή απόδειξη τούτου, είναι η άρτι προσφάτως εισήγηση της Δικαστού Αεροπαγίτη κ. Τζαβέλλα, η οποία εισηγήθηκε, προς την διάσκεψη της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, κατόπιν της από 26-1-2023, διεξαγωγή της συζητήσεως εις την ως άνω Ολομέλεια και ενόψει εκδόσεως οριστικής αποφάσεως υπό αυτήν, ότι εν τέλει, τα ξένα «fund», δέον όπως νομιμοποιούνται ως διάδικοι, προκειμένου να προβαίνουν απρόσκοπτα, σε λήψη καταδιωκτικών μέτρων, εις βάρος των δανειοληπτών, εξ αντιδιαστολής δε, με την ερμηνευτική εκδοχή του Ν 3156/2003, της υπ. αριθ. 822/2022 αποφάσεως του Α2 Τμήματος του Αρείου Πάγου, όπου, αναχαίτισε σωρεία πλειστηριασμών, αρχής γενομένης από τον Αύγουστο του 2022, υποστηρίζοντας, εις τον αντίποδα με την ως άνω εισήγηση, ότι, λόγω απλής υπάρξεως σχέσεως εντολής και πληρεξουσιότητας μεταξύ των εταιριών της αλλοδαπής που αγόρασαν τα δάνεια από τις ημεδαπές συστημικές τράπεζες και τα «fund» ουδόλως νομιμοποιούνται –τα τελευταία– να προβαίνουν σε πλειστηριασμούς, παρά μόνον η εξουσία τους εξαντλείται σε πράξεις διαχείρισης είσπραξης των ληξιπρόθεσμων οφειλών των υπερήμερων δανειοληπτών.
Μετά ταύτα, το ανθρωποκτόνο έγκλημα της λεηλασίας της Ελληνικής περιουσίας και της ολικής εξοντώσεως του Ελληνικού λαού, μετά από αλλεπάλληλα μνημόνια και κατ’ αναλογία εγκλεισμών, με ό,τι τούτο συνεπάγεται δια την Ελληνική οικονομία, επηκολούθησε αμετακλήτως με την απαράδεκτη απόφαση της συντριπτικής πλειοψηφίας της ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η απρόσκοπτη αρπαγή της πρώτης κατοικίας, δια των πλειστηριασμών, από εταιρίες είσπραξης εν τη ημεδαπή, οι οποίες συνδέονται απλώς με σχέση εντολής και πληρεξουσιότητας με τις αλλοδαπές εταιρίες οι οποίες αγόρασαν τα δάνεια από τις Ελλαδικές συστημικές Τράπεζες.
Εν κατακλείδι, η Ελλάς Εάλω, η λαϊκή κυριαρχία περιφρονείται, το δημόσιο συμφέρον είναι ένα άλλοθι για τις εκλογές, εάν θυμηθούμε σειρά αλλεπάλληλων θεσμικών πραξικοπημάτων : , η υπαγωγή μας στα Μνημόνια δίκην του δημοσίου συμφέροντος το 2010, το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, όπου δια μαγείας το «Όχι» έγινε «Ναι», η κατάργηση της δια Νόμου προστασία της κυρίας κατοικίας τον Οκτώβριο του 2015, η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας δια της κατάπτυστης συμφωνίας των Πρεσπών τον Ιανουάριο του 2019, η επιβολή του Υγειονομικού Άουσβιτς, με πληθώρα υγειονομικών εκτός εργασίας λόγω άρνησης προς μία Ιατρική πράξη τον Αύγουστο του 2021, το ακαταδίωκτο των ημέτερων λοιμοξιολόγων περί της πανδημίας τον Απρίλιο του 2021 και σήμερον, μια ανάλγητη πολιτεία, η οποία εκθέτει τους οικονομικά ασθενείς και ευάλωτους συμπολίτες μας, στρουθοκαμηλίζοντας να λάβει ευθέως υπεύθυνη θέση, δια την πρώτη κατοικία και τους πλειστηριασμούς, ως κράτος δικαίου, πέμποντας το ζήτημα προς την Ολομέλεια και συναινώντας κατά αυτόν τον τρόπο, σιωπηρώς με τις Τράπεζες.
Συνελόντι ειπείν η Ελλάς πνέει τα λοίσθια, συντρέχει αντικατάσταση του Ελληνικού πληθυσμού σε συρροή με την αρπαγή της περιουσίας του άνευ ουδεμίας κρατικής παρεμβάσεως, ως έδει, κατά το πρόταγμα του Κράτους Δικαίου υπό της Πολιτείας, με αποτέλεσμα εις εγγύς χρονικό διάστημα να δημιουργηθεί μία νέα τάξη υπερπτωχοποιημένων, ανέργων και αστέγων Ελλήνων, εν ονόματι της παγκοσμιοποιήσης, της Νεάς Τάξης Πραγμάτων και της ψευδεπίγραφης Δημοκρατίας.
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
