Σαν σήμερα γράφτηκε μια από τις πιο μαύρες σελίδες για τον Ελληνισμό
Η ελληνική και η αρμενική συνοικία της Σμύρνης καταστρέφονται από πυρκαγιά που σκόπιμα έβαλαν οι τουρκικές Αρχές της πόλης. Η 11η Μεραρχία, υπό τον Υποστράτηγο Νικόλαο Κλαδά, αφού κυκλώνεται στην περιοχή των Μουδανιών, παραδίδεται στους Τούρκους.
Στις 25 Αυγούστου αρχίζει η μαζική έξοδος του ελληνισμού της Σμύρνης, ο οποίος κατακλύζει την περίφημη Προκυμαία της πόλης. Ήταν πρωί της 27ης Αυγούστου όταν οι πρώτοι έφιπποι Τσέτες μπήκαν στη Σμύρνη. Το ίδιο βράδυ ξεκίνησαν οι λεηλασίες.
Την μέρα αυτή τα τελευταία ελληνικά τμήματα εγκαταλείπουν τη Σμύρνη. Στις 11 π.μ. εμπροσθοφυλακή του τουρκικού ιππικού εισέρχεται στη Σμύρνη, ενώ τις βραδυνές ώρες φτάνει και μία μεραρχία πεζικού. Οι Τούρκοι πυρπολούν την πόλη και προβαίνουν σε σφαγές του ελληνικού πληθυσμού της. Μεταξύ των σφαγιασθέντων είναι και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος. Η πυρκαϊά θα συνεχιστεί έως τις 3 Σεπτεμβρίου, μεταβάλλοντας την πόλη σε σωρό ερειπίων.
Στις 31 Αυγούστου άρχισαν να ανάβουν φωτιές στην πόλη, ξεκινώντας από την αρμενική συνοικία και συνεχίζοντας στην ελληνική. Μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου οτιδήποτε ελληνικό, είχε γίνει πια στάχτη.
Οι τελευταίες σκηνές της μικρασιατικής τραγωδίας εξελίσσονται στην προκυμαία. Πανικόβλητοι χιλιάδες άνθρωποι προσπαθούν απεγνωσμένα να επιβιβαστούν στα πλοία που ήταν συγκεντρωμένα στο λιμάνι της Σμύρνης. Οι ξένοι ναύτες τους εμπόδιζαν με κάθε τρόπο, με αποτέλεσμα αρκετοί να πνιγούν. Μόνο μετά από πολλές διπλωματικές κινήσεις επετράπη σε ελληνικά πλοία να παραλάβουν πρόσφυγες.
Από τους 18.000 Αρμένιους της Σμύρνης μόλις 2000 σώθηκαν ως πρόσφυγες. Έως τις 18 Σεπτεμβρίου 250.000 ήταν οι Ρωμιοί πρόσφυγες που έφτασαν στην Ελλάδα από τη γύρω περιοχή. Συνολικά, 55.000 σπίτια καταστράφηκαν, από τα οποία 43.000 ήταν ελληνικά, 10.000 αρμένικα και 2.000 ξένων υπηκόων.
Το 1922, που εύστοχα χαρακτηρίζεται απο τους ιστορικούς ως το έτος της μεγαλύτερης μετακίνησης πληθυσμών στην ιστορία, αποτελεί μια χρονιά ορόσημο για την ιστορία του Νεότερου Ελληνισμού. Σηματοδοτεί, την κορύφωση του αριστοτεχνικά οργανωμένου σχεδίου για την εξόντωση των Ελληνικών πληθυσμών από τη Μικρασιατική Γη, τη γη των πατέρων μας, τη γη όπου χιλιετίες ήκμασε ο Ελληνικός Πολιτισμός.
Τα μαρτυρικά γεγονότα που σημάδεψαν την Έξοδο των Μικρασιατών Ελλήνων από την Ανατολή, είναι αυταπόδεικτα. Κανείς δεν δικαιούται να αμφισβητήσει τις αθλιότητες που διεπράχθησαν εις βάρος άμαχων πληθυσμών, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, τις σφαγές, τις δολοφονίες, τους βιασμούς, τον πλήρη εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αυτά τα αίσχη, που κάποιοι άλλοι, Έλληνες στην καταγωγή, βάφτισαν απλά «συνωστισμό» στην προκυμαία της Σμύρνης και έτσι θέλουν να τα διδάξουν στα Ελληνόπουλα…
Δυστυχώς, στην Πατρίδα μας, σκουριασμένα μυαλά, με ξεθωριασμένη εθνική συνείδηση, αποφάσισαν να βιάσουν την ιστορική αλήθεια και τη δημοκρατία στο όνομα της υποκρισίας. Με την συμπλήρωση 90 χρόνων απο την Τραγωδία, δίνουμε μια ηχηρή απάντηση σε αυτούς που επιδιώκουν να ξαναγράψουν την ιστορία μας. Τους φωνάζουμε, πως ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ
Το δικό μας Χρέος, το Χρέος των απλών ανθρώπων, είναι να τιμούμε τους ΗΡΩΕΣ. Να δηλώνουμε συνεχώς και απερίφραστα ότι δεν λησμονούμε. Να αγωνιστούμε, με όλες μας τις δυνάμεις, για να μην ξαναδούμε σφαγές οπουδήποτε πάνω στη γη, να αγωνιστούμε, στη μνήμη όλων αυτών που δεν μπόρεσαν να φτάσουν ποτέ στην πατρίδα…
Και να ΜΗΝ ξεχνάμε πως …» η Ρωμανία κι’άν επέρασεν ανθεί και φέρει κι’άλλο».
Οι κτηνότουρκοι σφάζουν τους Έλληνες. ΣΜΥΡΝΗ 1922
Σμύρνη 1922: Τα Απίστευτα Εγκλήματα των Τούρκων
Η Μικρασιατική Καταστροφή (ΕΡΤ1)
Πρόκειται για το ντοκιμαντέρ «Η Μικρασιατική Καταστροφή» σε σκηνοθεσία Πόπης Αλκουλή και παραγωγή ΕΡΤ1 1982. Το ντοκιμαντέρ, μέχρι πριν από κάποια χρόνια τουλάχιστον, το προέβαλε κάθε χρόνο η ΕΡΤ στην επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Με έκπληξη είδα πως απουσιάζει από το Διαδίκτυο, γι’ αυτό και είπα να το ανεβάσω.
Στην καταχώρηση αυτή: tainiothiki.gr/v2/filmogra… της ταινιοθήκης της Ελλάδος περιγράφει το ντοκιμαντέρ ως εξής:
«Η καταστροφή της Σμύρνης όπως αποτυπώθηκε στα επίκαιρα των Γιώργου Προκοπίου και Ζοζέφ Χεπ και τα οποία επιμελήθηκε και συνέρραψε για τη συγκεκριμένη ταινία ο Αχιλλέας Μαδράς.»
Εντούτοις, πλάνα από την καταστροφή δεν προβάλλονται στο βίντεο, μόνο φωτογραφίες, εκτός κι αν πρόκειται για ομώνυμο ντικιμαντέρ της ιδίας σκηνοθέτου.
Η ΣΜΥΡΝΗ ΜΑΝΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ
31 Αυγούστου 1922
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Η Σμύρνη μάνα καίγεται καίγεται και το βιος μας
ο πόνος μας δε λέγεται δε γράφεται ο καημός μας
Ρωμιοσύνη ρωμιοσύνη δε θα ησυχάσεις πια
ένα χρόνο ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιά
Η Σμύρνη μάνα χάνεται τα όνειρά μας πάνε
στα πλοία όποιος πιάνεται κι οι φίλοι τον χτυπάνε
Ρωμιοσύνη ρωμιοσύνη δε θα ησυχάσεις πια
ένα χρόνο ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιά
«Οι γονείς μου κατοικούσαν στη Σμύρνη και ωνομάζοντο Ανδρομάχη και Κωνσταντίνος Χατζημάρκου. Ο πατέρας μου είχε ξενοδοχείο ύπνου, καφενείο και ηλεκτροκίνητο καφετριβείο “η Μόκα” στην προκυμαία της Σμύρνης. Γεννήθηκα στη Σμύρνη, στο ξενοδοχείο μας, στες 15 Μαρτίου του 1909. Επειδή οι αδελφές μου μεγάλωσαν και δεν ήθελε ο πατέρας μου να ζούμε στο ξενοδοχείο, κατοικήσαμε σ’ άλλο προάστειο, τον Κιός Τεπέ. Το σπίτι μας ήταν μία ωραία έπαυλις σ’ένα ύψωμα, από όπου εφαίνετο ωραία η κίνησις του κόλπου…
Η ζωή μας κυλούσε ήρεμη και ανέφελη, την ευτυχία μας δε τη μεγάλωσε ο Ελληνικός στρατός, που κατέλαβε τη Σμύρνη. Θυμούμε μάλιστα με τι λαχτάρα στες 2 Μαΐου 1919 τους υποδεχθήκαμε στο σπίτι μας, τον χορό που έδωσε ο πατέρας μου στον 1ον λόχο των ευζώνων, που ήλθε στο χωριό καθώς και τον Εθνικόν Ύμνον που για πρώτη φορά έπαιξα στο πιάνο με την αδελφούλα μου. Έτσι πέρασαν τρία χρόνια γεμάτα χαρά και ευτυχία, που βλέπαμε τη Σμύρνη μας γαλανόλευκη.
Η ευτυχία μας όμως δεν βάσταξε πολύ· και μια μέρα του 1922, στες 14 Αυγούστου , μάθαμε την οπισθοχώρησι του Ελληνικού στρατού. Στην αρχή μας φάνηκε απίστευτο, γιατί ο εγωϊσμός μας δεν μας άφινε να το πιστέψωμε.
Και όμως ένα Σάββατο… ακούστηκε ο φοβερός ερχομός των Τούρκων…»
Η Αμφιλύκη Χατζημάρκου, ήταν ένα κορίτσι που μεγάλωνε στη Σμύρνη ανέμελα και με σχετική οικονομική άνεση μέχρι την καταστροφή της πόλης το Σεπτέμβριο του 1922. Η αφήγησή της αναβιώνει μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, τη σφαγή και την πυρπόληση της Σμύρνης, που σφράγισε επί της ουσίας το θάνατο του ελληνισμού της Μικράς Ασίας και την αποτυχία της υλοποίησης της Μεγάλης Ιδέας. Μικρασιατική Καταστροφή για τους Έλληνες, Αγώνας Ανεξαρτησίας (Kurtuluş Savaşı) για τους Τούρκους …
Το Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 1923 ο τουρκικός στρατός, ο ίδιος ο Μουσταφά Κεμάλ και οι άτακτοί του, μπήκαν στην Σμύρνη. Επτά μέρες πριν είχε αποχωρήσει και το τελευταίο ελληνικό στρατιωτικό τμήμα από τη Μικρά Ασία με το Μέτωπο να έχει καταρρεύσει από τις παραμονές του Δεκαπενταύγουστου.
Η ήττα του Ελληνικού στρατού και η κατάληψη της πόλης από τους κεμαλικούς βρήκε την οικογένεια της Αμφιλύκης απροετοίμαστη. Αναζήτησαν ασφάλεια «στο στόμα του λύκου», στο ξενοδοχείο της Προκυμαίας, αλλά κατάφεραν να σωθούν με τη βοήθεια ενός άλλου ξενοδόχου μουσουλμάνου, πιθανόν του Ναΐμ Μούλαβιτς, ιδιοκτήτη των «Σμύρνα Παλάς» και «Σπλέντιτ Παλάς». Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι αντάλλασαν εξυπηρετήσεις και προστασία κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας και της ελληνικής κατοχής του 1919-1922, ως τεχνολογία επιβίωσης απέναντι στις υπερβάσεις των αρχών και τη βιαιότητα των ατάκτων ενόπλων ομάδων. Μόνο που τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο του 1922 οι παλιές ασφαλιστικές δικλείδες αποδείχθηκαν ανεπαρκείς…
Φωτιά, μαχαίρι και θάλασσα
Όποιος μπορέσει ας σωθή· η Σμύρνη καίεται
«Την Τετάρτη το βράδυ έρχεται ο Τούρκος ξενοδόχος και μας λέγει: “Όποιος μπορέσει ας σωθή· η Σμύρνη καίεται”» περιγράφει η Αμφιλύκη Χατζημάρκου στην σπάνια σήμερα έκδοση «Από τας ημέρας της Μικρασιατικής Καταστροφής, Αυτοβιογραφίαι των Προσφύγων Κοριτσιών του Οικοτροφείου του Διεθνούς Συνδέσμου Γυναικών» (Αθήνα, 1926). «Βγήκαμε όλοι έξω και βλέπομε τη Σμύρνη να καίεται από τέσσερα μέρη και όλος ο κόσμος να φωνάζη και να μη ξεύρη που πηγαίνει. Ο πατέρας μου βλέποντας το κακό που γινότανε έξω, αποφάσισε να καούμε εκεί για να μη πέσωμε στα χέρια των θηρίων αυτών».
Ο πατέρας μου βλέποντας το κακό που γινότανε έξω, αποφάσισε να καούμε εκεί για να μη πέσωμε στα χέρια των θηρίων αυτών.
«Η απόφασις του ήτο σταθερά. Η μητέρα μου κ’ εμείς με κλάματα τον παρακαλούσαμε να φύγωμε. Τόσο τραγικό το σύμπλεγμα αυτό φάνηκε στον Τούρκο ξενοδόχο που ήρθε και είπε στη μητέρα μας: “Έλα πάρε τα παιδιά σου και θα σωθούμε όλοι μαζί. Έχω ατμάκατο”. Μια αχτίνα χαράς μας παρηγόρησε και αφού μας έδωσαν σκεπάσματα οθωμανικά μαζί με τη μητέρα και αδελφή του ξενοδόχου μας παρέλαβον μερικοί ωπλισμένοι Τούρκοι και μας πήγαν στην ατμάκατο. Προχωρήσαμε λίγο και ύστερα από πολλά εμπόδια, γιατί τα πτώματα των πνιγμένων κτυπούσαν δεξιά και αριστερά στην ατμάκατο, σταθήκαμε στο μέσον του κόλπου. Μπροστά στα μάτια μας είχαμε το τραγικό θέαμα, που μας παρουσιάζει φωτιά, μαχαίρι και θάλασσα. Σ’ όλη μου τη ζωή δε θα ξεχάσω την τραγική αυτή νύχτα».
Μπροστά στα μάτια μας είχαμε το τραγικό θέαμα, που μας παρουσιάζει φωτιά, μαχαίρι και θάλασσα. Σ’ όλη μου τη ζωή δε θα ξεχάσω την τραγική αυτή νύχτα.
Η μεγάλη πυρκαγιά εκδηλώθηκε αρχικά στην αρμενική συνοικία από την ανατίναξη της Αρμενικής Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Με τη βοήθεια του ευνοϊκού για τους Τούρκους ανέμου (που έπνεε αντίθετα από την τουρκική συνοικία) και της βενζίνης με την οποία ράντιζαν τα σπίτια, η φωτιά κατέκαψε όλη την πόλη, εκτός από τη μουσουλμανική και την εβραϊκή συνοικία.
Η φωτιά διήρκεσε από τις 13 έως τις 17 Σεπτεμβρίου του 1922 (31 Αυγούστου έως 4 Σεπτεμβρίου με το παλαιό ημερολόγιο). Καθώς η οικογένεια Παπαμάρκου προσπαθούσε να διαφύγει, ο πατέρας συνελήφθη. Στην αφήγησή της η Αμφιλύκη χρησιμοποιεί το παλιό ημερολόγιο αλλά και αυτές οι ημερομηνίες φαίνεται πως είναι συγκεχυμένες στο μυαλό της.
«Στες 4 το πρωΐ της 1ης Σεπτεμβρίου φθάσαμε στο Κορδελιό, προάστειο της Σμύρνης. Οι Τούρκοι για να δείχνουν δυσκίολες στους χριστιανούς, ζητούσαν διάφορα πιστοποιητικά. Ο πατέρας κατώρθωσε με τη βοήθεια ενός δικηγόρου, Τούρκου να κάνη ένα τέτοιο πιστοποιητικό, που έπρεπε να επικυρωθή από την Τουρκική κυβέρνησι, και γι αυτό πήγε στο Διοικητήριο. Αλά δυστυχώς για μας εκεί κρατήθηκε από τους Τούρκους. Ήτανε Σαββάτο στες 15 Σεπτεμβρίου του 1922, η πιο δυστυχισμένη μέρα της ζωής μου . Αφού άδικα γυρέψαμε να τον σώσωμε και δεν μπορέσαμε, στες 15 Σεπτεμβρίου το πρωΐ φύγαμε αφήνοντας πίσω μας τον καλό μας πατέρα, περιουσία, σπίτι και την πατρίδα μας, με ένα επίτακτο Αμερικανικό που ήλθε να μας σώση».
Πιθανόν αναφέρεται στο Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου, τελευταία μέρα που επιτρέπονταν η ελεύθερη αποχώρηση του χριστινικού πληθυσμού από τον Τουρκικό στρατό. Φαίνεται ότι η οικογένεια εξάντλησε άδικα κάθε περιθώριο για τη σωτηρία του πατέρα…
Ξεριζωμός
Φύγαμε αφήνοντας πίσω μας τον καλό μας πατέρα, περιουσία, σπίτι και την πατρίδα μας
Ο ξεριζωμός ενός μεγάλου μέρους του χριστιανικού πληθυσμού, Ελλήνων και Αρμενίων, προς τη μικρασιατική ακτή, που -κατά τους υπολογισμούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου- έφτανε τις 250.000, άρχισε μετά την ήττα του ελληνικού στρατού και την κατάρρευση του Μετώπου στα μέσα Αυγούστου του 1922.
Την επομένη της αναχώρησης και του τελευταίου ελληνικού στρατιωτικού τμήματος από τη Σμύρνη, οι χιλιάδες των προσφύγων Έλληνες και Αρμένιοι που κατέκλυζαν όλο το μήκος της περίφημης Προκυμαίας “Κε” μάταια περίμεναν πλέον τα επιταγμένα ελληνικά πλοία για τη μεταφορά τους στα γειτονικά ελληνικά νησιά. Μετά από παρέμβαση του Αμερικανού Προξένου G. Horton, στάλθηκαν δύο αμερικανικά αντιτορπιλικά για την εξυπηρέτηση των προσφύγων.
Οι μαρτυρίες για όσα συνέβησαν στην πόλη πριν την πλήρη εκκένωση της είναι ανατριχιαστικές. Οι Αρμένιοι και οι Έλληνες άντρες από 15 μέχρι και 45 ετών οδηγήθηκαν στα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού) που βρήκαν τραγικό θάνατο από την εξουθενωτική εργασία και τις ταλαιπωρίες. Περίπου 160.000 άντρες δεν γύρισαν ποτέ. Όλη η Σμύρνη καλύφθηκε από τις στριγκλιές και τα ουρλιαχτά των γυναικών που βιάσθηκαν, οι Ευρωπαίοι μάρτυρες διέκριναν ακέφαλα βρέφη στους δρόμους της αρμένικης συνοικίας, ολόκληρες οικογένειες εκτελέσθηκαν εν ψυχρώ ενώ από τη μανία των Τούρκων δεν γλίτωσαν ούτε οι Γαλλίδες νοσοκόμες του Ερυθρού Σταυρού και οι καθολικές αδελφές του Τάγματος του Ελέους που σφαγιάσθηκαν εν ώρα καθήκοντος. Ο ευαγγελιστής ιερέας πατήρ Μαλτάς εκτελέσθηκε και ο πρόεδρος του Αμερικανικού Κολεγίου Αλεξ Μακ Λάχλαν υπέστη βασανιστήρια μέχρι θανάτου. Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός έστειλε αντιπροσωπεία στον Κεμάλ Ατατούρκ ώστε να συγκαταθέσει στην εκκένωση της πόλης.
Η εκκένωση της Σμύρνης άρχισε στις 11 Σεπτεμβρίου και διήρκησε μια εβδομάδα. Κατόπιν ασφυκτικών πιέσεων ο Κεμάλ Ατατούρκ επέτρεψε σε ελληνικά και άλλα πλοία να μπουν στο λιμάνι.
Όταν η πόλη τυλίχτηκε στις φλόγες στις 13 Σεπτεμβρίου, 19 συνολικά πλοία μπήκαν στη Σμύρνη να σώσουν τον κόσμο.
Συνολικά 300.000 πρόσφυγες πέρασαν στην Ελλάδα.
Οι εμπρησμοί κατέστρεψαν τα 3/5 της έκτασης της Σμύρνης αφήνοντας άθικτη την τουρκική συνοικία. Από τις φωτιές δεν γλίτωσαν ούτε τα πολυτελή κτίρια της πόλης, όπως το Sporting Club, τα κομψά ξενοδοχεία του Και, τα εστιατόρια και οι επαύλεις. Από τις 46 ορθόδοξες εκκλησίες σώθηκαν οι τρεις.
Τα τελευταία τραγικά δείγματα της σμυρνιώτικης φωτογραφίας
Την έκταση της καταστροφής αποτυπώνει καρέ καρέ η συλλογή φωτογραφιών που έθεσε στη διάθεσή του NEWS247 το Φωτογραφικό Αρχείο του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου και έχει αξιοποιηθεί από το νεοϊδρυθέν Ψηφιακό Μουσείο Νέας Σμύρνης σε μια προσπάθεια συγκέντρωσης και ψηφιοποίησης του σχετικού με τον ελληνισμό της Σμύρνης υλικού που βρίσκεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και του κόσμου.
«Αυτή η σχετικά άγνωστη ιδιωτική συλλογή, που παραχωρήθηκε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, είναι επί της ουσίας τα τελευταία τραγικά δείγματα της σμυρνιώτικης φωτογραφίας» επισημαίνει στο NEWS247 ο ιστορικός Μιχάλης Βαρλάς, υπενθυμίζοντας πως η Σμύρνη, η Νέα Υόρκη της Ανατολής όπως αποκαλείτο λόγω της ιδιαίτερης κουλτούρας της, είχε έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων της εικόνας: επαγγελματίες φωτογράφους, φωτορεπόρτερ, καλλιτέχνες, κινηματογραφιστές αλλά και απλούς ανθρώπους που ήταν εξοικειωμένοι με τη φωτογραφία και την εικονοληψία.
«Από τέτοιες συλλογές όχι μόνο ξαναζούμε την καταστροφή αλλά βλέπουμε και πως οι άνθρωποι αποτύπωναν την ιστορία» τονίζει ο κύριος Βαρλάς.
Πηγή Φωτογραφιών: Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.
Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες και τη βοήθεια τον Μιχάλη Βαρλά, επιμελητή και υπεύθυνο τεκμηρίωσης της έκθεσης του Ψηφιακού Μουσείου Νέας Σμύρνης, καθώς και την Νίκη Μαρκασιώτη, υπεύθυνη του Φωτογραφικού Αρχείου στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας.
Διαβάστε το άρθρο του Νίκου Χειλαδάκη για τις προκλήσεις των Τούρκων ακόμα και σήμερα
«ΘΑ ΞΑΝΑΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ», ΣΤΗΝ… ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ «ΜΕΓΑΛΗΣ ΝΙΚΗΣ»
Γράφει ο Νίκος Χειλάδακης (18/08/2017)
Άρχισαν από τώρα οι προετοιμασίες για την γιορτή της μεγάλης νίκης κατά των Ελλήνων στις 30 Αύγουστου, δηλαδή της μικρασιατικής καταστροφής και της φρικτής σφαγής της Σμύρνης.
Επίδειξη των καινούργιων οπλικών συστημάτων της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας και όχι μόνο, θα είναι φέτος η μεγάλη παρέλαση που θα γίνει στη τουρκική πρωτεύουσα επί τη επέτειο της μεγάλης νίκης των Τούρκων κατά του ελληνικού στρατού στην μικρασιατική καταστροφή του 1922.
Η κίνηση αυτή έχει μεγάλη σημασία, καθώς είναι μια προσπάθεια της τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας να αναπτερώσει το ηθικό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, που υπέστη γερά πλήγματα μετά το αποτυχόν πραξικόπημα. Παράλληλα είναι και ένα μήνυμα προς τις γειτονικές χώρες με μεγαλύτερο αποδέκτη την Ελλάδα, καθώς η εθνική επέτειο της 30ης Αυγούστου είναι η επέτειος της νίκης των Τούρκων κατά των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Erdoğan dan 30 Ağustos Mesaji = Μήνυμα από τον Ερντογάν για τις 30 Αυγούστου, (επέτειο της νίκης),
Οι προετοιμασίες των εορταστικών εκδηλώσεων με τις μεγάλες τελετές έχουν ήδη αρχίσει. Ο κεντρικός επιβλητικός εορτασμός της επετείου της νίκης, (Ζαφέρ), θα γίνει στην Άγκυρα, στο προάστιο Sıncan, για να συμβολίσει την αντίθεση με το πραξικόπημα του 1998, όταν τότε είχαν βγει σε εκείνο το προάστιο στους δρόμους τα τανκς των στρατηγών κατά των ισλαμιστών. Η μεγάλη δεξίωση της νίκης θα γίνει στο νέο προεδρικό μέγαρο πολυτελείας του Ερντογάν, στο Beştepe.
Την Κυριακή 30 Αυγούστου αρχίζουν και στην Σμύρνη οι γιορτές της «μεγάλης Νίκης», (Μικρασιατικής καταστροφής), η είσοδος δηλαδή των άτακτων στρατευμάτων του Κεμάλ στην πόλη για να επακολουθήσει η μεγάλη λεηλασία, η σφαγή των χριστιανών, που περιγράφεται από πολλούς ξένους συγγραφείς και στη συνέχεια η πυρκαγιά και το κάψιμο καθετί που είχε σχέση με την προαιώνιο παρουσία των Ρωμιών στην πόλη της Σμύρνης.
Φέτος οι γιορτές αυτές για πολλούς λόγους, όπως αναφέραμε και παραπάνω, αναμένεται να ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο και κάποιοι κύκλοι θα βρουν την ευκαιρία να ξανάπροβάλλουν το θέμα της… «κατοχής» από την Ελλάδα των 18 νησιών του ανατολικού Αιγαίου.
Παράλληλα στις 9 Σεπτεμβρίου, οπότε και θα ολοκληρωθούν οι εορταστικές εκδηλώσεις της κατάληψης της Σμύρνης από τους Τούρκους, στην παραλία της πόλης θα γίνουν αεροναυτικές επιδείξεις, που φέτος θα έχουν άκρως συμβολικό χαρακτήρα. Όπως αναφέρεται, θα τονίζουν τα «ιστορικά» και «απαράβατα» δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο τα οποία, όπως υποστηρίζουν στην Άγκυρα, παραβιάζονται με κατάφορο τρόπο από την ελληνική πλευρά.
Να θυμηθούμε πως σε άλλες εποχές, το εορταστικό πρόγραμμα είχε και το μακάβριο συμβολισμό του με τα δεκάδες καρπούζια που τα έκοβαν, (κυριολεκτικά τα «έσφαζαν» όπως έκαναν και στους χριστιανούς της Σμύρνης) και τα έριχναν στην θάλασσα, αναπαριστώντας με αυτόν τον τρόπο τον ελληνικό στρατό αλλά και τις χιλιάδες χριστιανών, Ρωμιών και άλλων που έπεφταν στην θάλασσα κυνηγημένοι με την ψυχή στο στόμα για να σωθούν από την μάχαιρα των Τούρκων.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
nikosxeiladakis.gr
ΣΜΥΡΝΗ 31 Αυγούστου 1922: Το χαμένο βίντεο της καταστροφής!
ΤΟΥΡΚΟΣ Καθηγητής Ιστορίας Ομολογεί: «ΝΑΙ, Έγινε ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ σε Βάρος των ΡΩΜΙΩΝ»
27 Αυγούστου- Το μαρτύριο του +Aγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης (συγκλονιστικές μαρτυρίες)
ΣΜΥΡΝΗ 1922… ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ… Στο Φως Άγνωστο Βίντεο από τη Μεγάλη Καταστροφή
«ΘΑ ΞΑΝΑΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ», ΣΤΗΝ… ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ «ΜΕΓΑΛΗΣ ΝΙΚΗΣ»
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
Καταστροφή της Σμύρνης – Βικιπαίδεια
ΣΜΥΡΝΗ 27 Αυγούστου 1922: Αίμα θάνατος και φρίκη “γέννησαν” την …
Η καταστροφή της Σμύρνης σε 40 σπάνια καρέ | Αφιερώματα | News 24/7
31 Αυγούστου 1922: η αρχή της καταστροφής της Σμύρνης
Έργο για την Καταστροφή της Σμύρνης παρουσιάζεται στην Κύπρο
Στη σκηνή το «Ντεφόλ» του Δημήτρη Καραγιάννη για τη Σμύρνη
27 Αυγούστου / 9 Σεπτεμβρίου 1922: Η Σμύρνη στις φλόγες
Σαν σήμερα 27 Αυγούστου: Ο φριχτός θάνατος του Μητροπολίτη …
Μηχανή του Χρόνου: Ο μαρτυρικός θάνατος του Μητροπολίτη …
Σαν σήμερα: Η τελευταία ήττα των Ελλήνων στην Μικρασιατική …
Σμύρνη: Εκεί έγινε η μεγαλύτερη πανωλεθρία του Ελληνισμού
Εύξεινος Λέσχη Ποντίων και Μικρασιατών Ν. Τρικάλων: «25 …
Γιατί ηττηθήκαμε στην Μικρά Ασία
Οι Τούρκοι σαν σήμερα γιορτάζουν αυτό που εμείς πενθούμε-Την …
Στην προσφυγιά αφιερώθηκε η εκδήλωση για τη Μικρασιατική Καταστροφή
