Έντονο παρασκηνιο με “άρωμα” Εθνικών Θεμάτων-Διαβάστε το αποκαλύπτικό ρεπορτάζ
‘Επίθεση φιλίας’ των Αμερικανών στον Καραμανλή
Γράφει ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΛΑΠΑΝΑΪΤΗΣ
Την ώρα που υπάρχει αυξημένη κινητικότητα στο Σκοπιανό ζήτημα, ο αμερικανικός παράγοντας επιχειρεί να προσεγγίσει τον πρώην πρωθυπουργό. Ο ρόλος του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα
Ιδιαίτερα δραστήριος εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα στην Αθήνα ο Τζέφρι Πάιατ για λογαριασμό του αμερικανικού παράγοντα. Πληροφορίες, αλλά και μια σειρά από ενδείξεις που παρέχει η κινητικότητα του πρέσβη των ΗΠΑ στη χώρα μας, θέλουν τους Αμερικανούς να επιδεικνύουν ξεχωριστό ζήλο για να προσεγγίσουν τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Και όλα αυτά σε μια στιγμή που τόσο στο Κυπριακό όσο κυρίως στο Σκοπιανό ζήτημα υπάρχει έντονη διπλωματική και γεωπολιτική κινητικότητα στην περιοχή μας.
Δεν είναι λίγοι όσοι έχουν παρατηρήσει και μάλιστα με σχετική έκπληξη ότι ο κ. Πάιατ προ μερικών εβδομάδων πήρε μέρος ως ομιλητής σε μια περιορισμένου και αυστηρά επιλεγμένου ακροατηρίου εκδήλωση του Ιδρύματος Καραμανλή. Μάλιστα προ λίγων ημερών ο αμερικανός πρέσβης ήταν επίσης ομιλητής μαζί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε εκδήλωση της ΝΔ υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής για τα 70 χρόνια από το σχέδιο Μάρσαλ. Και αν αυτά γίνονται στο προσκήνιο και είναι περισσότερο ή λιγότερο γνωστά, οι πληροφορίες θέλουν περισσότερο έντονη παρασκηνιακή δραστηριότητα του πρέσβη των ΗΠΑ στη χώρα για να ρίξει γέφυρες με τον Κώστα Καραμανλή. Λέγεται μάλιστα ότι είχε γίνει και συζήτηση για επίσκεψη του πρέσβη στις Σέρρες.
Βεβαίως όλα αυτά δεν θα ήταν αξιοπερίεργα υπό άλλες συνθήκες, καθώς ο Κώστας Καραμανλής έχει σπουδάσει στις ΗΠΑ, στο πανεπιστήμιο Τuffts και προέρχεται από μια πολιτική οικογένεια που διαχρονικά και σε ταραγμένες περιόδους της ελληνικής ιστορίας υπηρέτησε το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», εάν δεν είχε μεσολαβήσει η πρωθυπουργική θητεία του κ. Καραμανλή την περίοδο 2004-2009.
Τα ανοίγματα του κ.Καραμανλή ως πρωθυπουργού σε Κίνα και Ρωσία (χωρίς να βάλει σε αμφισβήτηση πάγιες στρατηγικές της χώρας και τον γεωπολιτικό της προσανατολισμό) και η στάση του για εθνικά θέματα που άπτονται των αμερικανικών συμφερόντων στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, όπως είναι το Σκοπιανό και το Κυπριακό, ψύχραναν τις σχέσεις του με τον αμερικανικό παράγοντα.
Εξάλλου αν υπάρχει κάτι που πιστώνεται αδιαμφισβήτητα στον κ. Καραμανλή είναι το «βέτο» στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ κατά τη σύνοδο της ατλαντικής συμμαχίας στο Βουκουρέστι το 2008.
Η τρέχουσα γεωπολιτική επικαιρότητα φαίνεται συνεπώς πως συνδέεται με την προσπάθεια προσέγγισης του κ.Καραμανλή από τον αμερικανικό παράγοντα, παρόλο που μέχρι στιγμής ουδείς Αμερικανός αξιωματούχος έχει ρωτήσει την άποψη του πρώην πρωθυπουργού για τις εξελίξεις στο Σκοπιανό και το Κυπριακό.
Ουσιαστικά όμως η ΠΓΔΜ μετά και την κυβερνητική αλλαγή θέλει να αξιοποιήσει τη διάθεση των ΗΠΑ και της Γερμανίας να εντάξει τη γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ παρακάμπτοντας τις αποφάσεις του Βουκουρεστίου που προϋποθέτουν λύση στο πρόβλημα της ονομασίας της FYROM αποδεκτή και από την Αθήνα, προκειμένου η χώρα μας να άρει το βέτο που είχε θέσει πριν από 9 χρόνια η κυβέρνηση Καραμανλή για την ένταξη των γειτόνων μας στο ΝΑΤΟ.
Σύμφωνα με έμπειρους πολιτικούς παρατηρητές η προωθούμενη λύση στο πλαίσιο της μεγάλης εικόνας των γεωπολιτικών ανταγωνισμών υποχρεώνει τη χώρα μας να κινηθεί στην κόψη του ξυραφιού το επόμενο διάστημα στις διεθνείς της σχέσεις και μάλιστα σε συνθήκες μνημονιακής επιτροπείας και το γεγονός αυτό μπορεί εν δυνάμει να βάλει σε δοκιμασία το πολιτικό σύστημα. Σύμφωνα πάντα με αυτή την προσέγγιση, εκεί αποδίδεται και το αμερικανικό ενδιαφέρον για την βολιδοσκόπηση του Κώστα Καραμανλή, καθώς η στάση του θεωρείται βαρόμετρο συνολικά για τον αστικό πολιτικό κόσμο της χώρας γι’ αυτά τα ζητήματα.
Γεγονός πάντως είναι πως ο κ. Καραμανλής δεν έχει αναθεωρήσει πολιτικές επιλογές όπως του Βουκουρεστίου και δε φέρεται διατεθειμένος να το κάνει. Εξάλλου και επισήμως η ΝΔ δια του αρμόδιου τομεάρχη της Γιώργου Κουμουτσάκου είχε δηλώσει πρόσφατα πως μέχρι να επιτευχθεί η λύση στην ονομασία της ΠΓΔΜ έχοντας τη σύμφωνη γνώμη και της Ελλάδας «δεν τίθεται θέμα οποιασδήποτε αλλαγής της πολιτικής του Βουκουρεστίου… Άλλωστε η πολιτική αυτή είχε και έχει την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων καθώς και των πολιτικών δυνάμεων της χώρας».
