Αναλυτές απαντούν για την μεταξύ τους σχέση,
Του Dimitar Bechev, λέκτορας στο Oxford School of Global and Area Studies, στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Η ΕΕ δεν έχει χάσει τα Δυτικά Βαλκάνια.
Παραμένει ο κύριος οικονομικός παράγοντας στην περιοχή και ασκεί σημαντική διπλωματική επιρροή. Εκτός από την έντονη δημοτικότητα της Κίνας και της Ρωσίας, η ΕΕ είναι αυτή που παρείχε το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας στη διάρκεια της πανδημίας και που τώρα χρηματοδοτεί την ανάκαμψη.
Η Ένωση είναι αυτή που φταίει για το ότι δεν έχει επιρροή. Το μεγαλύτερο της asset -η υπόσχεση για ένταξη στην ΕΕ- είναι επίσης και η Αχίλλειος πτέρνα της.
Εάν η ένταξη δεν είναι πλέον μια αξιόπιστη προοπτική, οι παράγοντες εξουσίας των Βαλκανίων είναι πιθανό να αποκρούσουν τα αιτήματα των Βρυξελλών, να στραφούν αλλού για πολιτική στήριξη και οικονομικές ανταμοιβές, και να θεωρήσουν ως δεδομένη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ακόμη χειρότερα, οι τοπικοί ηγέτες συνήθως χρησιμοποιούν την ΕΕ για να επωφελούνται στο εσωτερικό πολιτικά, καθώς και από τα προνόμια που προσφέρει η ευρωπαϊκή ενοποίηση στους πληθυσμούς -συμπεριλαμβανομένης της εμπορικής πρόσβασης, των επενδύσεων και των ταξιδιών χωρίς βίζα.
Τα δυτικά Βαλκάνια παραμένουν σταθερά στη σφαίρα της ΕΕ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο ή το Παρίσι έχουν αναλάβει την πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο.
Allison Carragher, επισκέπτρια στο Carnegie Europe
Εάν το ερώτημα είναι αναφορικά με το εάν οι πολίτες των Δυτικών Βαλκανίων έχουν σταματήσει να πιστεύουν ότι θα ενταχθούν σύντομα στην ΕΕ, η απάντηση είναι ναι.
Παρά τις διαβεβαιώσεις που έδωσε η πρόεδρος της Κομισιόν Ursula von der Leyen μετά τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων, τα λόγια του Charles Michel είναι πιο ενδεικτικά. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αναγνώρισε δημοσίως ό,τι γνωρίζαμε εδώ και καιρό: υπάρχει μια συνεχής συζήτηση μεταξύ των 27, για την ικανότητα της Ένωσης να ενσωματώσει νέα μέλη”. Με άλλα λόγια, εκτός από το να αναθεωρηθεί το σύστημα ομόφωνης ψηφοφορίας, μην περιμένετε διεύρυνση κάποια στιγμή σήμερα.
Αυτό ωστόσο, δεν σημαίνει ότι τα Δυτικά Βαλκάνια έχουν χαθεί. Σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τη σχέση ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων αποκλειστικά μέσω του πρίσματος της διεύρυνσης. Η προοπτική της ένταξης στην ΕΕ μπορεί να αποτελέσει ισχυρό κίνητρο για μεταρρύθμιση, αλλά δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη συμμετοχή.
Αντί να αθετεί τις υποσχέσεις για την ένταξη, η ΕΕ θα πρέπει να εστιάσει σε υποσχέσεις που μπορεί να κρατήσει. Είναι ο βασικός επενδυτής στην περιοχή και τα ιδεώδη της ΕΕ εξακολουθούν να ενδιαφέρουν τους πολίτες των Δυτικών Βαλκανίων. Όσο οι άνθρωποι των Δυτικών Βαλκανίων θέλουν ακόμη αντιπροσωπευτικές και μη διεφθαρμένες κυβερνήσεις, πιο καθαρό αέρα και ελευθερία κινήσεων, η ΕΕ δεν θα χάσει τα Δυτικά Βαλκάνια από οποιονδήποτε.
Senada Selo Sabia, επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο για Ανάπτυξη και Διεθνείς Σχέσεις (IRMO) στο Ζάγκρεμπ
Τα έχασε από ποιον; Οι πολίτες από τα Δυτικά Βαλκάνια μεταναστεύουν στη Γερμανία, στην Αυστρία και στη Σουηδία, όχι στην Κίνα, στη Ρωσία ή στην Τουρκία.
Εάν ήμουν κυνικός, θα έλεγα ότι αυτό είναι που θέλει η ΕΕ -ένα εργατικό δυναμικό που ενσωματώνεται εύκολα, επιμελώς και συνετά. Ωστόσο, δεν θα φύγουν όλοι.
Με την ερήμωση, οι μετανάστες εκτός Ευρώπης μπορούν να εγκατασταθούν, αγοράζοντας άδεια σπίτια. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λάθος. Η μετανάστευση είναι μια σταθερά στον πολιτισμό.
Ωστόσο, με την ευρωπαϊκή υστερία για τη μετανάστευση, οι νέοι παράγοντες στα ήδη αποσταθεροποιημένα Δυτικά Βαλκάνια ίσως περιπλέξουν τις υφιστάμενες περιφερειακές δυναμικές και αποξενώσουν περαιτέρω την περιοχή αυτή από την ΕΕ.
Επομένως, το ερώτημα είναι: η ΕΕ νοιάζεται ποιος κυβερνά εδάφη και κράτη στα Δυτικά Βαλκάνια; η σύντομη απάντηση είναι ότι δεν έχει την πολυτέλεια να μην τη νοιάζει. Η απώλεια των Δυτικών Βαλκανίων πλήττει την ίδια την ΕΕ. Η Ένωση έχει μια τρύπα στο σώμα της, και αυτή είναι τα Δυτικά Βαλκάνια.
Οι αξιωματούχοι της ΕΕ δείχνουν λίγη φαντασία και δύναμη θέλησης για να συνεργαστούν με προοδευτικές δυνάμεις. Αντιθέτως, ασχολούνται με τους απολυταρχικούς ηγέτες που δεν έχουν καμία πρόθεση να μεταρρυθμίσουν τις χώρες τους και να ρισκάρουν να χάσουν τη θέση τους.
Όσο η ΕΕ φροντίζει για την ευημερία των διεφθαρμένων πολιτικών στα Δυτικά Βαλκάνια, προδίδει τους φιλοευρωπαίος πολίτες της περιοχής. Και το πιο σημαντικό, δαπανά τα χρήματα των φορολογούμενων της ΕΕ και βλάπτει τη δική της αξιοπιστία στο παγκόσμιο στερέωμα.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ
