Φουντώνει η οργή των πολιτών.
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης,
Το θέαμα πρωτοκλασάτων υπουργών να εμφανίζονται στα κανάλια στη γραμμή «ευθύνεται και η αξιωματική αντιπολίτευση για τη μοιραία σύγκρουση των Τεμπών» ήταν το λιγότερo απεχθές.
Αλλού η θάλασσα, αλλού το πλοίο, που λέει και ένα γνωστό λαϊκό τραγούδι. Αλλού κινείται η κοινή γνώμη, η οποία τελεί υπό καθεστώς ισχυρότατου σοκ μία εβδομάδα μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, και αλλού η κυβέρνηση, η οποία έχει στον νου της όχι μόνο την πολιτική διαχείριση του τραγικού εγκλήματος, αλλά και τη νομική του.
Πίσω από κάθε λέξη του πρωθυπουργού κρύβεται στην πραγματικότητα η υπερασπιστική γραμμή που χαράζεται για πρόσωπα και καταστάσεις έναντι μελλοντικών νομικών περιπετειών, με βάση τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Ο οποίος, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος, μετά την αναθεώρηση, άλλαξε και προβλέπει εικοσαετή παραγραφή και για όλα τα πολιτικά πρόσωπα. Από την άλλη πλευρά, το συλλογικό και κοινωνικό τραύμα είναι βαθύ, πολύ βαθύ. Και όσο περνούν οι μέρες τόσο περισσότερο φουντώνει η οργή των πολιτών. «Βουλιάζει η ψυχή μας κάθε μέρα μέσα σε αυτό το κλίμα» μου είπε μία πολίτης. «Πετάγομαι στον ύπνο μου δύο μέρες τώρα από το άγχος και από τη στενοχώρια μου» είπε μία άλλη. «Μήπως πρέπει να κάνουμε επανάσταση;» με ρώτησε ένας σερβιτόρος 27 χρονών στην Πάτρα, όπου βρισκόμουν χθες για μία εκδήλωση που αφορούσε το ενεργειακό μέλλον της πατρίδας μας.
Ολη η κοινωνία μιλάει μεταξύ της. Ολη η κοινωνία έχει γίνει ένα μεγάλο μελίσσι και συζητά πώς θα πάμε παρακάτω. Ολη η κοινωνία διακατέχεται από ένα βαθύ αίσθημα απογοήτευσης, καθώς θεωρούσε ότι όλα αυτά τα έχουμε αφήσει πίσω μας. Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών έχει κινητοποιήσει ψυχικές διεργασίες αντίστοιχες με το σοκ που ζήσαμε τα πρώτα χρόνια των Μνημονίων. Όπως τότε ρωτούσαμε τους εαυτούς μας τι πήγε λάθος και κάναμε ομαδική εθνική ψυχοθεραπεία, έτσι κάνουμε ακριβώς και τώρα. Αναζητώντας τις αιτίες. Περιττό να επισημάνω ότι η ατμόσφαιρα είναι γενικώς αντιπολιτική. Και η κατάσταση θα παροξύνεται όσο πλησιάζουμε προς τις αναπόφευκτες εκλογές.
Οι πολίτες τα προηγούμενα χρόνια συγχώρησαν πάρα πολλά λάθη σε αυτή την κυβέρνηση για να πάμε παρακάτω και δεν έχουν άλλες αντοχές να τις συγχωρήσουν ακόμη ένα, μην τυχόν και έρθει στα πράγματα η ανεύθυνη αντιπολίτευση. Στελέχη της οποίας μακριά από από τα φώτα της δημοσιότητας τρίβουν τα χέρια τους επαναλαμβάνοντας το ρήμα «ερχόμαστε». Τόσο ανόητοι. Ο λαός πηγαίνει προς μία κατεύθυνση, αλλά η πολιτική μας τάξη, αδιόρθωτη εντελώς, πηγαίνει στην αντίθετη. Κι ας υποκρίνεται δημοσίως ότι εναρμονίζεται με τον λαϊκό προβληματισμό.
Το θέαμα πρωτοκλασάτων υπουργών της κυβέρνησης να εμφανίζονται στα κανάλια χθες και να ακολουθούν μία γραμμή με βάση την οποία ευθύνεται και η αξιωματική αντιπολίτευση για τη μοιραία σύγκρουση των Τεμπών ήταν το λιγότερo απεχθές. Δυστυχώς η Νέα Δημοκρατία ακολουθεί ακόμη μία φορά τη στρατηγική «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Ισχυρίζεται ότι κάναμε ό,τι ακριβώς έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ και ότι έχουμε ευθύνες όσες ακριβώς έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Λες και λαός τούς ψήφισε τον Ιούλιο του 2019 για να γίνουν ΣΥΡΙΖΑ και να επικαλούνται τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε δύσκολη στιγμή τους.
Με τη στρατηγική αυτή, η οποία αποσκοπεί στη διάχυση των πολιτικών αλλά και των νομικών ευθυνών, το βέβαιο είναι ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε μεγάλη πολιτική καθίζηση και σε ευρύτερη αποσταθεροποίηση μετά τις προσέχεις εκλογές. Οποτε αν γίνουν. Το αισθανόμασταν στην περίοδο των Μνημονίων, το αισθανόμασταν και τώρα: αίσθηση συλλογικής μοίρας δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον τόπο.
