Aφιερούται ατον αείμνηστο μητροπολίτη Ελβετίας, Κυρό Δαμασκηνό.
Του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου
Η Ορθοδοξία ζει μεγάλες και ιστορικές στιγμές. Στιγμές που θα καθορίσουν το μέλλον της για πολλές γενιές μετά.. Να ευχηθούμε όχι αιώνες… Ας μου επιτραπεί, ως ελάχιστη προσωπική ευγνωμοσύνη προς το Πρόσωπο του (πολυ)σέβαστου μακαριστού Μητρ. Ελβετίας Κυρού Δαμασκηνού, από τους βασικούς πρωτεργάτες και πρωταίτιους ακάματους και ανύστακτους, πολλές φορές και αθόρυβους και αόρατους εργάτες για μεγάλη χρονική περίοδο της ιστορικής προετοιμασίας, ειδικά μετά το 1976 –έτος σταθμό επίσης- για την προσυνοδική διαδικασία των Πανορθοδόξων και Διορθοδόξων Διασκέψεων εν όψει του μεγάλου οράματος της Σύγκλησης της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου. Από πολύ νεαρός, ακόμα δόκιμος στην δημοσιογραφία και φοιτητής της ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής (επί της Δεινοκράτους στην Αθήνα δίπλα από το ναυτικό νοσοκομείο), προ 35ετιας και βάλε, όταν μας μιλούσε ιδιωτικά αλλά και δημόσια σε συνεντεύξεις που έδινε για οποιοδήποτε θέμα εκκλησιαστικής φύσεως, ποτέ -μα ποτέ- του δεν παρέλειπε να αναφέρεται στο ύψιστης σημασία μέγα γεγονός της Ορθοδοξίας για τον 20ο αιώνα –τότε ακόμα υπήρχε φιλοδοξία ότι θα μπορούσε να συγκληθεί έστω και στο κλείσιμο του αιώνα, ευδόκησε όμως ο Θεός, παραχώρησε ή επέτρεψε –η ιστορία και τα μελλούμενα θα μας δείξουν τι από όλα ισχύει- τούτο το γεγονός να συμβεί στις απαρχές του 21ου αιώνα.
Μας είχε εμπνεύσει, μια μικρή παρέα φοιτητών θεολόγων και σπουδαστών, και την ελαχιστότητα μου τόσο σεβασμό, τόση προσμονή τόση καρτερία για αυτό το κορυφαίο γεγονός μιλώντας συνεχώς και διαρκώς, ώρες ατέλειωτες, για το μεγάλα και πολύ αναμενόμενο Γεγονός της Σύγκλησης της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου. Έκανε μνεία για το έργο ανθρώπων, που οι περισσότεροι από την «μικρή αυτή ζύμη»(η μικρά ζύμη το φύραμα ζυμεί έλεγε συχνά) φυσικά δεν γνωρίσαμε ποτέ παρά μόνον μέσα από τα κείμενα και την πολυδιάστατη δράση τους. Μας μιλούσε για τον Γέροντα Μελίτωνα (κατά κόσμο Χαντζή και γέροντα του –σημερινού- Πρώτου της Ορθοδοξίας) για τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη (Ζησιούλα) και την άοκνη προσφορά του, για ορισμένα ακόμα πρόσωπα όπως τον νυν Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο (Σαββάτο) που τότε ακόμα την 10ετια του 1990 επίσης εργάζονταν και παρακολουθούσε στενότατα τα δρώμενα της προετοιμασίας ή τον π. Γεώργιο (Τσέτση) και άλλους και φυσικά για τον μέγα Γέροντα Πρώτο (σήμερα ) της Ορθοδοξίας Βαρθολομαίο. Για τον οποίο μάλιστα μας έλεγε «ο Θεός παιδιά μου τον (προ) ετοιμάζει για μεγάλο Σταυρό… Δοκιμασίες, για ώρες ευθύνης.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ
