ή με αφορμή την εκλογή στον Θρόνο της Ιεράς Αρχ. Αμερικής του από Προύσης κ. Ελπιδοφόρου «μικρά εξομολόγηση»…
Επανερχομαι, στο θέμα μας, τον καλό μας φίλο επιχειρηματία ζηλωτή ομογενή…
Τελευταία όμως, κυρίως με αφορμή την εκλογή στον Αρχ. Θρόνο της Ελληνορθόδοξης Αρχ. Αμερικής του από Προύσης κ. Ελπιδοφόρου και λίγο πιο πριν υπήρξε εκ μέρους, του εν λόγω, πρώην και αισθητά διακριτά μακράν, καλού «φίλου» και «συνεργάτη» της Π, -άβσυσσος το χάος που μας δια χωρίζει – ωστόσο και παρά τις αισθητές διαφορές μας, συνειδητά τιμώντας τον, πέρα από την σελίδα της ιστορικής ΠΡΩΙΝΗΣ, έκανα ένα ακόμα βήμα ως μια ακόμα εκδήλωση φιλίας και εμπιστοσύνης με γνώμονα τα υψηλά που θα πρέπει να μας συνενώνουν, κάποια αναφέρω παρακάτω, παραμερίζοντας τα «μικρά»… και έτσι του άνοιξα δυο πολύ συγκεκριμένες πολύ καλές πόρτες γνωρμίας, με κορυφαίες προσωπικότητες υψηλότατου και διεθνούς επιστημονικού κύρους , με τις οποίες, δεν είχε καμία απολύτως σχέση, και δεν θα μπορούσε να έχει σχέση, πόσο μάλλον επικοινωνία, δεν τους γνώριζε καν, και πως θα μπορούσε άλλωστε ;
Άλλο το γνωσιακό αντικειμένο των δυο πανεπιστημιακών, άλλες οι προλαμβάνουσες επιστημονικές εμπειρίες, άλλες οι συμμετοχές σε διεθνή φόρα(συνέδρια, κείμενα, paper, διατριβές, εισηγήσεις σε διεθνή fora, συγγραφή βιβλίων, σεμινάρια κτλ) και εντελώς άλλο το αντικείμενο του κατά τα άλλα καλού μας φίλου… ομογενή επιχειρηματία…
Ενός επιχειρηματία που με την έξωθεν καλή μαρτυρία έπιασε ξανά την πένα (παλι), αφού δούλεψε σκληρά 30 χρόνια για να μπορεί να λέει και να γράφει την γνώμη του ελεύθερα χωρίς να «έχει γλύψει κ@… Όπως οι όλοι εμείς οι υπόλοιποι…» Πένα που την κρατούσε και παλαιότερα στον Εθνικό Κήρυκα (λέει). Του δόθηκε λοιπόν ένα ακόμα δημόσιο βήμα. Αυτό μεσα από το ισχυρό και ιστορικό brad name της ΠΡΩΙΝΗΣ. Και με την βαθιά γνώση μας ως προ είπα ότι είχε «κάκιστες αλληλο επιδράσεις» από ομογενείς αμφιβόλου…κύρους και ήθους…που όμως εμπιστεύεται! ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟ ΦΙΛΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ! Έλεγαν και ορθώς οι παλαιότεροι!
Ας είναι…, αν και πολύ μελάνι έχει ξοδευτεί, εν τούτοις, δράττωμαι της ευκαιρίας, και μετά την γενική αφωνία που είχαμε από το 2013 εως τη σήμερον, να καταθέσω, και με αφορμή τούτο το ως μη όφειλε άνευ σημασίας περιστατικό, και ορισμένες σκεψεις… επί γενικοτέρων ζητημάτων κοινής συναντήληψης ώστε να επαναβεβαιώνονται θέσεις και πάγιες απόψεις μας κατατειθημένες ήδη από 25ετιας…
Υπήρξε όμως πάντα εκ μέρους του καλού «φίλου» ζηλωτή ομογενή πολίτη στον οποίο εδόθη και από την ιστορική σελίδα της «Π» βήμα Λόγου, τελευταία, νομίζω πλέον ηθελημένα και εσκκεμένα, μια εκτροπή στον δημόσιο λόγο … πάντα με αφορμή την εκλογή του κ. Ελπιδοφόρου, ίσως όχι από πρόθεση, όσο από άγνοια. Επίσης μια παρ εκτροπή ως προς τις συνεχείς προτροπές του προς τους παραλήπτες των μαιλ του με παραπομπή σε βρόμικες και ανήθικες, γεμάτα ψεύδη, συκοφαντίες, ύβρεις -με το πρόσχημα της σάτυρας κτλ το γνωστό παραμύθι δηλ τέτοιων αποβλητέων κοινωνικών παρασίτων- «πηγές» του διαδικτύου.
Άγνοια γεγονότων. Άγνοια Προσώπων. Ένθεν του Ατλαντικού κακείθεν του Φαναρίου. Άγνοια, καταστάσεων αλλά κυρίως βαθιά άγνοια περί των εκκλησιαστικών. Και των εκκλησιαστικών της Ελληνικής Κοινότητας στις ΗΠΑ αλλά και γενικότερα των διεθνών αλλά και εξειδικευμένων βάση ιερών κανόνων, ιερών παραδόσεων, ηθών κτλ. Φάνηκε τούτο, της αγνοίας το πεπερασμένο και από την επιδερμική απόλυτα επιφανειακή κρίση και σχολιασμό του, επί του Ουκρανικού ζητήματος αλλά ουδέποτε, όπως προείπα, όπως και για κανένα κείμενο του, του ελέχθη το παραμικρό σχόλιο, έστω επισήμανση, πόσο μάλλον ουδεμία παρατήρηση! Ούτε καν στο μαιλ του. Όλα-μα όλα- αναρτώνταν ως αναδημόσιευση χωρίς καν αλλαγή τίτλου ως είχαμε δικαίωμα. Μελετώντας κάποια κείμενα του υπήρξε :
Αισθητή η απουσία διαπιστώθηκε και ουσιαστική κριτική και στο μόρφωμα των Πρεσπών. Zήτημα που προβλημάτισε και δεν πέρασε απαρατήρητο… αισθητή επίσης και η συνειδητά υποδόρια ύπουλη υποστήριξη κρίσημων κυβερνητικών εθνομηδενιστικών επιλογών του Αλέξη Τσίπρα… Ούτε και εδώ ειπώθηκε ουδέν στο όνομα Παρ όλο που διαφωνούσαμε κάθετα και οριζόντια. Προτάσονταν πάντα η ελευθερία Λόγου και η κατάθεση άποψης. Καμία συζήτηση για την επιδερμική γεωπολιτική ανάλυση περί τα ΕλληνοΤουρκικά ή τα της Κύπρου κτλ. Κείμενα που τα αναδημοσιεύαμα ως είχαν!
Εξέλειπε, όμως παντελώς η ουσιαστική ξεκάθαρη τοποθέτηση εναντίον βασικών κυβερνητικών επιλογών. Επιλογών που γονάτισαν την Ελληνική Κοινωνία καθρέπτης της οποίας πάντα θα εξακολουθεί να είναι -δυστυχώς – η συνειδητά οργανωμένα ανοργάνωτη Ελληνική Κοινότητα.
Άλλοστε ο άνθρωπος ουδέποτε διεκδίκησε περιγαμηνές -ούτε και τις είχε – βαθιάς γνώσης περί των εκκλησιαστικών ή ακόμα και γεωπολιτικών στα περί την Ορθοδοξία. Ή έστω περί την γεωπολιτική επιστήμη. Ασχέτως αυτοπροσδιορισμού. Ο καθείς έχει το δικαίωμα τούτο. Αλοίμονο. Δικαίωμα αναφαίρετο ο καθείς να δηλώνει ότι θέλει! Αυτό όμως που όλους μας καθορίζει είναι η ιστορία και το παρελθόν μας. Τα κείμενα μας. Και φυσικά οι προσωπικές επιλογές μας. Οι φίλοι μας και εκείνοι των οποίων εμπιστευόμεθα την κρίση τους… Το Ευκλείδιο δηλαδή ΟΠΕΡ ΕΔΕΙ ΔΕΙΞΕ… δηλ.
Η άγνοια όμως σκοτώνει λένε οι σοφότεροι και αρχαιότεροι ημών και υμών. Στην περίπτωση μας αυτό που «σκότωσε» αυτή την μικρή καλή «σύντομη» σχέση ήταν μια παράκαιρη και βαθιά παρεξηγημένη «σχέση» συναντίληψης. Σχέση που θα μπορούσε να εξελιχθεί παραγωγική και δημιουργική. Επ οφελεία της Ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ, αφού εκείνο που -νοητά και μόνον- συνέδεε εκείνον τον «καλό φίλο», με την δική μας διασυλλογική πολύχρονη προσπάθεια, ήταν πράγματι η αγωνία για το μέλλον της Ελλ. Κοινότητας στις ΗΠΑ, και τα μεγάλα εθνικά -ζητήματα της Ελληνικής Κοιν. Στις ΗΠΑ.
Ζητήματα όπως:
-
Η έλειψη καθολικά πολιτικής εκλεγμένης ηγεσίας.
-
Η παντελής έλειψη οργάνωσης. Σε κάθε επίπεδο!
-
Το ανύπαρκτο δυστυχώς Ελληνικό Lobby. Παρά τα περί του αντιθέτως εντέχνως καλιεργούμενα από, την εποχή Ιακώβου, από συγκεκριμένα μικρά και ιδιοτελή προσωποπαγή συμφέροντα που νέμονταν τα Ελληνικά μυστικά κονδύλια και αντίστοιχα της Κύπρου.
-
Το τεράστιο πρόβλημα της ανύπαρκτης Ελληνόφωνης Ελληνικής Παιδείας. Παρά τις πρωτιές των παιδιών της Κοινότητας. Πρωτιές που οφείλονται στον ζήλο του δάσκαλου και του καθηγητή, της οικογένειας και του κάθε μαθητή, και όχι σε κάποια συντεταγμένο εθνικό σχέδιο της Ελλ. Κοινότητας, έστω και αποσπασματικά. Παντελώς ανύπαρκτο σχέδιο. Παντελής έλειψη στρατηγικής. Σε όλα!
-
Η άτκακτη κατάστατη Εκκλησιολογικώς, Ιεροκανονικά και Νομοκανονικώς στην τοπική Εκκλησία της κατ όνομα μόνον Ελληνορθόδοξης Ιεράς Αρχ. Αμερικής
-
Η ανυπαρξία εθνικής συνείδησης . Το παραμύθι, καλώς φιλοτεχνημένο, σκίτσο του Έλληνα της Ομογένειας που τάχα αγαπά δυο φορές την Πατρίδα και πιο πολύ μάλιστα από τον Έλληνα της Μητρόπολης. Δεν περνά πια. Το είδαμε. Το ζήσαμε. Άλλο υπάρχει. Νόστος. Ναι. Αλλά όχι εθνική συνείδηση. Όχι! Μακάρι να μη δοκιμαστεί η χώρα όπως στο παρελθόν με κάποια πολεμική σύγκρουση όπως περίπου διαφαίνεται ώστε να διαφανεί, αν και ποιοι Ομογενείς, νέοι ή ηλικιωμένοι, με δικαίωμα να καταταγούν στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ή έστω και ως εθελοντές να προσέλθουν, για να καταγραφεί το πραγματικό και ειλικρινές ενδιαφέρον της οργανωμένα ανοργάνωτης μογένειας! Μακάρι να μη δώσει ο Θεός τέτοια δοκιμασία στην Πατρίδα! Γιατί τότε, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα δούμε αν και κατά πόσο έχει υποστεί εθνική και ψυχική αλλοίωση το DNA της Ελληνικής Κοινότητας, κυρίως της κάθε πρώτης γενιάς των τελευταίων 10ετιών… Εύχομαι να μη δοκιμαστεί η Πατρίδα σύντομα… Εύχομαι ο Θεός να την φυλά και να την προστατεύει. Γιατί αν παρ ελπίδα, χρειαστεί να δοκιμασθεί τότε πολύ φοβάμαι πως θα πέσουν και μάσκες και διάφοροι μύθοι καλά στημένοι στος εστωερικό της Ομογένειας θα απομυθοποιηθούν με τον πλέον τραγικό τρόπο…
-
Η διαταραγμένη σχέση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η μη σοβαρή αντιμετώπιση του ζητήματος. Ούτε καν από την ίδια την Ιερά Αρχ. Η μόνη που επεχείρησε να το αντιμετωπίσει με συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις και εισηγήσεις, που έχουμε στην διάθεση του αρχείου μας ήταν το περιβόητο συνέδριο του 2007 που επεχείρησε να οργανώσει η Ελληνική Ομοσπονδία ΝΥ, τούτο προκύπτει από τις εισηγήσεις που είχαν αποσταλεί από συγκεκριμένους επισήμονες και ουδέποτε δημοσιοποίηθηκαν καθώς το συνέδριο πολεμήθηκε λυσαλαία και μανιοδώς όχι μόνον από παρασιτικά κέντρα και απόκεντρα αλλά και από την ίδια την Ιερά Αρχ.δηλ τον Δημήτριο και εν συνεχεία την Οικογένεια Μητσοτάκη.
-
Η ανύπαρκτη κεντρική διοίκηση, και έλεγχος στον κεντρικό οργανισμό της Ι. Αρχ. Αμερικής στην ΝΥ στο Αρχιεπισκοπικό μέγαρο της 79ης οδού..
-
Τα ζωτικά προβλήματα στις άλλες Οκτώ τοπικές Μητροπόλεις.
-
Το μείζον ζήτημα της Θεολογικής σχολής του Τιμίου Σταυρού
-
Η άτκατη κατάσταση στην προ σχεδιασμένα οργανωμένα ανοργάνωτα κοινότητα των εθνικοτοπικών οργανισμών που αργοπεθαίνουν σε κάθε επίπεδο. Πρωτοβάθμιο. Δευτεροβάθμιο. Τριτοβάθμιο δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ κάτι σοβαρό. Το ΣΑΕ δίχαζε και το ίδιο και δήθεν “Εθνικό Συμβούλιο” που ίδρυσε ο Νάθαινας αλλά με άδοξο τέλος και σημερινή ανύπαρκτη ηγεσία. Τουλάχιστον επί αειμνήστου Σπυρόπουλου έ τουλάχιστον έκανε θόρυβο. Κάτι ήταν και αυτό.
-
Να πω κι άλλα; Ουκ ολίγα. Τα ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει με ειλικρίνια και αφ εαυτού του της Ελληνική κοινότητα στις ΗΠΑ χωρίς να περιμένει κάθε είδους Εθνοσωτήρες σαν αυτούςπου εχουμε χορτάσει στους κόλπους της Οργανωμένα ανοργάνωτης Ομογένειας ή πολύ περισσότερο «εθνάρχες» και εκκλησιαστικούς «ηγέτες» «Σωτήρες» τύπου Ελπιδοφόρου…
-
Και 10αδες άλλων αλυτων ή και δυσεπύλυτων χρόνιων προβλημάτων ππυ χρονίζουν παντού. Ων ουκ έστι αριθμός.
Αυτά και πολλά άλλα, πάντα σε νοητικό επίπεδο, υποτίθεται μας συν ένωναν, με τούτον τον καλό φίλο ομογενή, και χωρίς ποτέ να έχει καταπιαστεί επαρκώς, με την πένα του ουσιοδώς με κάποιο εξ αυτών των τεραστίων ζητημάτων ήταν που μας συνένωναν με τον καλό φίλο μας…
Αν και τα μηνύματα του βέβαια στο κινητό μου, εκείνη την κάποια στιγμή προ ολίγων ημερών, φανέρωσαν και ένα άλλο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που μάλλον δεν συνάδει με εκείνο που είχα χτίσει στο μυαλό μου για τον καλό αυτό ομογενή… έδειξαν περίσια αλλάζονια. και άλλα σοβαρά προβλήματα… ων ουκ έστι αριθμός….
Αλλά αυτό που έδινε χώρο σε αυτή την άτυπη καλώς ενούμενη «συνεργασία» ήταν η κοινή μας αγωνία, και φυσικά δεν την αμφισβητώ, για το μέλλον της Ελληνικής Κοινότητας στις ΗΠΑ και όσα θα μπορούσε να προσφέρει, όχι μόνον ο ίδιος αλλά και 10αδες άλλοι, που επίσης χαρακτηρίζονται από την αυτή δυστυχώς μικρής εμβέλειας μικροαστική νοοτροπία…με επιφανειακή και επιδερμική νοοτροπία. Κάτι να πούμε. Κάτι να γράψουμε….Χωρίς ουσία.
Αν υπήρχε, διαπιστωμένα μια άλλη διαφορετική νοοτροπία….Αν. ‘Ολα αυτά βεβαίως, για να είμαστε σαφείς λέγονται και κατατίθενται, με αφορμή ένα ασήμαντο περιστατικό, όχι για να τα ακούσει ο φίλος μας, όχι! Αυτός δεν μπορεί να ακούσει ούτε και διαθέτει εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του μανθάνειν και της μαθητείας, όπως και η πλειοψηφία των δημοσιολογούντων…
Λέγονται και κατατίθενται.. για να τα ακούσουν άλλοι.. οι έχοντες ευήκοα ώτα… Σε εκείνους απευθύνεται τούτο το πόνημα…
Το κείμενο τούτο, απευθύνεται σε μια άλλη διαφορετική νοροτροπία. Εκείνη την νοοτροπία και τον πολιτισμό που έχει εκλείψει παντελώς.
Νοοτροπία και συν αντίληψη που δεν υπάρχει όμως γιατί δυστυχώς -και σε αυτή την περίπτωση του καλού μας φίλου- όλα θυσιάζονται στο βωμό της αυτοπροβολής. Της πρόσκαιρης καταξίωσης έστω και με χαμηλού υποβάθρου δημόσιο λόγο όπως συχνά δυστυχώς συμβαίνει στην πλειοψηφία της δημόσιας ζωής της Ελλ. Κοινότητας τουλάχιστον περιξ της ΝΥ ή και με όσους δυστυχώς ασχολούνται με τα «κοινά» όταν αυτά δεν εμπορεύονται αξίες και ιδανικά ή δεν έχουν γίνει βιομηχανία κέρδους και αλληλο διαπλοκής, όπως συμβαίνει κατά κόρρον με τον Εθνικό Κήρυκα ή με άλλα μικρότερης εμβέλειας και ακόμα μιρκότερης απήχησης τοπικά έντυπα ή και ηλεκτρονικά ομογενειακά ΜΜΕ.
Πολύ περισσότερο, ηλεκτρονικών σελίδων, που τώρα πια βρίσκεις κατά 1000αδες στον παγκόσμιο ιστό αφού ο καθείς μπορεί πια να ανοίξει το δικό του blog και να εκφράσει την γνώμη και την άποψη του και να γίνει και «παράγων» ή να φαντάζεται πως έγινε παράγων… όλα συμβαίνουν. Πολλά έχω δει στα 38 έτη επαγγελματικής μου πορείας. Δεν φαντάζεσθαι πόσα πολλά…ενίοτε και λαφιασμένους…. Και όχι δεν υπαινίσσομαι τίποτα απολύτως για τον καλό μας φίλο… Μακράν εμού τέτοια σκληρή κριτική…
Ωστόσο οφείλεις προσοχή και να επιδεικνύεις σοβαρότητα. Υπεθυνότητα. Διασταυρωση. Ακριβώς επειδή και μόνον έχεις ένα μικρό, περιορισμένης νοητικής και πνευματικά ανύπαρκτης ακαδημαϊκής παίδευσης και εκπαίδευσης, personal status, πόσο μάλλον πνευματικής πολιτισμικής καλλιέργειας , κοινό που διαβάζει τα ίσως και πολύ καλά ενίοτε και καλό γραμμένα κείμενα του, αλλά πάντα χαμηλωτάτου επιπέδου, ειδικά όταν αυτά έχουν και την εθνική ή και μεγάλη κοινωνική επίφαση. Μέγας ο πειρασμός. Του δημόσιου λόγου… Ακόμα μεγαλύτερος χρυσός η δύναμη της σιωπής και της καταλλαγής…
Η άγνοια όμως, μεγάλων ζητημάτων δεν είναι κάτι απλό. Ζητημάτων που άπτονται του ευρυτέρου και τεράστιας πλέον και οικονομικής αξίας κοινωνικού αγαθού της «πληροφορίας» που δεν είναι τίποα άλλο από fake news(λάσπη, ψεύδη. Ύβρεις, χαρακτηρισμοί. Ανηθικότητα. Κτλ) και της πληροφορίας… που δεν χάνει την αξία της όταν είναι διασταυρωμένη. Τσεκαρισμένη και φιλτραρισμένη 100 και αν χρειαστεί και 1000 φορές ακριβώς γιατί μια λάθος πληροφορία πολλές φορές έφερε την ανθρωπότητα στο χείλος του πολέμου πόσο μάλλον μια λάθος πληροφορία, και ορυμαγδός ψευδών, οχετός λάσπης, χωρίς στοιχεία, ντοκουμέντα και αποδειξεις, παρά μόνον ύβρεις είναι ικανός να διχάσει!
Η Ομογένεια το πλήρωσε αυτό με την υπόθεση του Αρχ. Σπυρίδωνα. Το πλήρωσε με την θλιβερή υπόθεση του Συνεδρίου του 2007. Το πλήρωσε με 10αδες άλλα ζητήματα όταν με αυτά καταπιάστηκαν άνθρωποι με ιδιοτέλεια και δόλο. Όταν καταπιάστηκαν άνθρωποι του υπόκοσμου που δεν διστάζουν να πετάξουν λάσπη. Να βρίσουν. Να χυδαιολογήσουν. Να βομωλοχήσουν. Με το πρόσχημα της δήθεν «ανεξάρτητης ενημέρωσης» ή όταν σκουρίνουν τα πράγματα η λάσπη να παρουσιάζεται με την μορφή σάτιρας…
Πόσο μάλλον όταν «φορείς» και «πηγές» τέτοιας «ενημέρωσης» ακυρώνεται στην πράξη και εν τοις πράγμασι από το προσωπικό τους παρελθόν, το οποίο είναι και ο καθρέπτης τους… Γεμάτο κακουργηματικές πράξεις. Γεμάτο φυλακές. Γεμάτο με πράξεις που απάδουν ακόμα και να τις υπονοήσεις… και ο νοών νοείτω…
Έρχεσαι λοιπόν, ΕΣΥ(!), φιλόδοξος opinion maker or opinion leader και χωρίς να έχεις κάνει προσωπική έρευνα, έστω μια μικρή πρόχειρη διασταύρωση, τόσο σοβαρός και υπεύθυνος ΕΙΣΑΙ;, και όχι μόνον προσωπικά υιοθετείς αυτή την αντίληψη ανυπάρκτου ηθικής, αλλά συν τοις άλλοις προτρέπεις και άλλους να ακολουθήσουν αυτή την «βρόμικη και ανήθικη πηγή»! Ως εγκυρη «πηγή» ακριβώς επειδή αλλαλάζει ως κύμβαλλον αλλάζων! Επειδή υβρίζει. Επειδή χυδαιλογεί. Επειδή ψεύδεται. Επειδή συκοφαντεί. Το πρόσωπο που εσύ αποστρέφεσαι ή θες να κάνεις κριτική! Και ελλείψη, ικανών επιχειρημάτων, το επιλέγεις και «αποφαίνεσαι» μάλιστα και για την εγκυρότητα του…Χωρίς την ύπαρξη κανενός στοιχείου. Σε κάθε θέμα. Απλά επειδή ασκεί «κριτική» σε βρώμικο και χυδαίο επίπεδο τον επιλέγεις και προτρέπεις και άλλους να τον «διαβάζουν». Ωραίο ήθος! Δηλ, ένα πράμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» ή αυτό που κάποτε είχε πει, προ μόλις ολίγον ετών ένας πολιτικός της ΝΔ, «ηθικό είναι ότι εξυπηρετεί το συμφέρον της παράταξης», ή το ακόμα χειρότερο αυτό που έχει λεχθεί πάλι από πολιτικό και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»! Η πλήρης απόπτωση!
Αυτή η γενικότερη επικρατούσα αντίληψη, που δεν απέχει από την πολιτική πραγματικότητα της Μητροπολιτικής Ελλάδος, (δηλ το κέντρο των Αθηνών) δυστυχώς και στα κοινά και ειδικότερα στο δημόσιο βίο και της Ελλ. Κοινότητας των ΗΠΑ, γίνεται άκρως επικίνδυνο, ειδικώς αν κάποιοι, εξακολουθούν να σε εμπιστεύονται! Πόσο μάλλον αφού διεκδικείς να είσαι opinion leader & opinion maker. Μέγας ο πειρασμός και ακόμα μεγαλυτέρα η αμαρτία όταν υπάρχει άγνοια καθώς και μια έστω ψυχή να σε εμπιστεύεται σε αυτά που γράφεις, και την οδηγείς – καθο οδηγείς σε λάθος δρόμο…σε βρώμικη και θολή πηγή γεμάτη θανάσιμο δηλητήριο… τότε η ευθύνη ακόμα βαρύτερη! Προσωπική! Ξέρω κουράζω. Αλλά αυτά πρέπει να ειπωθούν. Για να δείξουν και το αντιστάθμισμα.
Επομένως ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη η άγνοια. Η ακόμα χειρότερα -γνώρισμα της εποχής μας – η πολυ μάθεια και όχι ευρύ μάθεια , και εντέλει αυτό που γίνεται σαφές, αμέσως σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι ότι η ημιμάθεια είναι επικινδυνοντέρα της αμάθειας(!) ειδικώς όταν πιάνει κάποιος πένα στο χέρι του και έχει βαθιά άγνοια των όσων επιχειρεί να πραγματευτεί και να αναλύσει πόσο μάλλον όταν δημοσίως εκφέρει Λόγο και θέλει να κατευθύνει και συνειδήσεις.
Η άγνοια γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη ειδικά όταν αρνείσαι, να μάθεις, να ακούσεις άλλους που και γνωρίζουν και εμπειρία έχουν επί του αντικειμένου τους, και το ακόμα χειρότερο είναι πως αδυνατείς να αντιληφθείς και αγνοείς πως η πένα και η αντιληπτική σου ικανότητα έχει γίνει παίγνιο στα χέρια επιτήδειων, ακριβώς επειδή, στο τέλος και σε βάθος, στα μύχια της ψυχής σου ενδέχεται να είσαι πράγματι τόσο αγνός όσο και ένας ηλίθιος που αγνοεί τον κίνδυνο που ελοχεύει ακριβώς επειδή έχει άγνοια κινδύνου! Ακριβώς επειδή έχει μειωμένη αντιληπτική ικανότητα.
Η άγνοια λοιπόν στην περίπτωση του καλού μας φίλου που αναγκαστήκαμε να καταβέσουμε τα κείμενα του όλα, όχι γιατί ενοχλούσαν ή γιατί είχαν κάτι να πουν και να προσθέσουν στον Δημόσιο Λόγο πόσο μάλλον στο δημόσιο Βίο, αλλά «ινά μη το κακό γέννηται» και φυσικά να μη υπάρχει καμία ταύτιση, ασχέτως, αν μεταξύ αυτών των κειμένων υπήρχαν και ορισμένα πολύ καλά και καλό γραμμένα κείμενα, εν τούτοις για πρώτη φορά από το 2003 που έχουν ζωή 24ωρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο, επί σειρά ετών όλα τα διαδικτυακά ΜΜΕ που διευθύνει η ομάδας μας, αναγκαστήκαμε να τα αποσύρουμε καθώς δεν υπήρξε όχι μόνον καλή διάθεση εκ μέρους έστω να ακούσει, όχι παρατηρήσεις, αλλά απλές μικρές επισημάνσεις μας, που στο κάτω κάτω είχαμε κάθε δικαίωμα να κάμουμε, αφού φιλοξενούσαμε κείμενα του!
Έστω μια απλή επισήμανση να την κάνουμε ειδικώς την στιγμή που διαφωνούσαμε και με το ύφος και με το style δημοσίου λόγου που είχε υιοθετήσει ποσο μάλλον, θα ξανά τονίσω, όταν με συνεχή μαιλ αλλά και μέσα από τα κείμενα του αυτά, παρέπεμπε σε …ακάθαρτες και βρόμικες… πηγές…με λάσπη και βρομία, μπόχα και δυσωδία, επειδή και μόνον συμφωνούσε με την γενικότερη αντίληψη εναντίον της εκλογής του κ. Ελπιδοφόρου ή εν προκειμένω του Εμμανουήλ. Και οι δυο πράγματι δύσκολη επιλογή για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της εν Αμερική Ελληνορθόδοξης Εκλησίας. Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.
Ή απλώς γιατί τον ενοχλεί ο father Alex Karloutsos και τον θεωρεί, αυτός ο φίλος μας, και η πλειοψηφία της Ελληνικής κοινότητας, «υπεύθυνο» για όλα τα δεινά της ομογένειας, αποδίδοντας του μυθικές διαστάσεις… Μήπως υπέρ υπερβάλλουμε; Λίγο; Ο πατέρ Αλέξανδρος, ξέρει ότι ο γράφων, ο φίλος μας Ν δεν το γνωρίζει καθώς δεν έχει αποδείξει ότι δεν εντρυφεί σε βάθος, δεν μελετά δεν διασταυρώνει, δεν ερευνά, αρέσκεται σε ότι χαιδεύει (τα) αυτία (του) -για αυτό πλέον είμαι κάτι πειρσσότερο από πεπεισμένος – όχι μόνον ουδέποτε δεν του χαρίστηκε, και ποτέ και δεν χαρίζεται. Σε κανέναν! Αλλά τουναντίον όταν έπρεπε έγραψε. Τότε. Το 1996-1999. 2000. Και στην Πρωινή, τότε την έντυπη έκδοση και αλλού. Σε άλλα έντυπα
Άλλωστε όσα έχουν βγει στο διαδίκτυο, δεν εννοώ τις λάσπες και τις ύβρεις, μακράν εμού τέτοια ανήθικη τακτική, αλλά με στοιχεία και ντοκουμέντα,(περιοδικό Επίκαιρα Αύγοστος 2015, τ. 303) για αυτό και δεν υπήρξε εκ μέρους του Father Alex καμία απολύτως αντίδραση. Σιγή ιχθύος… Αλλά και όσα άλλα προηγούμενα είχαν δημοσιευθεί, εκ μέρους μου και ενυπόγραφα, σε μεγάλα και -τότε- καταξιωμένα ΜΜΕ, όταν άλλοι, επίδοξοι σήμερα αρθρογράφοι και δημοσιολόγοι επί παντός επί στητού, αγνούσαν και την ύπαρξη του, μιλώ για το διάστημα 1996 -1999 και 2000, ως τότε σιγή ιχθύος από όλους….Παρ όλο που όλοι εγνώριζαν και την ύπαρξη και την δράση του… Μυστική και φανερή…
Αλλά προς Θεού μη από δίδουμε και υπερβολικές ικανότητες σε έναν μόνον άνθρωπο. Κάποια ευθύνη φέρουν και άλλοι για το κατάντημα της οργανωμένα ανοργάνωτης Ομογένειας. Την μεγαλυτέρα ευθύνη, κατ εμέ φέρουν άνθρωποι…όπως ο φίλος μας, και 10αδες άλλοι, που εκ του ασφαλούς ασκούν ανέξοδα θολή και άγονη στείρα κριτική, χωρίς όμως πυξίδα. Το να υβρίζεις καλέ μου φίλε είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να συνθέτεις. Να οικοδομείς. Να χτίζεις. Να συνενώνεις. Να βρίσκεις λυσεις. Όχι να αντιγράφεις λύσεις και προτάσεις άλλων αλλά λύσεις κανονικές! Δικές σου και όχι από ιδέες άλλων…! Δύσκολο και επίπονο έργο. Έργο που απαιτεί μελέτη σε βάθος των θεμάτων που καταπιάνεται όχι μόνον απλώς ένας δημοσιολογών, όπως ο καλός μας φίλος, γιατί αυτό είναι τίποτα περισσότερο, ένα δημοσιολογών και πολυπράγμων… τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο, πόσο μάλλον όταν φιλοδοξείς να διαμορφώνεις την κοινή γνώμη. Να είσαι δηλ διαμορφωτής της κοινής γνώμης. Με άποψη. Με θέση. Opinion leader. Opinion Maker. Από θέση ευθύνης. Όποιο και αν είναι το δημόσιο βήμα διαλόγου.
Το της αγνοίας θυσαύρισμα έγινε πλουσιότερο όταν διαβάσαμε ως πρόταση, αυτό και μαρτυρά την επιφανειακή κατ επίφαση ανάλυση , επί των εκκλησιαστικών, ως πρόταση την εκλογή του Μεσογαίας για την θέση του Αρχ. Αμερικής. Ενός πράγματι πνευματικού αναστήματος που ομως παρά τις όποιες περγαμηνές και όσο πνευματικό θυσαυρό και αν κατέχει και τούτος εκχέεται στα γραπτά και τα κείμενα του δεν διαθέτει το ανάστημα του ηγέτη εκείνου που έχει ανάγκη τούτην στιγμή η Ελληνική Κοινότητα στις ΗΠΑ για να κυβερνήσει ως πηδαλιούχος την Κιβωτό του Γένους των Ελληνορθοδόξων της Αμερικής. Το αυτό βεβαίως ισχύει, φαινομενικά τουλάχιστον το χρόνος θα δείξει…η αντοχή και η ανοχή του… και για τον Ελπιδοφόρο. Τούτο θα ίσχυε και για τον Εμμανουήλ στην παρούσα φάση. Άλλον ηγέτη έχει ανάγκη τούτη η ταλαίπωρη τοπική Εκκλησία. Άλλον. Ένα σκαλί πιο πάνω ακόμα και από τον Ιακώβο. Όχι τόσα πολλά κάτω όπως τούτη η Επιλογή του Φαναρίου…Μακάρι η Κλίμαξ η επουράνια και γέφυρα η μετάγουσα να τον μεταβάλει και να μεταμορφώσει τον από Προύσης κ. Ελπιδοφόρο σε Βασίλειο ή και νέον Χρυσόστομον..,ομως εκλείπουν τούτα τα χαρακτηριστικά… εκλείπουν… παντελώς.
Ακόμα χειρότερα για τον πρώην καλό μας «φίλο» αφού ακόμα και οι επιθέσεις που εγίνονταν στο πρόσωπο του πολύ θρύλητου πια πατέρα Αλέξανδρου Καρλουτσου, σχεδόν όλες στο σύνολο τους ατυχείς εκ μέρους όλους όλων αφού αγνούν πολύ βασικά στοιχεία του ρεπορτάζ και όσα είναι ήδη γνωστά και ανατρέχουν οι πάντες δυστυχώς φέρουν την υπογραφή του γράφοντα και υπογράφοντα… ασχέτως αν αναφέρουν πηγή. Scripta manet! Υπήρξε λοιπόν εκ μέρους του καλού μας «φίλου» τεράστια άγνοια αλλά και άρνηση να μάθει. Να ακούσει. Να πληροφορηθεί. Ασχέτως αν τρέφει συμπαθεια προς πρόσωπα με τα οποία δεν μπορεί να μας συνδέει τίποτα απολύτως και δεν θα μπορούσε άλλοστε να έχουμε σχέση με ποινικούς και τρόφιμους φυλακών. Μεγάλη άγνοια.
Άγνοια προσώπων αλλά και ευρύτερα άγνοια του ζόφου, της ανηθικότητας, της μπόχας και της δυσωδίας αλλά και της καμαρίλας που επικρατεί στα εκκλησιαστικά δρώμενα.., δημόσια και υπόγεια. Υπήρξε εκ όμως μέρους του παρεκτροπή… προσωπική. Έτσι ενώ τον καλέσαμε (τηλεφωνικά) να επικοινωνήσει μαζί μας για να τον ενημερώσουμε πως αφενός είχαμε αντιδράσεις, για το ύφος του λόγου αλλά της δημόσιας προτροπής του σε μια σειρά παραληπτών να απευθύνονται και μάλιστα για τα τελευταία εκκλησιαστικά δρώμενα στην δημόσια σφαίρα της ομογένειας προ και μετά της εκλογής του κ. Ελπιδοφόρου, καθώς τα άρθρα του αφενός παρέπεμπε σε συγκεκριμένη βρώμικη και ακάθαρτη πηγή…. αφετέρου αγνοούσε παντελώς ότι είχε και έχει μεταβάλει εαυτόν υποχείριο σκοτεινών συμφερόντων που στην μια περίπτωση δρούσε εν αγννοία του υπέρ της εκλογής Ελπιδοφόρου αφού αναπαρήγαγε την λάσπη εναντίον του Μητροπολίτη Γαλλίας Εμμανουήλ, που ήταν και εκείνος που επρόκειτο να εκλεγεί στην Αρχ. Θρόνο της Αμερικής, και “έσπρωχνε” στην εκλογή Ελπιδοφόρου!
Εκείνος ένας έντιμος, με ήθος και συνέπεια λόγου και έργων, και προ πάντων καλός επιχειρηματίας, άνθρωπος δηλ του κόπου και το μόχθου που, έφαγε «..σκατά προκειμένου να μπορεί να λέει ελεύθερα την γνώμη του χωρίς να γλύψει κ… όπως όλοι σας» μου έγραψε στο κινητό, αλλά «αναριχήθηκε» στα δημόσια πεπραγμένα και κοινά της ομογένειας, με εμφανή την αγωνία της κοινωνικής αναγνώρισης και καταξίωσης, με μια βασική και ουσιώδη διαφορά όμως. Σοβαρή -σοβαρότατη θα προσέθετα- έλειψη όχι στο ήθος, όχι από αυτό υπάρχει και μάλιστα σε περίσσευμα για να πάρουμε και όλοι εμείς οι υπόλοιποι… ούτε έλλειψη στα έργα και αυτά υπάρχουν! Και εκφράζονται μέσα από την αγωνία για την πορεία και το μέλλον της ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ. Το βλέπεις μέσα από τα κείμενα, έστω και επιφανειακά τοποθετημένα, εν τούτοις βλέπεις και διακρίνεις την έντονη αγωνία για το μέλλον της Ελληνικής κοινότητας και της ομογένειας.
Έλλειψη σε χαρακτηριστικά, που αν μη τι άλλο, έχουν εκλείψει παντελώς πλέον, όχι μόνον από την -πλεον εδώ και δυο δεκαετίες – Πολιτική Ηγεσία της μετεπεναστατικής Ελλάδος {Κων. Δηληγιάννη, Ελ. Βενιζέλο, Κων. Βασιλέα, Σοφοκλή Βενιζέλο, Γεώργιο Παπανδρέου, (…) Κ. Καραμανλή, Αν. Παπανδρέου, Κώστα Μητσοτάκη, Κώστα Σιμήτη, Κώστα Καραμανλή, κτλ} αλλά και το υφιστάμενο, χαμηλωτάτου ή και ανύπαρκτου, πνευματικού και ηθικού κύρους, πολιτικό προσωπικό της Ελλάδος, σχεδόν από τα χρόνια του Ιωάννη Καποδίστρια εως σήμερα! Εξ ού και ο οιωνεί μόνιμος και διαχρονικός διχασμός της Φυλής και του Έθνους, «η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή στον κάθε ένα χαμογελά πάρτο λέγοντας και εσύ…». Ποιοτικά χαρακτηριστικά ή άλλως ΉΘΟΣ, ΑΞΙΕΣ, ΟΡΑΜΑΤΑ, ΑΡΧΕΣ, ΠΝΕΥΜΑ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, και από τον ίδιο τον Λαό. Τους Πολίτες! Ενεργοί και μη.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ Έχουν εκλείψει παντελώς τα λεγόμενα «ποιοτικά χαρακτηριστικά» που λέει σήμερα η τεχνοκρατική παγκοσμιοποιημένη -ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ- αντίληψη κοινωνία, άλλως έχει εκλείψει το ήθος! Η συνέπεια λόγου και έργου που σημαίνει ήθος! Έχουν εμποτισθεί τα πάντα γύρω μας, άρα και ο δημόσιος λόγος, με την ακρα υλιστική αντίληψη, την λανθάνουσα ορθολογιστική θεώρηση των πραγμάτων, διαποτισμένη από τις πάλαι ποτέ ακμάζουσες σε υποβαθμισμένες πνευματικά κοινωνίες και λαούς μαρξιστική εν συνεχεία διεθνιστική την οποί ΔΙΑΔΈΧΘΗΚΕ Ο ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ! Κάποτε, που όλο αυτό το συνοθύλευμα Μαρξιστικών Άθεων και υλιστικών, θέσεων και απόψεων ήσαν μόνον οι συγγραφείς που το περνούσαν στο Λαό. Στον Πολίτη. Εκείνοι που με την πένα τους είχαν δημόσιο λόγο, τους ακολούθησαν οι δημοσιογράφοι τα τελευταία 250 χρόνια, και τώρα με την έκρηξη του διαδικτύου οι Πολίτες-ενεργοί σε Πνεύμα, Οράματα, Αξίες, Ήθος, Αρχές και πλήθος άλλων Χαρισμάτων, Ταλάντων, και Αρετών πλήρους Φύσως και Ουσίας, οι οποίοι όμως αν και δεν έχουν παραιτηθεί, εν τούτοις, έχουν δώσει τον (δημόσιο και ιδιωτικό) Λόγο στους Πολίτες που καταπιεσμένοι όντας και οργισμένοι εκζητούντες λαμβάνουν εκδίκηση παίρνουν την πένα και αποζητώντας να ωρουν το δίκιο τους , στο οποιδήποτε θέμα ζήτημα τους απασχολεί δεν διστάζουν δεν ορωδούν προ ουδενός, και στη βάση και την αρχή που δίχασε Λαούς και Κοινωνίες, δηλητηρίασε Έθνη και Κράτη, «εμπενόμενοι» και διαποστιμένοι, από την άκρατη υλιστική, χωρίς κανένα ήθος, και χωρίς Θεό αρχή, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» βουτάνε την πένα τους στην λάσπη στο ψεύδος στην ανηθικότητα στην βρομιά, στο βούρκο και τον υπόνομο, αρκεί να βρουν το επιχείρημα, το ψευδές, την ύβρη, προκειμένου να στηρίξουν ακόμα και μια σωστή θέση! Ένα σωστό υπαρκτό αίτημα!
Μια τέτοια αντίληψη είναι καταδικασμένη να αποτύχει καθώς βασίζεται σε τόσο σαθρές βάσεις, αφενός, και αφεταίρου η διάχυτη, χαρακτηριστικό πλέον γνώρισμα του 98% της φυλής μας, η πολυπραγμοσύνη. Η πολυμάθεια! Όχι ευρυμάθεια που πηγάζει από την βάσανο της Παιδείας και της Αριστείας, της εις βάθους μελέτης ενός θέματος ή και απλού ζητήματος, αλλά στην φιλοσοφία “λίγο απ όλα. Πάρτα όλα!” Όλοι τα ξέρουμε όλα! Όλοι τα μάθαμε όλα! Είμαστε και λίγο γεωπολιτικοί αναλυτές. Χωρίς όμως την κατάληλλη εκπαίδευση και τριβή με την κατάλληλη επιστήμη του διεθνούς δικαίου. Είμαστε και κανονολόγοι, χωρίς εκκλησιαστική παιδεία χωρίς θεολογική μόρφωση και επιμόφωση. Χωρίς μυστηριακή ζωή. Χωρίς εκκλησιαστικό ήθος. Προστάτες της Ορθοδοξίας χωρίς Ορθοπραξία! Χωρίς Εφαρμογή δηλ της βιωματικής Ορθοδοξίας στην ίδια μας την καθημερινότητα, ώστε να μπορούμε να κρίνουμε, τον διπλανό μας, πόσο μάλλον, έστω και πλήρους πάθους και αμαρτωλούς , όπως και εμείς, άνθρωπο γεμάτοι πάθη και μίση, Ιεράρχες, Επισκόπους και Μητροπολίτες. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν πρέπει να έχουμε άποψη. Τουν αντίον ο Μέγας Βασίλειος κυρήσει οι «..δημοσίως πράτωντες Λειτουργοί, δημοσίως κρίνονται και δημοσίως πράτωντας…»
Γίναμε και κοινωνικοί αναλυτές χωρίς το βάθος της γνώσης των κοινωνικών επιστημών. Χωρίς την βαθιά γνώση και επίγνωση των πατέρων της Ελληνικής φιλοσοφίας. Το αυτό δυστυχώς ισχύει για κάθε άλλον που δημοσιολογεί χωρίς Λόγο! Γιατί; Απάντηση: γιατί εξέλειπαν, από όσους δημοσιολογούν χαρακτηριστικά και Αρετές όπως : Η ΣΥΝΑΙΣΗ. Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ. Η ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ. Η ΝΗΦΑΛΙΟΤΗΤΑ. Η ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ. ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ.
Εξέλειπαν παντελώς το ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ. ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΤΑΝΝΟΗΣΗΣ. ΣΕΒΑΣΜΟΥ. ΑΛΛΗΛΟΚΑΤΑΝΝΟΗΣΗΣ. ΑΛΛΗΛΟΠΕΡΙΧΩΡΙΣΗΣ. ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΥ. Στην θέση αυτών των χαρακτηριστικών, που αιώνες τώρα ενέπνεαν απλούς αγράμματους ανθρώπους που μας έδωσαν και την λευτεριά μας χύνοντας το αίμα τους για εμάς, σχεδόν έχουν εκλείψει από τον δημόσιο λόγο, όλα αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και την θέση τους έχουν καταλάβει, ίσως μερικές φορές και όχι άδικα, ο θυμός! Η οργή! Η ύβρεις. Στοιχεία που γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνα, ακόμα και όταν έχεις δίκιο, το χάνεις όταν βουτάς στην λάσπη. Στον υπόνομο. Βουτάς στο ψέμα. Την ύβρη. Την βωμολοχία. Τις φήμες και τους ψύθιρους. Την κινδυνολογία. Ακόμα χειρότερα, χάνεις το όποιο δίκαιο ακόμα και όταν το έχεις 100% όταν το αναζητάς σε «πηγές» βρωμικες και ανήθικες. «πηγές» που βρίσκονται στο έλη. Βούρκους. Και για να γίνω πιο real. Δεν είναι δυνατόν να δίνεις το κλειδί του σπιτιού σου στον κλέφτη. Στον διαρήκτη. Στον ληστή εκ πεποιθήσεως. Θα στο κλέψει και καλά θα κάμει! Δεν είναι δυνατόν να δίνεις να σου φυλάξει το παιδί ο παιδεραστής! Ο Βιαστής! Δεν είναι δυνατόν να εμπιστεύσαι την κρίση και την αντίληψη (σου) ενός ανθρώπου που βαρύνεται με ένα σωρό κακουργήματα! Ακριβώς επειδή εκείνη την χρονική στιγμή σου λέει αυτό που θέλεις να ακούς! Και εσύ ταυτίζεσαι μαζί του! Παραβλέποντας το παρλεθόν και όσα έχει κάμει. Και έχει κάμει πολλά… Δεν είναι της ώρας να το ανοίξουμε πάλι αυτό το κουτί…της Πανδώρας… Δυστυχώς αυτό είναι το κατάντημα, ενός ευτυχώς πολύ μικρού μέρους, ελάχιστου θα έλεγα εως ανύπαρκτου, που ασχολείται με τέτοια κοινωνικά απόβλητα πόσο μάλλον να εμπιστευθεί την κρίση και την αντίληπτική του ικανότητα σε τέτοιους χαρακτήρες…
αλλά και μάλλον καταξιώθηκε και στους κόλπους, μικρής μερίδας της Ελληνικής κοινότητας μέσα σπό την πένα και τον δημόσιο λόγο του, και εκείνοι, αυτά τα δυο πρόσωπα υψηλότατου κύρους που του γνωρίσαμε, και τώρα τους βομβαρδίζει με 10αδες μαιλς από την άλλη, εκείνοι και οι δυο… πανεπιστημιακοί που όλοι προστρέχουμε στην γνώση και την επιστήμη τους. και οι κρίον τες κρίνονται… Ας είναι, όλα καλά. Οφείλαμε να εξηγήσουμε κάποια πράγματα μιας και έπονται πολλές και ραγδαίες εξελίξεις… κάθε εμπόδιο για καλό. Ή καθώς λένε, ενός κακού μύρια έπονται. Ή ακόμα καλύτερα στην περίπτωση του Νίκου..Ουδέν κακόν αμειγές καλού. Παθαμε και μάθαμε. Εμείς τουλάχιστον κάτι μάθαμε. Εκείνος όμως;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, αύριο το επόμενο
